Pan będzie królem nad całą ziemią.
W owym dniu Pan będzie jeden, a Jego imię jedno.
Zachariasza 14:9
Lud Boży jest ludem oczekującym.
Od Księgi Rodzaju do Objawienia, Biblia opowiada jedną wielką historię: zarówno Stary Testament, jak i Nowy objawiają nam odkupieńczy plan naszego Boga spełniony w Panu Jezusie Chrystusie.
Czasami można odnieść wrażenie, że Pismo Święte jest po prostu zlepkiem różnych historii. Jednak chociaż prawdą jest, że biblijna oś czasu rozciąga się od wieczności przeszłej do wieczności przyszłej, a obszar Biblii porusza dość dużo różnych kwestii, to na jej stronach mamy Jedno Słowo od Jedynego Boga dotyczące Jedynego Zbawienia, które można znaleźć w tym Jedynym Królu królów i Panu panów, Jezusie Chrystusie. Owszem, powinniśmy poświęcić się poznaniu i zrozumieniu wszystkich różnych konturów tej historii - ale nie możemy przegapić wielkiego obrazu.
Kiedy prorok Zachariasz miał wizję wszechstronnych rządów i panowania Boga, żył w czasach, gdy odbudowa ludu Bożego wydawała się niekompletna. Ludzie wprawdzie powrócili do Jerozolimy z wygnania (z powodu nieustannego trwania grzechu) i zaczęli odbudowę murów miasta oraz świątyni w jego sercu, jednak życie nie przypominało radosnego, szczęśliwego i pozbawionego smutku doświadczenia, o którym prorokował Izajasz (Iz 51:11).
Czy Pan nie dotrzymał swojej obietnicy? Czy Izajasz się mylił? Nie, powiedział Zachariasz. To nigdy nie miało tak być! Zachariasz spoglądał poza ten tymczasowy sukces odbudowy świątyni jerozolimskiej. Ten mały sukces wskazywał na coś większego: na globalne panowanie Pomazańca Pańskiego, Jezusa Chrystusa. Lud Boży miał czekać ale nie w nieskończoność.
My już nie potrzebujemy proroków przekonujących nas, że to się spełni. On przyszedł. Jesteśmy nie tylko świadkami, ale i uczestnikami w budowaniu Jego prawdziwej świątyni: Jego ciała, kościoła.
Mimo to, choć każdego dnia coraz więcej ludzi na całym świecie zwraca się do Niego, wciąż czekamy na dzień, w którym każde kolano ugnie się przed Nim i „każdy język wyzna, że Jezus Chrystus jest Panem - ku chwale Boga Ojca” (Filipian 2:10-11).
Ale kiedy czekamy, możemy spojrzeć wstecz do Pisma Świętego i zobaczyć, jak wierny zawsze był Bóg. Możemy zobaczyć na własne oczy, jak zaaranżował On „plan na pełnię czasów, aby wszystko zjednoczyć w [Chrystusie], to, co w niebiosach, i to, co na ziemi” (Efezjan 1:10).
Ponieważ narracja tej wielkiej historii wciąż jeszcze trwa, a każde z nas wnosi niewielki wkład w fabułę - możemy żywić nadzieję.
Jeśli czujesz, że życie nie jest wspaniałym, radosnym, pozbawionym smutku doświadczeniem, które obiecuje Pismo Święte, pamiętaj, że nie tak ma być. Przed nami jest lepsze, a pewnego dnia „Pan będzie królem nad całą ziemią”. Na razie musimy czekać, służyć i mieć nadzieję - bo nie będziemy czekać bez końca.
SNP'18, Ps 130:1-8
Pieśń pielgrzymów.
Z głębokiej toni wołam do Ciebie,
PANIE! Racz wysłuchać mego głosu!
Niech Twoje uszy będą wyczulone
na głos mego błagania!
Jeśli będziesz pamiętał o przewinach,
To, PANIE, kto się ostoi?
Przy Tobie jednak można
liczyć na przebaczenie,
By odnoszono się do Ciebie z bojaźnią.
Czekam na PANA,
Moja dusza tęskni,
W Jego Słowie pokładam nadzieję.
Moja dusza wyczekuje Pana,
Bardziej niż stróże poranku —
tak, niż stróże poranku.
Izraelu, wyczekuj PANA,
Gdyż u PANA jest łaska,
On obficie darzy odkupieniem
— I On sam odkupi Izraela
Od wszystkich jego przewinień.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz