(1) A teraz pragniemy was, bracia, powiadomić o łasce Boga okazanej kościołom w Macedonii. (2) Otóż pomimo ciężkiej próby związanej z uciskiem, ich wielka radość i skrajne ubóstwo zaowocowały ogromną hojnością. (3) Stosownie do swoich możliwości, a nawet — czego jestem świadkiem — ponad te możliwości, spontanicznie, (4) bardzo przy tym nalegając, prosili nas o łaskę dopuszczenia ich do udziału w posłudze na rzecz świętych. (5) Posunęli się dalej, niż mogliśmy się spodziewać, i najpierw oddali siebie Panu, a potem nam, za wolą Bożą.
(6) W związku z tym poprosiliśmy Tytusa, aby — jak rozpoczął — tak też między wami dokończył tego dzieła łaski.
(7) U was z kolei widzimy obfitość we wszystkim: w wierze, w słowie, w poznaniu, w sumienności względem różnych spraw i w miłości, którą was darzymy. Niech tej obfitości nie zabraknie teraz w dziele łaski.
sz
(1) Najdrożsi, chcemy wam teraz powiedzieć, jaką łaską obdarzył Bóg wspólnoty w Macedonii.
(2) Chociaż tamtejsi wierzący mieli wiele kłopotów i trudności, ich ubóstwo, połączone z niezmierną radością dało niezwykłe bogactwo ich ofiarności.
(3) Według swoich możliwości, a mogę zaświadczyć, że nawet jeszcze więcej, dobrowolnie (4) i chętnie dali na potrzeby świętych w Jerozolimie. Tak prosili o udział w tej niezwykłej okazji i służbie.
(5) Ich postawa przeszła nasze najśmielsze oczekiwania. Bo przede wszystkim oddali siebie samych Panu i nam, by pełnić wolę Bożą.
(6) Nakłoniliśmy więc Tytusa, który rozpoczął tę służbę, aby was odwiedził i pomógł ją dokończyć.
(7) Macie ogromne bogactwo: tyle wiary i słowa Bożego, tyle zrozumienia i taki zapał, tyle miłości do nas.
Bądźcie więc bogaci i w tę łaskę.
2 Koryntian 8:1-7 lit
Ucisk jest ważnym środkiem, za pomocą którego Bóg kształtuje nasz charakter, ale jest także środkiem, za pomocą którego objawia nasz charakter. Pismo Święte podaje nam wiele przykładów ucisku obnażającego słabość moralną, ale jest też wiele przykładów ucisku uwidaczniającego prawdziwą szlachetność.
Jednym z takich przykładów jest kościół macedoński. Paweł powiedział, że ci pierwsi wierzący znajdowali się "w ciężkiej próbie ucisku" i w "skrajnym ubóstwie". Co ten ucisk ujawnił? "Obfitość radości" i "bogactwo hojności".
Warto zastanowić się nad modelem macedońskim. To właśnie dlatego Paweł o nich wspomniał: chciał, aby kościół w Koryncie uczył się od nich - "doskonalił się w tym akcie łaski" (2 Kor 8:7). Zastanówmy się, co sprawiło, że Macedończycy byli godni naśladowania:
1. "Najpierw oddali się Panu" (2 Kor 8:5). Ich hojność była po prostu wyrazem ich oddania Chrystusowi. Chrystus, jako Pan nad wszystkim, rządził również ich finansami.
2. Dawali w odpowiedzi na Bożą łaskę, która została "udzielona kościołom Macedonii".
3. Dawali "ponad swoje możliwości" (w. 3). Byli gotowi zrezygnować z niektórych uzasadnionych pragnień, aby zaspokoić prawdziwe potrzeby innych.
4. Dawali "z własnej woli" (w. 3), a nie w odpowiedzi na zewnętrzne zachęty.
5. "Żarliwie błagali (...) o łaskę" dawania innym (w. 4) - hojne dawanie było czymś, co chcieli robić, a nie tym, co czuli, że powinni robić.
_________________________________________________________Paweł chce, abyśmy porównali się z Macedończykami i zadali sobie następujące pytania:
1. Czy oddaję się najpierw Panu?
2. Czy dzielę się w odpowiedzi na Bożą łaskę? Czy łaska wpływa na zakres mojego dawania?
3. Czy daję przekraczając swoją strefę komfortu?
4. Czy daję bez zewnętrznego przymusu, bez nakłaniania i zachęcania?
5. Czy zabiegam o przywilej służenia świętym?
Nie wiemy, jak zareagowali Koryntianie. Możemy być jednak pewni, że Bóg chce, abyśmy reagowali wiernym, radosnym inwestowaniem w rzeczy wieczne.
W końcu wszyscy staniemy przed Nim i nic z tego, co oferuje ziemskie bezpieczeństwo - konta oszczędnościowe, akcje giełdowe, inwestycje w nieruchomości, rezerwy emerytalne - nie będzie miało znaczenia.
W tym dniu wszystko, co będziemy mieć, to skarb, który zgromadziliśmy w niebie dzięki naszemu wsparciu i zaangażowaniu dla ewangelii (Mt 6:19-21 (19) Nie gromadźcie bogactw tu, na ziemi, gdzie mogą ulec zniszczeniu lub zostać skradzione przez złodziei. (20) Gromadźcie je w niebie - tam nic ich nie zniszczy i nikt się nie włamie, by je ukraść. (21) Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i twoje serce.).
Co twoje dawanie mówi o twoim charakterze?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz