Łaska i pokój od Boga Ojca i Syna
2 Koryntian 1(1) Ja, Paweł, decyzją Boga wyznaczony na apostoła Jezusa Chrystusa, oraz nasz drogi brat Tymoteusz, piszemy do kościoła Bożego w Koryncie - i do wszystkich świętych w całej Achai: (2) Niech Bóg, nasz Ojciec, i Pan Jezus Chrystus obdarzają was swoją łaską i pokojem!
Kiedy ludzie przyjmują ewangelię, stają się nowym stworzeniem (2 Kor. 5:17) z nowym kierunkiem [celem, orientacją]. Od momentu nawrócenia coraz bardziej zmierzamy w kierunku podobieństwa do Chrystusa, choć nie oznacza to bezgrzeszności w tym życiu.
Czasami doświadczamy niepowodzeń. Czasami okazuje się, że bardziej upodabniamy się do świata niż do Jezusa. W końcu nigdy nie jesteśmy całkowicie bez grzechu, dopóki nie zostaniemy uwielbieni (czyli całkowicie upodobnieni do Niego) (1 Jana 1:8-10). Bóg z pewnością dokończy dobre dzieło, które w nas rozpoczął (Flp 1:6), ale czasami postęp tego dzieła wydaje się nieznośnie powolny.
Kościół w Koryncie w pierwszym wieku był żywym dowodem na to, że uświęcenie może przebiegać powoli, a wierzący mogą popadać w poważne grzechy. Bogate, wpływowe i kosmopolityczne miasto Korynt stwarzało wszelkiego rodzaju pokusy do grzechu seksualnego, pychy, wiary w próżne filozofie i nie tylko, a korynccy wierzący ulegali im. Dlatego Paweł napisał 1 List do Koryntian, aby rozwiązać istniejące problemy.
Pierwszy kanoniczny list Apostoła do Koryntian nie zmienił jednak sytuacji w Koryncie. Tymoteusz, którego Paweł wysłał do Koryntu, aby nauczał i pomagał w rozwiązywaniu problemów tamtejszego kościoła (1 Kor. 4:17; 16:10-11), przyniósł wieści, że kłopoty nie ustały. Paweł zrezygnował więc z początkowych planów ponownego odwiedzenia Koryntu dopiero po odbyciu podróży przez Macedonię (1 Kor. 16:5-9). Zamiast tego udał się prosto do Koryntu, aby bezpośrednio zająć się kościołem. Wizyta ta nie przebiegła pomyślnie, ponieważ Paweł napotkał wiele opozycji ze strony fałszywych apostołów i upartego zboru w Koryncie. Apostoł nazywa tę wizytę „bolesną wizytą [przykre odwiedziny]” (2 Kor. 2:1).
Po powrocie do Efezu, gdzie napisał 1 List do Koryntian, Paweł napisał list z upomnieniem, który Tytus zaniósł do Koryntu. Nie mamy kopii tego listu, ale kiedy Paweł spotkał się ponownie z Tytusem, dowiedział się, że list odniósł zamierzony skutek. Wielu członków kościoła w Koryncie wyraziło skruchę i zapragnęło pojednania z apostołem (7:5-9). Paweł napisał 2 List do Koryntian w odpowiedzi na tę dobrą nowinę. W miarę postępów naszego studium przyjrzymy się bardziej szczegółowo kontekstowi tego listu.
Początkowe pozdrowienia Pawła zawierają błogosławieństwo łaski i pokoju od Boga Ojca i Boga Syna (2 Kor. 1: 1-2). Łaska - niezasłużona przychylność - którą nasz Stwórca okazał, posyłając Pana Jezusa Chrystusa, aby zbawił Jego lud, tworzy wieczny pokój między Bogiem a wszystkimi, którzy w kwestii zbawienia wiecznego ufają tylko Jezusowi i Jego dziełu (Rz 5:1).
________________Jedną z cennych prawd ewangelii jest to, że ponieważ Bóg jest łaskawy dla swojego ludu, mamy z Nim wieczny pokój, gdy pokładamy całkowite zaufanie wyłącznie w Chrystusie. On nie ustanawia zwykłego zawieszenia broni, które mogłoby ponownie przerodzić się w wojnę na pełną skalę. Nie przywraca nas jedynie do stanu Adama w ogrodzie, w którym znowu moglibyśmy utracić wieczną Bożą łaskę. On ustanawia wieczny pokój z nami w Chrystusie.
_____________
Panie nasz i Boże dziękujemy ci za ratunek, za wieczny pokój w Twoim Chrystusie. Daj nam przywilej służenia Mu dzisiaj i każdego następnego dnia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz