Obj.1:3 | Odczytując proroctwo Jana

 

SNP'18, Obj 1:3

Szczęśliwy ten, kto czyta, oraz ci, którzy słuchają słów proroctwa i trzymają się tego, co jest w nim napisane. Czas bowiem jest bliski.

BW, Obj 1:3

Błogosławiony ten, który czyta, i ci, którzy słuchają słów proroctwa i zachowują to, co w nim jest napisane; czas bowiem jest bliski.

PSZ, Ap 1:3

Szczęśliwy jest ten, kto czyta, i ci, którzy słuchają słów tego proroctwa. Niech zwrócą uwagę na jego treść, bo niedługo wszystko to się wypełni.

__________________________

Każda księga Biblii została napisana z konkretnego powodu i dla konkretnych odbiorców. Musimy brać to pod uwagę, aby zrozumieć przesłanie danej księgi. 

Księga Objawienia jest apokalipsą, której celem jest ujawnienie duchowych mocy działających poza zasięgiem naszych fizycznych oczu. 

Jan napisał więc Księgę Objawienia, ponieważ Bóg chce, abyśmy poznali Jego dzieło za kulisami (Obj. 1:1).

Ale to nie wszystko. Objawienie 1:3 mówi nam, że będziemy błogosławieni, jeśli będziemy czytać i przestrzegać nauki zawartej w Księdze Objawienia. 

Pan chce błogosławić swój lud – wręcz cieszy się z nas (Sof. 3:17) – a jednym ze sposobów, w jaki możemy otrzymać Jego błogosławieństwo, jest przestrzeganie nauk zawartych w Księdze Objawienia.

BWP, So 3:17

Pan i Bóg twój jest u ciebie, 

On, Mocarz, co ci ocalenie niesie. 

On sam cieszy się i raduje tobą, 

i znów odnawia swą miłość ku tobie. 

Z powodu ciebie cieszy się i raduje, 

tak jak ktoś cieszy się w dzień wielkiego święta.

Obietnice dla tych, którzy zwyciężyli, pozostając wiernymi ewangelii, a także odniesienia do cierpienia i męczeństwa wskazują, że przynajmniej część pierwotnych odbiorców Apokalipsy doznawała prześladowań (np. Ap 2–3; 6:9–11; 7:14; 17:6). 

Z tego i innych powodów większość badaczy uważa, że Jan napisał Apokalipsę w połowie lat 90. n.e., kiedy cesarz Domicjan rozpoczął pierwsze oficjalne prześladowania chrześcijan w całym Imperium Rzymskim. 

Znacząca mniejszość uważa, że Jan napisał Apokalipsę w połowie lat 60. n.e., kiedy to cesarz Neron zabijał chrześcijan w Rzymie. Ci, którzy uważają, że Apokalipsa została napisana za panowania Nerona, dostrzegają w tej księdze wiele odniesień do wydarzeń historycznych, które miały miejsce przed 70 r. n.e., oraz że Apokalipsa zawiera wiele informacji na temat zniszczenia Jerozolimy przez Rzymian w tym samym roku. 

Interpretatorzy, którzy uważają, że dzieło zostało napisane później, postrzegają Apokalipsę jako odnoszącą się głównie, ale nie wyłącznie, do wydarzeń po 70 r. n.e. 

Przyjmiemy tymczasowo późniejszą datę, zwracając uwagę w naszych badaniach na miejsca, w których inna data mogłaby znacząco wpłynąć na naszą interpretację. 

Księga Objawienia jest apokalipsą, ale apokalipsa biblijna jest w rzeczywistości związana z proroctwem, ponieważ kilka proroczych ksiąg Starego Testamentu zawiera fragmenty apokaliptyczne – w szczególności Księga Izajasza, Ezechiela, Daniela i Zachariasza. 

Nic więc dziwnego, że Jan nazywa Księgę Objawienia słowem proroczym (Ap 1,3). Co istotne, prorocy biblijni czerpią z przeszłych objawień Bożych i odnoszą je do swoich czasów, i właśnie to robi Jan. Jego dzieło jest głęboko zakorzenione w Starym Testamencie. 

Chociaż w Apokalipsie nie ma bezpośrednich cytatów ze Starego Testamentu, uczeni szacują, że aż 70 procent tej księgi składa się z aluzji do Starego Testamentu. 

Każda wierna lektura Apokalipsy musi w dużym stopniu opierać się na księgach od Księgi Rodzaju do Księgi Malachiasza.

Częste nawiązania do Starego Testamentu w Księdze Objawienia, zwłaszcza do Księgi Ezechiela, Księgi Daniela i Księgi Zachariasza, pokazują, jak ważny jest Stary Testament. 

Niestety, wielu chrześcijan uważa, że Stary Testament jest w dużej mierze nieistotny i że wystarczy im tylko Nowy Testament. Starajmy się tego nie robić, ale dbajmy o to, żeby studiować obie części Słowa Bożego.

Do dalszej lektury

PSALM 1 SNP

1 O, jak szczęśliwy jest ten, 

Kto nie kieruje się radą bezbożnych,

Nie przesiąkł podłością grzeszników,

Nie zajął miejsca w gronie szyderców, 

2 A jego rozkosz to Prawo PANA — 

Nad nim rozmyśla za dnia oraz nocą. 

3 Będzie jak drzewo zasadzone wśród strumieni, 

Które wyda owoc we właściwym czasie. 

Jego liść nie pożółknie, 

A czego się podejmie, to skończy z powodzeniem. 

4 Z bezbożnymi będzie inaczej: 

Ci będą jak plewy, 

Które wiatr rozwieje. 

5 Dlatego bezbożni przepadną na sądzie, 

Podobnie jak grzesznicy w gronie ludzi prawych. 

6 PAN bowiem strzeże poczynań sprawiedliwych, 

Posunięcia bezbożnych zakończą się przegraną.

BWP, Ps 1:1-6

Szczęśliwy, kto nie słucha bezbożnych, 

Nie chodzi drogami grzeszników 

i nie zadaje się z szydercami, 

Lecz w prawie Pańskim ma upodobanie 

i rozmyśla nad nim, we dnie i w nocy. 

Podobny jest do drzewa, 

co nad wodą płynącą owoc wydaje we właściwym czasie, 

a liście jego nigdy nie więdną. 

Taki co zacznie, kończy szczęśliwie. 

Inaczej jest z bezbożnymi: 

są jak plewy niesione wiatrem. 

Nie ostoją się tedy bezbożni na sądzie 

ani grzesznicy pośród sprawiedliwych. 

Pan bowiem zna ścieżki sprawiedliwych, 

A droga bezbożnych wiedzie ku zagładzie.

ŁUKASZA 24:13–35

RZYMIAN 1:1–4 SNP

Rz 1:1-4: 1 Paweł, sługa Chrystusa Jezusa, powołany jako apostoł, przydzielony do głoszenia Bożej dobrej nowiny. 

2 Bóg obiecał jej nadejście już wcześniej, za pośrednictwem swoich proroków, w Pismach Świętych. 3 Dotyczy ona Jego Syna, który według ciała jest potomkiem Dawida, 4 lecz według Ducha uświęcenia, z racji zmartwychwstania, okazał się Synem Boga potężnym w swojej mocy. To Jezus Chrystus, nasz Pan.

2 TYMOTEUSZA 3:16–17 SNP

16 Całe Pismo natchnione jest przez Boga i pożyteczne do nauki, do wykazania błędu, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, 17 aby człowiek Boży był w pełni gotowy, wyposażony do wszelkiego dobrego dzieła.