Człowiek, który słucha, ale nie wprowadza słowa w życie, przypomina kogoś, kto przegląda się w lustrze. Popatrzy na siebie i odchodzi, po czym zapomina, jak wyglądał. Natomiast ten, kto głęboko wejrzał w doskonałe Prawo Boże, prawo niosące wolność, i trwa przy nim, ten nie jest jak szybko zapominający słuchacz - on wprowadza słowo w czyn i otrzyma błogosławieństwo jako wykonawca słowa.
Jakuba 1:23-25
Można być zafascynowanym Słowem Bożym,
nie będąc przez nie zmienionym.
Biblia podaje nam kilka opisów osób, które uważnie słuchały dobrej nowiny, a mimo to pozostały niezmienione. Na przykład:
-Dzieje Apostolskie 19:9 ...Następnie Paweł poszedł do synagogi (Efez) i przez trzy miesiące śmiało nauczał o królestwie Bożym. (9) Ale niektórzy byli zatwardziali. Zamiast się opamiętać, publicznie wyśmiewali drogę Pana.;
-Marka 6:20 Herod odnosił się do Jana z szacunkiem ale..;
-Jana 5:39 (Jezus do faryzeuszy:) Studiujecie Pisma, bo wydaje się wam, że odnajdziecie w nich życie wieczne. A one mówią przecież o Mnie!
Jak możemy uniknąć takiej reakcji, gdy otwieramy Biblię i czytamy jej słowa?
Musimy jasno powiedzieć, że czytanie Słowa Bożego samo w sobie nie jest wystarczające. Jakub mówi, że z samym słuchaniem tego, co mówi Bóg, jest jak z człowiekiem, który patrzy w lustro, a potem nic nie robi z tym, co zobaczył.
Istnieją dwa sposoby zapominania o tym, co zobaczyliśmy w zwierciadle Pisma Świętego.
Jednym z nich jest powierzchowne spojrzenie - spojrzenie w lustro i natychmiastowe zapomnienie, ponieważ nie rozważyliśmy dokładnie tego, co zobaczyliśmy. Kiedy słuchanie staje się celem samym w sobie, wówczas wszelkie korzyści, jakie można uzyskać, są nieuchronnie niedoskonałe i krótkotrwałe. Przypadkowa obserwacja nie prowadzi do uważnego posłuszeństwa, a trwała zmiana nie może nastąpić, gdy oszukujemy samych siebie, że jest inaczej.
Istnieje również celowe zapominanie - próba zaprzeczania lub odwracania uwagi od implikacji prawdy. Jeden z komentatorów Nowego Testamentu pisze, że jeśli człowiek "dostrzega na swoim obliczu przebłyski spustoszenia dokonanego przez grzech, chorobę, niepokój lub nieuchronny upływ czasu, jego instynktem jest szybkie wyrzucenie takiej wizji z pamięci. Natychmiast zwraca się ku innym rzeczom." (R.V.G. Tasker)
Otrzymujemy wyraźne wskazówki tego, co dzieje się w naszych sercach i umysłach. Biblia nas konfrontuje, rzuciła nam wyzwanie i wzywa nas do zmiany. Ale nasz stary człowiek pragnie natychmiast zapomnieć - używając wymówki (ale..), zastrzeżenia lub po prostu odmawiając myślenia - o tym, co zobaczył w zwierciadle Słowa.
Istnieje wielkie niebezpieczeństwo, gdy słuchamy Słowa powierzchownie lub z celowym zapomnieniem.
Im dłużej słuchamy pouczeń biblijnych, nie będąc przez nie zmieniani, tym mniej prawdopodobna staje się możliwość takiej zmiany.
Stajemy się zatwardziali na prawdę i coraz bardziej odporni na jej przemieniającą moc.
Następnym razem, gdy usiądziesz pod opieką Biblii, świadomie i z modlitwą odłóż na bok wszelkie tendencje do przypadkowego obserwowania lub rozpraszania się.
Zamiast tego pozwól, aby ogarnął cię święty podziw, gdy będziesz rozważał znaczenie tego, co usłyszałeś i zobaczyłeś w Słowie Bożym.
Poświęć chwilę na kontemplację, aby nie zapomnieć o tym, czego doświadczyłeś, a następnie pozwól (dzięki Bożemu uzdolnieniu), aby prawda przemieniała cię do robienia tego, co ona mówi.
Psalm 119
(25) Przylgnęła do prochu moja dusza:
Przywróć mi życie według Twego słowa!
(26) Opowiedziałem Ci moje drogi i wysłuchałeś mnie:
o Twoich ustawach mię poucz!
(27) Pozwól mi zrozumieć drogę Twych postanowień,
abym rozważał Twe cuda.
(28) Moja dusza nie zaznaje spoczynku ze zgryzoty:
podźwignij mię zgodnie z Twoim słowem!
(29) Drogę kłamstwa odwracaj ode mnie,
daj mi zaś łaskę Twojego Prawa!
(30) Drogę wierności obrałem,
pragnąc Twoich wyroków.
(31) Lgnę do Twoich napomnień,
nie daj mi okryć się wstydem!
(32) Biegnę drogą Twoich przykazań,
bo czynisz moje serce szerokim.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz