W każdej modlitwie, gdy tylko zanosicie prośby, módlcie się w Duchu, bez względu na porę.
W tym celu czuwajcie z całą wytrwałością i wstawiajcie się za wszystkimi świętymi.
Efezjan 6:17-18
Co to znaczy modlić się „w Duchu”?
Jedną z odpowiedzi jest powiązanie tego tekstu z 1 Listem do Koryntian 12 i mówieniem językami, ale prawdopodobnie nie było to intencją Pawła. Paweł z pewnością nie mówił językami „przez cały czas”, gdy się modlił. Zamiast myśleć o tym jako o jednym z wielu sposobów modlitwy, powinniśmy uznać, że modlitwa „w Duchu” jest jedynym sposobem modlitwy.
Wymiana zdań Jezusa z Samarytanką przy studni w Ewangelii Jana 4 jest dla nas pouczająca w tej kwestii. Podczas rozmowy kobieta poruszyła kwestię góry Gerazim i Jerozolimy jako potencjalnych miejsc kultu publicznego, co do których istniał spór między Samarytanami i Żydami. W odpowiedzi Jezus powiedział: „Nadchodzi godzina i już nadeszła, kiedy to prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w duchu i prawdzie” (J 4:23). (PS. "w prawdzie" czyli zgodnie z ze Słowem Bożym).
Ludzie czasami sugerują, że Jezus mówi tutaj, że każdy może oddawać cześć Bogu gdziekolwiek, o ile jest szczery. Ale On tak naprawdę tego nie mówi! Zamiast tego objawia, że tylko ci, którzy otrzymali Ducha Świętego, mogą w ogóle wielbić Boga. Tylko w Duchu, dzięki Duchowi i za pośrednictwem Ducha może mieć miejsce akceptowalne oddawanie czci Bogu - a co za tym idzie, modlitwa - która jest przyjemna Bogu.
Paweł wyjaśnia również, co ma na myśli w Liście do Rzymian 8:15-16: „Nie otrzymaliście ducha niewoli, aby znowu popaść w bojaźń, ale otrzymaliście Ducha przybrania za synów, przez którego wołamy: 'Abba! Ojcze! Sam Duch świadczy wespół z duchem naszym, że jesteśmy dziećmi Bożymi”. Bóg dał nam swojego Ducha i to przez Jego Ducha w nas wołamy do Niego, nawet - a może zwłaszcza - w naszej słabości (w. 26).
To dlatego „nikt nie może powiedzieć »Jezus jest Panem« inaczej, jak tylko w Duchu Świętym” (1 Koryntian 12:3). Oczywiście, ktoś może wypowiedzieć słowa „Jezus jest Panem”, ale nikt nie może ich naprawdę mieć na myśli bez działania Ducha Świętego w swoim życiu.
Podobnie jest z modlitwą: nasza adopcja do rodziny Bożej, w tym otrzymanie Ducha Świętego, jest podstawą naszego życia modlitewnego.
Kiedy przychodzisz dziś do Boga w modlitwie - być może nawet kończąc to rozważanie - i nazywasz Boga „Ojcem”, będziesz „modlił się w Duchu”.
Polegaj na Duchu, który przez wiarę żyje w tobie. On ci pomoże. Podpowie ci. Będzie cię prowadził. I przypomni ci, jak cudowną, niezasłużoną radością jest możliwość rozmawiania ze Stwórcą i Tym, który podtrzymuje wszechświat i zwracania się do Niego jako Abba, Ojcze.
_______
PS. Boże dziecko modli się "nie-Duchowo" gdy szuka tyko swego (Jakuba 4:3 Prosicie, a nie otrzymujecie, dlatego że źle prosicie, zamyślając to zużyć na zaspokojenie swoich namiętności.).
Z drugiej strony modlitwa łotra na krzyżu, gdy prosił Jezusa, żeby Ten o nim wspomniał - była jak najbardziej "Duchowa".
- Jest niemożliwe, żeby Boże dziecko się nie modliło w pokorze.
- Ci, którzy są "nieduchowi" nigdy nie poddają się napomnieniu, "wiedzą lepiej".
____________
Rzymian 8
(9) Ale wy nie jesteście "tylko ludźmi", bo mieszka w was Duch Boży.
Jeżeli zaś w kimś nie ma Ducha Chrystusowego, ten w ogóle do Chrystusa nie należy.
(10) Jeśli Chrystus w was mieszka, to chociaż ciało jest martwe z powodu grzechu, ale wasz duch jest żywy dzięki Jego usprawiedliwieniu.
(11) A jeśli przebywa w was Duch Boga, który wskrzesił Jezusa z martwych, to i wasze śmiertelne ciała ożywi On mocą tego samego Ducha.
(12) Tak więc, przyjaciele, nie macie żadnych zobowiązań wobec grzesznej natury i nie musicie żyć według niej.
(13) Jeśli żyjecie po ludzku, umrzecie.
Ale jeśli mocą Ducha zadajecie śmierć działaniom ciała, będziecie żyli.
(14) Bo synami Boga są ci, których prowadzi Duch Boży.
(15) Nie staliście się przecież zastraszonymi niewolnikami, lecz otrzymaliście Ducha, który uczynił was synami Boga i dzięki któremu możecie nazywać Go: Abba, Ojcze!
(16) Właśnie Duch Święty upewnia nas w głębi serc, że naprawdę jesteśmy dziećmi Bożymi.
(17) A skoro jesteśmy Jego dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami z Chrystusem. Bo jeśli razem z Nim cierpimy, to razem będziemy otoczeni chwałą.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz