195 Pokorna wiara

Oto jego dusza jest nadęta; jest nieprawa, 

ale sprawiedliwy będzie żył dzięki swojej wierze.

Habakuka 2:4

lit: Oto rozzuchwalona, nieprawa w nim jego dusza, lecz sprawiedliwy dzięki swej wierze żyć będzie. 

bw: Oto człowiek niesprawiedliwy nie zazna spokoju duszy...

bwp:Wyginie wszystko to, co jest nieprawe, ostanie się zaś tylko sprawiedliwy, on dzięki wierności ocali swe życie.

ed.św.P.:Patrz, oto dusza pyszałka nie upodoba go (słowa) sobie, a sprawiedliwy będzie żył dzięki swojej wierności.

Często jesteśmy zaabsorbowani zrozumieniem wielkich rzeczy. Skupiamy naszą uwagę na naukowcach, uczonych i ekspertach - i oczywiście często potrzebujemy ich spostrzeżeń! Ale jako wierzący musimy pamiętać, że ostatecznie żyjemy wiarą, a nie ludzką intuicją.

Biblia opisuje osoby, które wierzą, że same poradzą sobie z życiem i śmiercią, jako "nadęte". Tacy ludzie uważają ideę pokłonu przed Bogiem za śmieszną, niepotrzebną i nieprzydatną - i są gotowi pogardzać tymi, którzy zdecydują się to zrobić. W przeciwieństwie do nich, sprawiedliwi nie szukają w sobie wszystkich odpowiedzi; pokornie "żyją wiarą". Wierzą w to, co mówi Bóg, tylko i wyłącznie dlatego, że Bóg to powiedział.

Zasada zawarta w tym wersecie jest wielokrotnie przywoływana na kartach Nowego Testamentu. 

-Na przykład Paweł, pisząc do kościoła w Efezie o tym, co oznacza poznanie Boga, odwołuje się do Habakuka. Wyjaśnia, że Bóg daje swoją sprawiedliwość jako dar łaski przez wiarę, a nie jako coś, na co zasługujemy naszymi dobrymi lub religijnymi uczynkami (Efezjan 2:8-9). 

-Jego list do Rzymian może być postrzegany jako objaśnienie tego tekstu z Habakuka: w ewangelii, powiedział rzymskiemu kościołowi, "sprawiedliwość Boża objawia się z wiary w wiarę, jak napisano: ‘Sprawiedliwy z wiary żyć będzie’" (Rz 1:17).

(lub: Sprawiedliwość zaczyna się od wiary i prowadzi dalej w wierze, zgodnie ze słowami: Sprawiedliwy z wiary żyć będzie).

Jezus odniósł się do naszej potrzeby pokornej wiary w przypowieści o faryzeuszu i celniku (Łk 18:9-14). 

-Faryzeusz cieszył się, że nie jest taki jak inni ludzie: "Dzięki Ci, Boże, że nie jestem grzesznikiem, jak inni ludzie - chciwi, bezbożni, cudzołożni albo jak ten nędzny poborca podatkowy!" (w. 11). Jego dusza była nadęta. 

-Ale celnik uznał, że jest grzesznikiem i szukał Bożego miłosierdzia. Jezus powiedział: "Ten człowiek poszedł do swego domu usprawiedliwiony, a nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony" (w. 14).

Nadęta dusza przedstawiona w tej przypowieści i w proroctwie Habakuka może równie łatwo odzwierciedlać ciebie i mnie. Łatwiej jest nam żyć dzięki ludzkiej mądrości i wysiłkom niż dzięki zaufaniu Bogu. 

Naszym naturalnym stanem jest nadymanie się, a nie uniżanie się u stóp krzyża. Kiedy cierpimy z powodu zbyt wysokiego mniemania o sobie i zbyt niskiego mniemania o Bogu, musimy pamiętać, że pokora serca pochodzi ze świadomości tego, kim naprawdę jest Bóg:

Ś.P. 123

Chrystusa ogłoś serca swego królem

 I pieśnią chwał majestat Jego czcij,

 Do usług oddaj całkiem Mu swą wolę;

 Dziś przed swym Panem czoło schyl!

[C]

 Jezusa królem ogłoś już.

 Co tylko masz, do stóp Mu złóż

 I całym sercem Jemu służ;

 Jezusa królem ogłoś już!

[V2]

 Chrystusa ogłoś królem życia swego,

 Choć za to świat ci zada wiele ran;

 On nie zaniecha nigdy cię samego;

 Nie, nie opuści cię twój Pan.

Śpiewaj więcej o Jego wielkości niż o swojej... więcej o Jego mocy niż o swojej. Żyj dla Jego chwały bardziej niż dla swojej - a poznasz chwalebną wolność i pokój życia w pokornej wierze i zaufaniu Bogu, który cię kocha, przebacza ci i zbawia cię.

Rzymian 1 sz:

(1) Piszę do was ja, Paweł, sługa Chrystusa Jezusa, powołany na apostoła, by głosić ewangelię Boga. (2) Zapowiadali ją już Jego prorocy w świętych księgach. (3) Jest to ewangelia o Jego Synu, potomku króla Dawida, (4) który dzięki Duchowi Świętemu przez zmartwychwstanie okazał się pełnym mocy Synem Bożym - o Jezusie Chrystusie, naszym Panu. 

(5) To od Niego otrzymaliśmy łaskę i misję apostolską, by wszystkich pogan prowadzić do posłuszeństwa Jego imieniu przez wiarę. (6) Wśród nich jesteście i wy, powołani przez Jezusa Chrystusa. 

(7) Wam wszystkim w Rzymie, ukochanym przez Boga, powołanym i świętym: Przekazuję życzenia łaski i pokoju od Boga Ojca i naszego Pana, Jezusa Chrystusa. 

(8) Chcę od razu podziękować Bogu przez Jezusa Chrystusa za was wszystkich, za to, że wasza wiara jest znana na całym świecie. 

(9) Bóg, któremu służę całym sercem i głoszę ewangelię Jego Syna, jest mi świadkiem, że nieustannie o was myślę! 

(10) Proszę Go stale o to, aby jeśli taka jest Jego wola, pozwolił mi w końcu was odwiedzić. (11) Gorąco pragnę was zobaczyć i podzielić się duchowym darem ku waszemu wzmocnieniu, (12) byśmy wzajemnie zachęcali się swoją wiarą: wy moją, a ja waszą. 

(13) Drodzy przyjaciele! Wiedzcie, że wielokrotnie zamierzałem do was przybyć, by i wśród was zebrać duchowy owoc - tak jak wśród innych pogan - ale jak dotąd pojawiały się różne przeszkody. 

(14) Czuję się dłużnikiem Greków i nie-Greków, mądrych i niewykształconych. 

(15) Dlatego tak chętnie chciałbym również wam w Rzymie przedstawić ewangelię. 

(16) Bo ja się jej nie wstydzę. Jest to przecież moc Boga niosąca zbawienie każdemu, kto zaufa: zarówno Hebrajczykowi, jak i Grekowi. (17) W niej Bóg objawił swoje usprawiedliwienie z wiary ku wierze, jak mówi Pismo: "Sprawiedliwy będzie żył dzięki wierze".