Uczynię dla ciebie wielkie imię, jak imię wielkich na ziemi.
Wyznaczę miejsce dla mojego ludu izraelskiego i zasadzę go,
aby mieszkał na swoim miejscu i nie był więcej niepokojony.
I nie będą ich więcej nękać ludzie gwałtowni,
jak dawniej, od czasu, gdy ustanowiłem sędziów nad moim ludem izraelskim.
I dam ci odpoczynek od wszystkich twoich wrogów.
2 Samuela 7:9-11
Gdy Bóg zawierał przymierze z Dawidem, zachęcał go do spojrzenia zarówno w przeszłość, jak i w przyszłość.
Boża obietnica uczynienia imienia Dawida podobnym do „wielkich na ziemi” była echem Jego przymierza z przodkiem Dawida, Abrahamem, wiele wieków wcześniej (Rdz 12:1-3). Do tego momentu w historii biblijnej nie było imienia większego niż imię Abrahama, a teraz Pan ogłosił, że spełni swoją obietnicę uczynienia imienia Abrahama wielkim poprzez uczynienie wielkim imienia Dawida. Obietnica ta jednak nie tylko spoglądała w przeszłość, ale także w przyszłość - na Pana Jezusa Chrystusa, na którego imię „zgina się wszelkie kolano..." Flp.2:10.
Obietnica, że lud Boży będzie miał miejsce, w którym będzie mógł mieszkać, była również echem przeszłości, w tym przypadku wyjścia z Egiptu. (Zob. na przykład Wj 15:17). Jednak w czasie, gdy Dawid sprawował władzę, ludzie żyli w ziemi obiecanej od wieków, więc Boża obietnica, że będą zasadzeni i bezpieczni, z pewnością wskazywała na coś większego. Miejsce zwane Izraelem, choć znaczące, było jedynie cieniem rzeczywistości, która miała dopiero nadejść. Wskazywało ono na inne miejsce - miejsce ostateczne, nowe Jeruzalem, które później zostanie nazwane „nowym niebem i nową ziemią” (Objawienie 21:1-2).
Wraz z obietnicą miejsca pojawiła się również obietnica pokoju, bezpieczeństwa i odpoczynku. Ponownie, było to przypomnienie, że cel nie został jeszcze osiągnięty. To prawda, do tego momentu panowania Dawida lud cieszył się odpoczynkiem (2 Samuela 7:1) - ale nie był to ostateczny odpoczynek ludu Bożego, na który wskazywało przymierze (Hebrajczyków 4: 9-10).
Kiedy Boże objawienie później osiągnęło kulminację w przyjściu potomka Dawida, Jezusa, ostatecznego Chrystusa, ludzie byli w stanie powiedzieć: „O, to właśnie oznaczały Boże obietnice!”. Przymierze, które po raz pierwszy zostało zawarte z Abrahamem i nabrało nowego wymiaru, gdy zostało zawarte z Dawidem, zostało całkowicie wypełnione w Panu Jezusie Chrystusie, Królu wszystkich królów; i zostanie ostatecznie i w pełni zrealizowane, gdy Chrystus powróci.
Co więc Boża obietnica dana Dawidowi oznacza dla nas? Apostoł Paweł oświadcza: „Jeśli jesteście Chrystusowi, to jesteście potomstwem Abrahama, dziedzicami według obietnicy” (List do Galacjan 3:29). Kościół składa się z tych, którzy mają przywilej bycia dziedzicami i uczestnikami obietnicy, która jest w Chrystusie Jezusie przez ewangelię. Zachwyć się tym i rozkoszuj się tym, że zostałeś włączony w błogosławieństwa tego wielkiego przymierza. Spójrz wstecz na Boga działającego przez twoich duchowych przodków Abrahama, Dawida a przede wszystkim Jezusa - i z nadzieją oczekuj ostatecznego wypełnienia się wszystkiego, co Bóg obiecał!
2 Samuelowa 7 bw
(1) Gdy pewnego razu król siedział w swoim domu, a Pan dał mu wytchnienie od wszystkich okolicznych nieprzyjaciół jego wokoło, (2) rzekł król do Natana, proroka: Patrz! Ja mieszkam w domu z drzewa cedrowego, a Skrzynia Boża jest pomieszczona w środku namiotu! (3) Wtedy Natan odpowiedział królowi: Wszystko, co masz w swoim sercu, uczyń, gdyż Pan jest z tobą.
(4) Lecz jeszcze tej samej nocy doszło Natana słowo Pana tej treści:
(5) Idź, powiedz memu słudze Dawidowi: Tak mówi Pan: Czy ty miałbyś zbudować mi dom, abym w nim mieszkał? (6) Nie mieszkam bowiem w domu od dnia, kiedy wywiodłem synów izraelskich z Egiptu aż do dnia dzisiejszego, ale wędrowałem, mając za mieszkanie namiot. (7) Czy kiedykolwiek, wędrując wraz ze wszystkimi synami izraelskimi, przemówiłem do któregoś z plemion izraelskich, któremu zleciłem przewodnictwo nad moim ludem, Izraelem, w te słowa: Dlaczego nie budujecie mi domu z drzewa cedrowego?
(8) Teraz tedy tak powiedz memu słudze Dawidowi: Tak mówi Pan Zastępów: Ja wziąłem cię z pastwiska od trzody, abyś był księciem nad moim ludem, nad Izraelem, (9) i byłem z tobą wszędzie, dokądkolwiek się wyprawiłeś, i wytępiłem wszystkich twoich nieprzyjaciół przed tobą, i uczynię wielkim imię twoje, jak imię wielkich na ziemi. (10) Wyznaczę też miejsce memu ludowi, Izraelowi, i zaszczepię go, aby tam bezpiecznie mieszkał, i nie będzie się już trwożył, i nie będą go już gnębić nikczemnicy. A jak to było poprzednio, (11) odkąd wyznaczyłem sędziów nad moim ludem izraelskim, dam ci wytchnienie od wszystkich twoich nieprzyjaciół. Zwiastuje ci też Pan, że wzniesie ci dom, (12) a gdy dopełnią się dni twoje i zaśniesz ze swoimi ojcami, Ja wzbudzę ci potomka po tobie, który wyjdzie z twego łona, i utrwalę twoje królestwo.
(13) On zbuduje dom mojemu imieniu i utwierdzę tron królestwa jego na wieki. (14) Ja będę mu ojcem, a on będzie mi synem; gdy zgrzeszy, ukarzę go rózgą ludzką i ciosami synów ludzkich, (15) lecz łaska moja od niego nie odstąpi, jak odjąłem ją Saulowi, którego usunąłem sprzed ciebie. (16) I trwać będzie twój dom i twoje królestwo na wieki przede mną; tron twój też utwierdzony będzie na wieki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz