Przede wszystkim jednak kierujcie się miłością, która jest spójnią doskonałości. (lit)
A ponad to wszystko przyobleczcie się w miłość, która jest spójnią doskonałości. (bw)
A nade wszystko przyobleczcie miłość, która wszystko łączy w doskonałej harmonii.
Kolosan 3:14
Od dłuższego czasu zachodnia kultura jest zafascynowana ideą, że miłość rozwiąże wszystkie nasze problemy. „All you need is love”, śpiewamy[John Lennon]. „Love conquers all”, mówimy[Virgil]. Jest w tym trochę prawdy.
Boża miłość rzeczywiście mogłaby pokonać, naprawić dosłownie wszystko, gdybyśmy wszyscy poddali się jej na Jego warunkach.
Problem polega jednak na tym, że z natury nie poddajemy się Bogu w ten sposób; co więcej, każde pokolenie ma tendencję do posiadania własnej definicji tego, czym jest miłość. Ich pojmowanie miłości w niewielkim stopniu przypomina prawdziwą miłość, widzianą i definiowaną przez jej źródło - samego Boga.
Często tym, co łączy ludzi w „miłości”, są wspólne zainteresowania lub naturalne instynkty. Są to ludzie, którzy są do nas podobni lub do których nas ciągnie i na których nam instynktownie zależy.
Jednak w Kościele nasza wzajemna miłość i przywiązanie są zakotwiczone w czymś poza nami - a mianowicie w Jezusie Chrystusie. Ostatecznie nie łączy nas jakaś wrodzona cecha, wspólne zainteresowanie czy nawet wzajemne przyciąganie, ale Bóg, który działał przez Jezusa Chrystusa, aby zburzyć „rozdzielający nas mur wrogości” (Efezjan 2:14) - jakąkolwiek barierę między ludźmi, taką jak rasa, klasa, płeć, język czy narodowość.
Wbrew temu, czego pragnie nasza kultura, tak długo, jak będziemy opierać naszą ideę miłości subiektywnie na tym, co wybierzemy i jakkolwiek się czujemy, tak długo istnienie społeczeństwa zdefiniowanego przez prawdziwą miłość pozostanie niemożliwe.
Tylko obiektywna, niezmienna miłość - miłość Boga do nas w Chrystusie - może związać „wszystko w doskonałej harmonii” (Kol 3:14).
Tylko niezachwiana miłość Boga do nas, przez Jego Syna i przez Jego Ducha, może napełnić nas na tyle, byśmy rzeczywiście kochali się nawzajem w sposób, w jaki On zamierzał to uczynić od samego początku.
Bez Bożej miłości jako gleby, nasiona miłości, które zasiewamy w tym życiu, nigdy nie wyrosną i nie rozkwitną w pełni swojego wiecznego potencjału.
Tak więc, szukając dziś Boga i Jego prawdy, poproś Go, aby napełnił cię miłosierdziem, dobrocią, współczuciem, łaską - i owszem, miłością!
I upewnij się, że to, co jest najważniejsze dla twojego serca, to nie to, co inni czują w stosunku do ciebie, ani to, co ty czujesz do innych, ale to, co twój Ojciec czuje do ciebie, ponieważ przez wiarę jesteś zjednoczony z Jego Synem, Panem Jezusem.
Wiedza o tym, że „na tym polega miłość (...) że Bóg nas umiłował i posłał Syna swego, aby dokonał przebłagania za nasze grzechy” (1 J 4:10) - wiedza o tym, że nie można być bardziej kochanym przez Boga niż jest się już teraz - jest tym, co zarówno pokazuje nam, jak kochać innych, jak i uwalnia nas od potrzeby otrzymywania od nich czegokolwiek. Bóg kocha dawać i kocha tych, którzy dają. Nic nas bardziej do tego nie uzdalnia niż ta świadomość.
Tak więc, „przyoblecz się w miłość”, ponieważ twój kochający Ojciec w niebie będzie przeszczęśliwy, mogąc cię wspierać, gdy ty starasz się coraz bardziej kochać Jego i innych.
Kol.3 (5) Odrzućcie więc wszystko, co grzeszne i przyziemne: niemoralność seksualną, rozwiązłość, pożądanie, złe pragnienia oraz chciwość, która jest wyrazem bałwochwalstwa.
(6) Z powodu tych właśnie grzechów na zbuntowanych ludzi nadciąga Boży gniew.
(7) A przecież i wy kiedyś tak żyliście!
(8) Teraz więc odrzućcie to wszystko: gniew, nienawiść, złość, przeklinanie i wulgarne słowa.
(9) Nie okłamujcie się nawzajem. Przecież zdarliście z siebie łachmany starej natury i jej czynów, (10) a przystroiliście się we wspaniałą szatę nowej natury, nieustannie odnawiającej się na wzór Jezusa, który ją w was stworzył.
(11) Teraz nie liczą się już podziały na Greków i Żydów, barbarzyńców, Scytów, niewolników i wolnych - wszystkim i dla wszystkich jest Chrystus.
(12) Skoro więc jesteście wybrańcami Boga, uświęconymi i ukochanymi, kierujcie się w swym postępowaniu serdecznym współczuciem i dobrocią, pokorą, delikatnością i cierpliwością.
(13) Bądźcie dla siebie wyrozumiali i przebaczajcie, jeśli macie do kogoś uraz - jak Pan przebaczył wam, tak i wy czyńcie.
(14) A na to wszystko nałóżcie miłość, bo ona utrzymuje nas w doskonałej harmonii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz