2 Koryntian 2:5-11 | Poznanie strategii szatana

Czy jesteś świadomy planów diabła?

bw: 2Kor.2(5)  Jeśli tedy ktoś zasmucił, to nie mnie zasmucił, lecz poniekąd - by nie powiedzieć za wiele - was wszystkich. (6)  Takiemu wystarczy ta kara, jaka została nałożona przez większość, (7)  tak, że przeciwnie, wy raczej powinniście przebaczyć mu i dodać otuchy, aby go przypadkiem nadmiar smutku nie pochłonął. (8)  Dlatego proszę was, abyście postanowili okazać mu miłość. (9)  Po to zresztą i pisałem, aby was wypróbować, czy we wszystkim jesteście posłuszni. (10)  Komu zaś wy coś przebaczacie, temu i ja; gdyż i ja, jeżeli w ogóle miałem coś do przebaczenia, przebaczyłem ze względu na was w obliczu Chrystusa, (11)  aby nas szatan nie podszedł; jego zamysły bowiem są nam dobrze znane. 

bwp: 2 Kor.2(5)  Jeżeli zaś ktoś smutek sprawił, to nie mnie, lecz po części by nie przesadzać wam wszystkim. (6)  Niech już takiemu wystarczy kara wymierzona przez większość spośród was. (7)  Raczej wypada teraz wybaczyć mu i podtrzymać go na duchu, aby nie popadł ów człowiek w rozpaczliwy smutek. (8)  Dlatego napominam was, abyście z miłością sprawę jego rozstrzygnęli. (9)  W tym też celu napisałem, aby was wypróbować i aby się przekonać, czy we wszystkim jesteście posłuszni. (10)  Komu zaś cokolwiek wybaczyliście, ja też [mu wybaczam]. Co bowiem wybaczyłem, jeżeli coś wybaczyłem, uczyniłem to dla was wobec Chrystusa, (11)  ażeby nie uwiódł nas szatan, którego knowania dobrze są nam znane.

________

Jan Chryzostom, jeden z najważniejszych ojców wczesnego Kościoła i znany kaznodzieja, zwraca naszą uwagę na ważny fakt dotyczący 2 Listu do Koryntian 2:5–11. Komentując wzmiankę apostoła o człowieku, który zgrzeszył przeciwko Pawłowi, Chryzostom zwraca uwagę na znaczenie milczenia Pawła dotyczącego charakteru tego wykroczenia. 

Chryzostom mówi: „Paweł nigdzie nie wspomina o przestępstwie, ponieważ nadszedł czas przebaczenia”. Jest to ważny aspekt przebaczenia: kiedy naprawdę przebaczamy sprawcy, nie przypominamy ludziom wielokrotnie o ich złym uczynku. Jak mówi Księga Przysłów 17:9: „Kto szuka przyjaźni, nie zważa na błędy, kto przykre sprawy pamięta, przecina miłość.” bwp.

Co jest istotą przebaczenia? Nie przywołując wciąż na nowo niegodziwości grzesznika, gdy ten już okazał skruchę, pokazujemy, że nie chowamy już dłużej jego przewinienia przeciwko niemu. To właśnie czyni Pan z naszymi grzechami, gdy nam przebacza. Wrzuca nasze grzechy „w głębiny morskie” (Mic. 7:19) - nie oznacza to, że Bóg faktycznie zapomina o naszych złych uczynkach, ale umieszcza je tak daleko, że nie będzie ich z nami ponownie omawiał, podobnie jak wrzucenie czegoś w głębiny morskie uniemożliwia nam ponowne odzyskanie tego.

Jednak w czasie, gdy Paweł pisał 2 List do Koryntian, kościół w Koryncie nie działał zgodnie z tą zasadą przebaczenia. Nadal obarczali grzechami człowieka, który sprzeciwił się Pawłowi, uniemożliwiając mu społeczność z kościołem.

Paweł napisał do nich poprzedni list, w którym nakazał im zdyscyplinować tego człowieka, a oni postąpili zgodnie z jego słowami. Posunęli się jednak za daleko i nie udało im się doprowadzić do pojednania, co jest właściwym celem dyscypliny kościelnej. Teraz nadszedł czas, aby działać w miłości i przywrócić tego człowieka do społeczności (2 Kor. 2:5-8; zob. Mat. 18:15-20).

Koryntianie byli posłuszni ostrzejszemu listowi Pawła z naganą i zdyscyplinowali tego człowieka. Pełne miłości przywrócenie tego człowieka do społeczności miało być ich nowym aktem posłuszeństwa (2 Kor. 2:9-10). To przebaczenie miało uchronić ich przed „przechytrzeniem ich przez szatana” (w. 11). 

Wydaje się, że szatan chce zasiać niezgodę wśród wierzących, a czy jest lepszy sposób, by to zrobić, niż postawić przebaczonych grzeszników, (takich jak zbór w Koryncie), przeciwko przebaczonym grzesznikom, (takim jak okazujący skruchę człowiek i wszyscy jego przyjaciele w kościele), którzy chcieliby pełnego naprawienia jego winy? 

Kiedy nie przebaczamy i nie przywracamy do pierwotnego stanu wierzących, którzy okazali skruchę, ryzykujemy, że damy diabłu przyczółek w naszych kościołach.

Jeśli chcemy powstrzymać diabła przed zdobyciem przyczółka w naszych kościołach, musimy szybko uczyć się przebaczać i przywracać do społeczności tych, którzy popadli w grzech. Kościół różni się od świata tym, że wierzymy w prawdziwą łaskę i nie staramy się na zawsze zatrzymywać przewinień skruszonych grzeszników.

__________

Co Nowy Testament mówi nam o naszym „wrogu, diable” (1 Piotra 5:8)? 

Po pierwsze, nadaje mu różne imiona: „szatan”, co oznacza „oskarżyciel” lub “przeciwnik” (Obj. 12:9-10); „Belzebul, książę demonów” (Mateusza 12:24); „bóg tego wieku” (2 Koryntian 4: 4); „władca królestwa powietrza, duch, który teraz działa w synach nieposłuszeństwa - (władca panujący nad siłami zła)” (Efezjan 2:2); “zły - ..wierny jest Pan, który was utwierdzi i strzec będzie od złego” (2 Tesaloniczan 3:3); „wielki smok” (Objawienie 12:9); i „wąż starodawny” (Objawienie 20:2; zob. 2 Koryntian 11:3).

Po drugie, misją szatana jest „pożeranie” (1 Piotra 5:8). Jest on przeciwnikiem Boga i stara się wbić klin między ludzi a Boga. Jest więc szczególnie niebezpiecznym wrogiem dla wierzących w Jezusa. Ma nadzieję zburzyć nasze zaufanie do Boga i odwieść nas od misji głoszenia ewangelii. Kontroluje również tych, którzy sprzeciwiają się Bogu i opierają się ewangelii.

______

Anne Cetas:

Kiedy moi przyjaciele, Al i Kathy Schiffer, latali swoim kultowym samolotem z czasów II wojny światowej na pokazy lotnicze, największe znaczenie miały dla nich reakcje starszych weteranów wojennych. Przychodzili, aby porozmawiać o wojnach, w których służyli i samolotach, którymi latali. Większość ich historii bitewnych była opowiadana ze łzami w oczach. Wielu z nich powiedziało, że najlepszą wiadomością, jaką otrzymali podczas służby dla swojego kraju, były słowa: "Wojna się skończyła, chłopcy. Czas wracać do domu".

Te słowa z wcześniejszego pokolenia odnoszą się do wojny, w którą zaangażowani są wierzący w Jezusa - naszego dobrego boju wiary przeciwko diabłu, wrogowi naszych dusz. Apostoł Piotr ostrzegał nas: „Przeciwnik wasz, diabeł, krąży wokoło jak lew ryczący, szukając kogo by pożreć”. 

Kusi nas na różne sposoby i wykorzystuje zniechęcenie w cierpieniu i prześladowaniu, zbytnie zamartwianie się, nieporządek w społeczności - wszystko, aby odciągnąć nas od wiary w Jezusa. 

Piotr wezwał swoich pierwszych czytelników i nas dzisiaj, abyśmy „byli czujni i trzeźwego umysłu” (1 Piotra 5:8). Polegasz na Duchu Świętym? Zatem nie pozwól, by wróg sprawił, że porzucisz walkę i doprowadzisz się do upadku.

Wiemy, że pewnego dnia Jezus powróci. Kiedy przyjdzie, Jego słowa będą miały efekt podobny do tego, jaki odczuwają żołnierze w czasie wojny, wywołując łzy w naszych oczach i radość w naszych sercach: "Wojna się skończyła, dzieci. Czas wracać do domu".

_________

Jakiej pomocy potrzebujesz od Boga, aby oprzeć się diabelskim planom? 

Jak twoi bracia i siostry mogliby ci pomóc?

Wszechmogący Boże, jesteś o wiele większy niż ktokolwiek lub cokolwiek, co staje przeciwko mnie. Nie ma Imienia, które mogłoby mierzyć się z Twoim. Proszę, pomóż mi polegać na mocy Twojego Imienia.