Hebr.3:7-11 | Ostrzeżenie od pokolenia pustyni

Hebrajczyków 3:7–11

 BW:

Dlatego, jak mówi Duch Święty: 

Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, 

Nie zatwardzajcie serc waszych, jak podczas buntu, 

W dniu kuszenia na pustyni, 

Gdzie kusili mnie ojcowie wasi i wystawiali na próbę, 

Chociaż oglądali dzieła moje Przez czterdzieści lat. 

Dlatego miałem wstręt do tego pokolenia 

I powiedziałem: Zawsze ich zwodzi serce;

Nie poznali też oni dróg moich, 

Tak iż przysiągłem w gniewie moim: 

Nie wejdą do odpocznienia mego.

EKU, Hbr 3:7-11

Dlatego, jak mówi Duch Święty: 

Dzisiaj, jeśli usłyszycie Jego głos, 

nie zatwardzajcie waszych serc, jak podczas buntu, 

w dniu doświadczenia na pustyni, 

gdzie wasi ojcowie kusili Mnie, poddając próbie, 

choć Moje dzieła oglądali przez czterdzieści lat. 

Dlatego się rozgniewałem na to pokolenie

i powiedziałem: Zawsze błądzą sercem.

Oni jednak nie poznali Moich dróg. 

Wówczas przysiągłem w Moim gniewie:

Nie wejdą do miejsca

Mojego odpoczynku.

MSG: Dzisiaj, proszę, posłuchajcie;

nie bądźcie głusi jak w „gorzkim powstaniu”,

tym czasie próby na pustyni!

Chociaż obserwowali mnie przy pracy przez czterdzieści lat,

twoi przodkowie nie pozwolili mi postępować po swojemu;

raz po raz wystawiali moją cierpliwość na próbę.

I zostałem sprowokowany, och, tak sprowokowany!

Powiedziałem: „Nigdy nie będą skupiać myśli na Bogu;

nie zechcą iść moją drogą”.

Zirytowany, przysiągłem sobie:

„Nigdy nie dotrą tam, dokąd zmierzają,

nigdy nie będą mogli usiąść i odpocząć”.

Pierwszy List do Koryntian 10:1–13 podkreśla ciągłą ważność Starego Testamentu dla wierzących w nowym przymierzu, wyjaśniając, że wydarzenia, które miały miejsce w społeczności starego przymierza, były dla nas przykładami i zostały spisane „dla naszego pouczenia”. 

Nic dziwnego, że autor Listu do Hebrajczyków podziela ten pogląd, co widać w wielu aluzjach i cytatach ze Starego Testamentu, które przenikają tę księgę. W dzisiejszym fragmencie autor rozpoczyna swoje drugie wyraźne ostrzeżenie, aby nie oddalać się od Chrystusa, wykorzystując wydarzenie ze Starego Przymierza, aby udowodnić swoją tezę.

List do Hebrajczyków 3:7–11 cytuje Psalm 95, który z kolei odnosi się do buntu pokolenia pustyni przeciwko Panu, o którym czytamy w Księdze Liczb 14. W Księdze Liczb 13 czytamy, że kiedy szpiedzy powrócili po wysłaniu ich przez Mojżesza do ziemi obiecanej, aby sprawdzić, z czym będą musieli się zmierzyć Izraelici, nikt z nich, z wyjątkiem Jozuego i Kaleba, nie wyraził przekonania, że uda im się zdobyć ziemię Kanaan. 

Uważali, że posiadanie Boga po swojej stronie nie wystarczy, mimo że Pan wyprowadził ich już z niewoli egipskiej i zniszczył armię faraona nad Morzem Czerwonym (Wj 12–14). 

Kiedy Izraelici usłyszeli ich raport, uwierzyli im i nie podzielali zaufania, jakim Jozue i Kaleb darzyli Pana. W rezultacie Bóg ukarał to pokolenie, nie pozwalając mu wejść do ziemi obiecanej. Uciekli z niewoli, ale nie osiągnęli celu swojego odkupienia, nie osiedlili się w Kanaanie (Lb 14).

Psalm 95 odniósł tę lekcję do późniejszego pokolenia Izraelitów starego przymierza, mówiąc im, że nie odziedziczą Bożych obietnic, jeśli będą naśladować pokolenie pustyni, buntując się przeciwko Panu i nie wierząc Mu. 

Teraz autor Listu do Hebrajczyków stosuje tę samą lekcję do swoich pierwotnych odbiorców, a co za tym idzie, do wszystkich wyznających chrześcijan. Pismo Święte mówi nam, że możliwe jest rozpoczęcie życia pozornie dobrze – tak jak Izraelici, którzy zostali wyzwoleni z niewoli egipskiej – ale potem nie osiągnąć chwały Bożej i nie odziedziczyć zbawienia. 

Nie chodzi tu o to, że ci, którzy zostali odkupieni, mogą faktycznie utracić swoje niebiańskie obywatelstwo, jak zobaczymy w kolejnych rozważaniach. Autor Listu do Hebrajczyków nie przedstawia teologicznego traktatu na temat warunków, w których można lub nie można utracić zbawczej łaski Pana. 

Zamiast tego odwołuje się do dobrze znanego wydarzenia ze Starego Przymierza, aby podkreślić znaczenie wytrwałości. Nie chce, abyśmy byli jak ci, którzy nigdy nie byli naprawdę zakorzenieni w Chrystusie i dlatego odpadli (Mt 13:1-23).

_________
Życie chrześcijańskie to nie tylko jednorazowa decyzja o pójściu za Chrystusem (choć decyzja o nawrócenie jest ważna). To ciągłe, codzienne zwracanie się do Niego w opamiętaniu i wierze, w oczekiwaniu na pełne obywatelstwo niebieskie. Ci, którzy naprawdę są w Chrystusie, pragną z Nim społeczności: modlitwy, słuchania i czytania Jego Słowa, uczestnictwa we wspólnym stole Pańskim oraz wspólnoty z ludem Bożym.

Do dalszego studium
Jozuego 14
Judy 1:20–21 PSZ:

Ale wy, kochani, budujcie z samych siebie budowlę, opartą na fundamencie świętej wiary. Macie w sobie Ducha Świętego, więc módlcie się! 

Trwajcie w Bożej miłości, czekając na dzień, w którym nasz Pan, Jezus Chrystus, okaże wam swoje współczucie i da wam wieczne życie.

PAU, Judy 1:20-21

Wy jednak, umiłowani, umacniajcie się na fundamencie waszej najświętszej wiary i módlcie się pod natchnieniem Ducha Świętego! 

Trwajcie w Bożej miłości i oczekujcie na miłosierdzie naszego Pana, Jezusa Chrystusa, które was doprowadzi do życia wiecznego.

_

_______________________

Komentarz Johna Pipera

1. „Dziś” oznacza teraz – w tej chwili  

   „Dziś” w wersecie 7 nie jest przypadkowe. To pilne wezwanie Ducha Świętego, które trwa dokładnie tak długo, jak trwa „dziś” w twoim życiu. Jutro może być za późno. To „dziś” kończy się albo wtedy, gdy umrzesz, albo gdy Chrystus wróci.

2. Głos, który słyszysz, to głos Boga w Piśmie i przez Ewangelię  

   „Jeśli głos jego usłyszycie” – ten głos brzmi przede wszystkim wtedy, gdy czytając Biblię lub słysząc kazanie Ewangelii, Duch Święty sprawia, że Słowo trafia do twojego serca. 

„Bóg przemawia do ciebie właśnie teraz przez te wersety.”

3. Największe niebezpieczeństwo: zatwardziałość serca przez niewiarę  

   Izraelici widzieli cud za cudem (rozstąpienie Morza Czerwonego, manna, słup ognia), a mimo to ich serca pozostały zatwardziałe.  

   „Oglądanie cudów nie gwarantuje wiary. Możesz być w kościele 40 lat, słuchać najlepszych kazań, a serce mieć z kamienia.”

4. Gniew Boży i odcięcie od odpocznienia  

   Bóg przysiągł w gniewie: „Nie wejdą do odpoczynku mego”. Ten „odpoczynek” w Starym Testamencie (ziemia Kanaan) był tylko cieniem prawdziwego odpocznienia – odpocznienia w Chrystusie.  

   Kto odrzuca Chrystusa przez zatwardziałość serca, ten ostatecznie nie wejdzie do wiecznego odpocznienia (nieba).

5. Praktyczne zastosowanie – walcz z zatwardziałością każdego dnia  

   Hbr 3:13: „Napominajcie się wzajemnie każdego dnia… aby nikt z was nie stał się zatwardziały przez oszustwo grzechu.”  

   Jego rada:  

   - Wsłuchuj się w Słowo codziennie  

   - Nie odkładaj opamiętania na „jutro”, na inny lepszy czas  

   - Bądź w społeczności wierzących, którzy będą cię napominać w Duchu i miłości Prawdy 

   - Proś Ducha Świętego o miękkie serce

Krótkie, charakterystyczne cytaty Pipera do tego fragmentu:

- „Bóg nie jest zobowiązany dawać ci kolejnego ‚dziś’.”  

- „Zatwardziałość serca nie przychodzi nagle – to powolny proces zobojętnienia na głos Boga.”  

- „Najstraszniejsze słowa, jakie możesz usłyszeć od Boga, to: ‚Nie wejdziesz do odpoczynku mego’ – i będą one wypowiedziane tylko raz, po śmierci.”