Duchy służebne
UBG Hbr 1:1-12:
1 Bóg, który wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś do ojców przez proroków; 2 W tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez swego Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkiego, przez którego też stworzył światy;
3 Który, będąc blaskiem jego chwały i wyrazem jego istoty i podtrzymując wszystko słowem swojej mocy, dokonawszy oczyszczenia z naszych grzechów przez samego siebie, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach; 4 I stał się o tyle wyższy od aniołów, o ile znamienitsze od nich odziedziczył imię.
5 Do którego bowiem z aniołów powiedział kiedykolwiek: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem? I znowu: Ja będę mu Ojcem, a on będzie mi Synem? 6 I znowu, gdy wprowadza pierworodnego na świat, mówi: Niech mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boga.
7 O aniołach zaś mówi: On czyni swoich aniołów duchami, a swoje sługi płomieniami ognia. 8 Lecz do Syna mówi: Twój tron, o Boże, na wieki wieków, berłem sprawiedliwości jest berło twego królestwa. 9 Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość, dlatego namaścił cię, o Boże, twój Bóg olejkiem radości bardziej niż twoich towarzyszy. 10 Oraz: Ty, Panie, na początku założyłeś fundamenty ziemi, a niebiosa są dziełem twoich rąk. 11 One przeminą, ale ty zostaniesz i wszystkie jak szata się zestarzeją; 12 I jak płaszcz je zwiniesz, i zostaną odmienione. Ty zaś jesteś ten sam, a twoje lata się nie skończą.
W judaizmie pierwszego wieku aniołowie cieszyli się dużym szacunkiem. W większości przypadków szacunek ten nie prowadził do nieortodoksyjnej teologii. Ogólnie rzecz biorąc, Żydzi rozumieli, że Bóg jest wyższy od aniołów. Czasami jednak ludzie zapominali o właściwym miejscu aniołów.
Dla przykładu, w ramach herezji Kolosan, która była mocno pod wpływem myśli żydowskiej, nauczano „oddawania czci aniołom” (Kol 2:18). Główny nurt judaizmu tamtej epoki na pewno nie popierał takiego poglądu, ale praktyka oddawania czci aniołom stosowana w herezji inspirowanej judaizmem pomaga nam zrozumieć, że aniołowie cieszyli się wielkim autorytetem wśród Żydów.
W związku z tym pisarz z I wieku, który chciał podkreślić, że Jezus jest wypełnieniem starego przymierza i jest lepszy od tego, co oferował judaizm, naturalnie chciałby podkreślić, że Jezus jest lepszy od aniołów.
Tak też uczynił autor Listu do Hebrajczyków, głosząc wyjątkowe synostwo i boskość Jezusa (Hbr 1:1–12). W Liście do Hebrajczyków 1:13–14 autor przedstawia jeszcze więcej biblijnych dowodów na wyższość Jezusa nad aniołami.
List do Hebrajczyków 1:13 cytuje Psalm 110, który jest najczęściej cytowanym tekstem Starego Testamentu w Nowym Testamencie. Autor cytuje konkretnie Psalm 110:1, wyjaśniając, że Jezus jest Panem, którego Bóg posadził po swojej prawicy.
Biorąc pod uwagę wszystko, co List do Hebrajczyków 1:1-12 mówi o Jezusie, autor Listu do Hebrajczyków bez wątpienia podziela rozumienie, że Psalm 110 objawia, iż Jezus Mesjasz jest Bogiem wcielonym, a zatem większym niż król Dawid, największy król starożytnego Izraela (zob. Mk 12:35-37).
W biblijnej symbolice Ten, który zasiada po prawicy Boga, ma udział w Bożej władzy nad stworzeniem, więc autor Listu do Hebrajczyków chce, abyśmy zrozumieli, że to Jezus, a nie aniołowie, jest władcą nieba i ziemi. Dlatego Jezus jest wyższy od aniołów i nie ma sensu powracać do judaizmu i skupiać się na aniołach.
Autor Listu do Hebrajczyków dodaje, że aniołowie są duchami posługującymi nam dla naszego zbawienia (Hbr 1:14). Podkreśla to jeszcze bardziej niższość aniołów względem Jezusa, ponieważ sprawia, że wierzący są w pewnym sensie wyżsi od aniołów. Oni służą nam, a nie my im.
Hbr 1:13-14: 13 Do którego też z aniołów kiedykolwiek powiedział: Siądź po mojej prawicy, aż położę twoich nieprzyjaciół jako podnóżek pod twoje stopy? 14 Czy nie są oni wszyscy duchami służebnymi, posyłanymi, by służyć tym, którzy mają odziedziczyć zbawienie?
Ale List do Hebrajczyków 1:14 ujawnia również, że Bóg tak bardzo kocha swój lud, że powierzył całej grupie nadprzyrodzonych istot zadanie dbania o nasze potrzeby.
My, grzesznicy, zbawieni wyłącznie dzięki łasce, nie zasługujemy na taki dar, ale dobroć i miłosierdzie Pana są tak wielkie, że i tak daje nam te anioły.
Coram Deo
Wielki puritański uczony John Owen komentuje, że „te błogosławione anioły szczególnie służą [kościołowi] i otaczają nas swoją stałą opieką”. Chociaż zazwyczaj nie możemy ich zobaczyć, aniołowie Boży czuwają nad nami. Chronią nas przed krzywdą w sposób, o którym być może nigdy się nie dowiemy. Wiedzcie dzisiaj, że Pan tak bardzo nas kocha, że powierzył swoim aniołom opiekę nad nami.
Warto dodać, że nie żyjemy w „pustym” świecie. I nie chodzi mi o istnienie obcych w kosmosie. Świat duchowy jest realny. Ktoś porównał demony do prądu, (do elektryczności). Z nim nie ma żartów. Ale prąd nie jest podstępny, złośliwy… a demony są. Ale załóżmy, że ktoś nie wątpi w świat duchowy. Jaki może mieć problem? Może mieć zbyt duże zaufanie, lub zainteresowanie do tego świata. I znowu, my nie mamy nad tym światem kontroli, Jezus ma. Najbezpieczniej być zdanym na Jezusa i Jego wolę. Jak powiedział C.S.Lewis… diabeł cieszy się zarówno wtedy, gdy poświęcamy mu wiele uwagi jak również wtedy, gdy go całkowicie ignorujemy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz