Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony...
Dzieje Apostolskie 16:31
Kiedy Biblia używa terminu „wierzyć”, nie odnosi się on jedynie do intelektualnej zgody. Wierzyć - to nie znaczy po prostu zgadzać się z pewnymi propozycjami, ideami czy doktrynami. Wiara w sensie biblijnym wiąże się z powiernictwem, czyli przeniesieniem zaufania z nas samych na Chrystusa. To tak, jakbyśmy mieli wszystkie nasze środki zgromadzone w Centralnym Banku Samego Siebie, wycofali wszystko i zdeponowali je w Królewskim Banku Chrystusa.
Zbyt często słyszymy (a może nawet myślimy sobie) zdania takie jak to: "Prowadziłem całkiem dobre życie. Jestem pewien, że Bóg będzie dla mnie łaskawy i zrekompensuje mi wszelkie braki. Nic mi nie będzie, dam radę". Wszyscy jesteśmy kuszeni, by myśleć w ten sposób, że jeśli będziemy robić pewne rzeczy i powstrzymywać się od innych, to Bóg wykona swoją część. Niemniej jednak takie poglądy wyrażają poczucie samowystarczalności, niezależnie od tego, czy jest ono ubrane w strój religijny, czy nie - są one niebiblijne w swej istocie.
Z biblijnego punktu widzenia prawdziwa wiara opiera się jedynie na zaufaniu do Chrystusa. W ten sposób apostoł Paweł wielokrotnie mówił o wierze. Chciał on „znaleźć się w Nim, nie mając własnej sprawiedliwości (...) ale tę, która przychodzi przez wiarę w Chrystusa, sprawiedliwość Bożą, która zależy od wiary” (Filipian 3:9).
Kiedy wielki reformator Marcin Luter w końcu zrozumiał wiarę jako poleganie wyłącznie na Chrystusie w celu uzyskania sprawiedliwości, wykrzyknął: „Tutaj poczułem, że narodziłem się na nowo i wszedłem do samego raju przez otwarte bramy.”[“Preface to the Complete Edition of Luther’s Latin Writings,” in Martin Luther: Selections from His Writings, ed. John Dillenberger (Anchor, 1962), p 11.]
Bramy te otwierają się tylko dla tych, którzy przenieśli swoje zaufanie na Jezusa Chrystusa. Jak mówi Księga Objawienia: „Błogosławieni, którzy piorą swe szaty (...) aby mogli wejść do miasta przez bramy” (Objawienie 22:14). Ci błogosławieni nie oczyścili się sami; oni „wyprali swoje szaty i wybielili je we krwi Baranka” (7:14).
Bóg przyjmuje do swojego wiecznego raju tych, którzy powierzyli całe swoje życie Panu Jezusowi Chrystusowi. Jeśli dziś ufasz Chrystusowi, to i ty otrzymałeś „odkupienie przez krew Jego, odpuszczenie win naszych” (Efezjan 1:7).
Jeśli zdeponowałeś całą swoją wiarę i nadzieję w Chrystusie - krótko mówiąc, jeśli naprawdę uwierzyłeś - to czekają na ciebie wieczne dywidendy wiecznego życia i radości. Pamiętaj, aby polegać na Nim, na niczym i na nikim innym.
Rzymian 3 lit
(21) Teraz natomiast, niezależnie od Prawa, objawiła się sprawiedliwość Boża, poświadczona przez Prawo i Proroków.
(22) Jest to sprawiedliwość Boża oparta na zawierzeniu Jezusowi Chrystusowi i dostępna dla wszystkich, którzy wierzą. Nie ma przy tym wyjątków — (23) wszyscy zgrzeszyli i są pozbawieni Bożej chwały.
(24) Usprawiedliwienie natomiast otrzymują w darze, z Jego łaski, dzięki temu, że Jezus Chrystus dokonał odkupienia.
(25) To Jego Bóg ustanowił przebłaganiem, z którego skorzystać można przez wiarę. Jest ono w Jego krwi. W ten sposób Bóg okazuje swoją sprawiedliwość. Wyraża się ona w nieuwzględnieniu grzechów popełnionych wcześniej, (26) w okresie powściągliwości Boga.
Wyraża się ona też teraz, aby stało się jasne, że tylko On jest sprawiedliwy i usprawiedliwieniem darzy tego, kto zawierzył Jezusowi.
(27) Gdzie zatem powód do chluby? Wykluczony! Przez które prawo? Uczynków? Nie! Przez prawo wiary.
(28) Oto, co głosimy: Człowiek dostępuje usprawiedliwienia przez wiarę, niezależnie od tego, czy przestrzega Prawa, czy nie.
(29) Czy Bóg jest tylko Bogiem Żydów? Czy pogan już nie? Oczywiście, jest On Bogiem również pogan. (30) Jeden jest zatem Bóg. On usprawiedliwi obrzezanych na podstawie wiary, a nieobrzezanych — dzięki wierze. (31) Czy więc przez wiarę unieważniamy Prawo? W żadnym razie! Wręcz przeciwnie, podtrzymujemy je.
sz:
(21) Lecz teraz Bóg wskazał inny sposób usprawiedliwienia - bez przestrzegania Prawa, ale poświadczony przez to Prawo i przez proroków.
(22) Usprawiedliwienie to pochodzi od Boga, a dokonuje się przez zaufanie Jezusowi Chrystusowi. Jest dla wszystkich, którzy ufają. Bo nie ma żadnej różnicy:
(23) wszyscy zgrzeszyli i nikt nie dorasta do Bożego ideału.
(24) A zostają usprawiedliwieni za darmo, z Jego łaski, dzięki odkupieniu, jakiego dokonał Jezus Chrystus.
(25) To Jego Bóg uczynił narzędziem przebłagania za grzechy, dokonującego się przez zaufanie mocy Jego krwi. Ukazał swoje usprawiedliwienie, odpuszczając grzechy w przeszłości.
(26) Bo cierpliwie czekał, aż Chrystus w obecnym czasie zgładzi je. Okazał się więc sprawiedliwy i usprawiedliwiający tego, kto zaufa Jezusowi.
(27) Gdzie jest więc powód do chlubienia się? Został wykluczony!
Czy przez Prawo uczynków? Nie, przez prawo wiary.
(28) Jesteśmy bowiem przekonani, że człowiek zostaje usprawiedliwiony na podstawie zaufania i bez spełniania obowiązków Prawa.
(29) Czy tylko dla Hebrajczyków Bóg to przygotował? A może i dla pogan? Oczywiście, dla pogan również!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz