Powinniśmy zatem jeszcze bardziej trzymać się prawd,
które usłyszeliśmy, aby nie minąć się z nimi w życiu.
Skoro spełniły się słowa przekazane przez aniołów i każde przestępstwo i nieposłuszeństwo zostało ukarane według prawa, to czy ujdzie nam na sucho zlekceważenie tak wspaniałego zbawienia?
List do Hebrajczyków 2:1-3
Zapytani w rozmowie o to, czy są małżeństwem, czy też nie, żaden mąż ani żona nie sięgną po album ze zdjęciami ani nie będą grzebać w zaświadczeniach prawnych, aby potwierdzić swoją odpowiedź lub udowodnić swój status. Mówiliby raczej o bieżących doświadczeniach - przywilejach, radościach, a może nawet wyzwaniach i zmaganiach życia ze współmałżonkiem.
Podobnie jest z wiarą chrześcijańską: nasze wyrażanie jej rzeczywistości powinno być bezpośrednio związane z naszym obecnym doświadczeniem, a nie tylko z naszym nawróceniem w przeszłości. Trzymanie się blisko serca Boga wzmacnia naszą relację z Nim i dostarcza nam świeżych przykładów Jego łaski i miłosierdzia.
Nie dzieje się to przez przypadek. Duchowe odchylenie i odpadanie jest stałym i często niedostrzeganym niebezpieczeństwem w naszym duchowym życiu.
Aby zapobiec temu błądzeniu i porzucaniu pierwszej miłości, autor Listu do Hebrajczyków ostrzega nas i zachęca, abyśmy "zwracali (...) baczniejszą uwagę na to, co usłyszeliśmy" - a mianowicie na przesłanie ewangelii.
Kiedy codziennie zanurzamy się w czytaniu i zapamiętywaniu Słowa Bożego, nasze uczucia zostają poruszone, a nasz wzrok pozostaje utkwiony w odkupieńczym dziele Jezusa na krzyżu.
Zobowiązanie się do gromadzenia się z ludem Bożym zachęca również do codziennej kontynuacji życia chrześcijańskiego. Łukasz mówi nam, że wczesny kościół oddawał się, między innymi, "nauce apostołów i społeczności" oraz "łamaniu chleba" (Dz 2:42).
Dlaczego? Ponieważ rozumieli, że gromadzenie się ludu Bożego na nabożeństwach i studiowaniu Pisma Świętego jest jednym z kluczowych środków, które Bóg ustanowił, aby zapewnić, że nie staniemy się duchowymi rozbitkami.
Jeśli czujesz, że dziś dryfujesz, nie ulegaj z jednej strony pokusie, by wierzyć, że wszystko jest stracone, lub z drugiej strony pokusie, by myśleć, że to nie ma znaczenia.
Powróć ponownie do Pasterza i Stróża twojej duszy (1 Piotra 2:25) i poproś o nowe wylanie Jego Ducha, który jest w stanie cię wzmocnić i wyposażyć, gdy dążysz do trwałej relacji z Ojcem poprzez ciągłe słuchanie chwalebnych prawd ewangelii.
Dzieje Apostolskie 2
(41) Ci, którzy uwierzyli w Jezusa dzięki jego słowom, zostali zanurzeni w wodzie. Tego dnia przyłączyło się do grupy wierzących około trzech tysięcy osób. (42) Z oddaniem trwali oni w nauczaniu apostołów, we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwie. (43) Każdy w mieście był przejęty bojaźnią, ponieważ apostołowie czynili wiele cudów. (44) Natomiast wszyscy wierzący przebywali razem i dzielili się wszystkim, co mieli. (45) Często sprzedawali swoje posiadłości i wspomagali każdego według jego potrzeb. (46) Codziennie jednomyślnie i z oddaniem zbierali się w świątyni. A w domach łamali chleb i dzielili wspólnie stół z radością i otwartością, (47) chwaląc przy tym Boga i doznając przychylności wszystkich mieszkańców. Pan zaś codziennie dodawał im tych, którzy przyjmowali zbawienie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz