David Strain | Bóg jest wieczny | Jana 8:58

Jana 8:58 

BW: Odpowiedział im Jezus: 

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, pierwej niż Abraham był, Jam jest.

PSZ: - Zapewniam was: 

Zanim Abraham się narodził, JA JESTEM - odrzekł Jezus. 

Mówi się, że jedyne dwie pewne rzeczy w życiu to śmierć i podatki. Pomijając ten czarny humor, wszyscy odczuwamy nieuchronność upływającego czasu. Nie ma od tego ucieczki, choć co roku wydajemy miliony, próbując tego dokonać.

Wszystko to oczywiście świadczy o nieusuwalnej tęsknocie za życiem wiecznym, tęsknocie zakorzenionej w sercu każdego człowieka. Księga Koheleta 3:11 mówi, że Bóg „uczynił wszystko pięknym w swoim czasie. Ponadto włożył wieczność w serce człowieka, ale tak, że nie może on pojąć tego, co Bóg uczynił od początku do końca”. 

Śmierć jest przekleństwem (Rdz 2:17), od którego wszyscy ludzie pragną wyzwolenia. Pomyślmy na przykład o bogatym młodym człowieku z Ewangelii Marka 10:17, który pyta Jezusa: „Co muszę zrobić, aby otrzymać życie wieczne?”. Jednak mimo że pragniemy życia, nie zwracamy się do żywego Boga, aby je znaleźć. W Ewangelii Jana 5:39 Jezus zganił faryzeuszy za badanie Pism, ponieważ uważali, że w nich mają życie wieczne, ale chociaż te właśnie Pisma mówiły o Nim, nie przyszli do Niego, aby otrzymać życie.

Jakże jesteśmy nierozsądni. Bóg jest Tym, który Żyje, który ma w sobie całe życie. Do kogo innego powinniśmy się zwracać, aby otrzymać życie? „Panie, Ty jesteś naszym schronieniem z pokolenia w pokolenie. Zanim powstały góry, zanim ukształtowałeś ziemię i świat, od wieków na wieki Ty jesteś Bogiem” (Ps. 90:1–2). 

Jeśli atrybut nieskończoności uczy nas, że Bóg nie ma ograniczeń przestrzeni ani mocy - to atrybut wieczności jest jego doskonałym dopełnieniem. Uczy nas, że Bóg nie ma ograniczeń dotyczących trwania ani upływu czasu. Nie chodzi po prostu o to, że Bóg trwa wiecznie, jakby był jedynie zdolny do nieustannego trwania w niekończącym się cyklu następujących po sobie chwil. 

Wieczność Boga oznacza raczej, że nie podlega On czasowi, nie porusza się w czasie tak, jak muszą to robić stworzenia. On jest „Alfą i Omegą... Tym, który jest, był i ma przyjść” (Obj. 1:8), „Pierwszym i Ostatnim, Początkiem i Końcem” (22:13). On stoi ponad wszystkim i przed wszystkim. Kiedy nastąpił początek, On już był. Kiedy nadejdzie koniec, On pozostanie niezmieniony.

Dotyczy to zarówno Jezusa Chrystusa, jak i Ojca oraz Ducha Świętego. W Ewangelii Jana 8:58 Jezus oświadczył: „Zanim Abraham stał się (nim jeszcze pojawił się Abraham), Ja jestem”. 

„Ja jestem” jest celowym odzwierciedleniem imienia Bożego, które wywodzi się od hebrajskiego czasownika „być”. Bóg jest wielkim „JESTEM, KTÓRY JESTEM” (Wj 3:14). Oznacza to, że Bóg posiada samoistność, niezależność i moc bycia w sobie samym. Jest On Tym, dla którego wszystkie rzeczy są jednakowo obecne, który nie jest ograniczony czasem. Podczas gdy wszystkie stworzenia muszą mówić: „Byłem, jestem i będę”, tylko Bóg może powiedzieć: „Jestem” (odwieczny Jam JEST) i mieć na myśli, że jest dokładnie tym, kim zawsze był. 

W Bogu nie ma „stawania się”. Jezus z Nazaretu, jak uczy nas Jan 8:58, jest tym wielkim „Jestem”, który „stał się ciałem i zamieszkał wśród nas” (1:14). Oznacza to, jak przypomina nam List do Hebrajczyków 13:8, że Jezus Chrystus jest taki sam wczoraj, dziś i na wieki. Dlatego jest On źródłem życia wiecznego. 

Nie znajdziesz niczego większego niż Chrystus, któremu Ojciec dał życie, aby je miał sam w sobie (J 5:26), aby mógł dać życie wieczne wszystkim, którzy w Niego wierzą.