Cokolwiek więc robicie, nie narzekajcie ani nie sprzeczajcie się, abyście się stali nienaganni i szczerzy - byli dziećmi Boga bez skazy pośród wykolejonego i wynaturzonego pokolenia, w którym świecicie jak światła na świecie, zachowując Słowo życia...
Filipian 2:14-15
Starożytny Izrael miał wiele wspaniałych momentów - przejście przez Morze Czerwone, wejście do ziemi obiecanej, panowanie króla Dawida i wiele innych. Ale Izraelici potrafili też być katastrofalni. Pomyślmy o tym, co zrobili tuż po exodusie. Widzieli cuda Pana, zostali wykupieni z niewoli egipskiej i uwolnieni od tyranii i niewolnictwa. Powinna ich cechować radość i wdzięczność. Jednak niedługo po opuszczeniu Egiptu cała społeczność narzekała na jedzenie i picie oraz skarżyła się na przywództwo i motywy Mojżesza i Aarona (Wj 16:1-9). Nie zapowiadało to niczego dobrego dla ludu Bożego.
Wieki później Paweł pisał do ludu Bożego w Filippi, aby uchronić ich przed podobnym niepowodzeniem, mówiąc im, aby "czynili wszystko bez narzekania". Chciał, aby jego czytelnicy zrozumieli, że sposób, w jaki coś robią, jest równie ważny jak to, co faktycznie robią.
Tak jak dla nich, tak i dla nas: możliwe jest, abyśmy robili to, co słuszne, ale robili to w duchu, który pozbawia nas radości i szkodzi wszystkim, którzy są wokół nas.
Piotr zawarł podobną instrukcję w swoich listach: "Okazujcie sobie wzajemnie gościnność bez narzekania" (1 Piotra 4:9). Mógł pozostawić to jako "Okazujcie sobie wzajemną gościnność", a łatwiej byłoby im (i nam) przestrzegać tej instrukcji. Ale te słowa "bez narzekania" pokazują, jak bardzo Piotr rozumiał ludzką naturę.
Boga nie interesuje samo okazywanie gościnności, czy jakikolwiek inny dobry uczynek, ale usposobienie naszych serc, gdy go wykonujemy.
Przykłady z naszego życia mogą być różne, prawda? Może masz w domu nastolatka, który wykonuje swoje obowiązki z sercem niezbyt szczęśliwym. Być może masz współpracownika, który najwyraźniej nie jest w stanie wykonać zadania bez słowa narzekania. A może to ty sam jesteś przykładem cichego narzekania na życie, które dał ci Bóg lub na służbę, do której cię powołał.
Smutna rzeczywistość jest taka, że często jesteśmy bardziej podobni do Izraelitów, niż chcielibyśmy to przyznać. My również zapominamy o wielkim zbawieniu, którego Bóg dla nas dokonał i my również wolimy decydować o przebiegu naszego życia, niż powierzać się Bogu.
Jednak Paweł mówi nam, że kiedy robimy rzeczy bez narzekania, Bóg czyni nas "nienagannymi i niewinnymi, dziećmi Bożymi bez skazy". Za każdym razem, gdy opieramy się okazji do narzekania, jest to dowód na to, że Bóg nas przemienia.
Przypomnij sobie dzisiaj sposób, w jaki Bóg przeprowadził cię przez morze grzechu i potępienia, doprowadzając cię na drugi brzeg i solidny grunt zbawienia w Chrystusie. Nie zasłużyłeś na to, ani nie osiągnąłeś odkupienia inaczej niż Izrael.
Następnie rozpoznaj sposoby, w jakie przechodzisz przez swoje dni z narzekaniem w sercu i módl się, aby Bóg ponownie zadziwił cię swoją łaską, aby twoje narzekanie na Niego zostało zastąpione wdzięcznością, która Go chwali.
Psalm 95
(1) Pójdźcie, radośnie śpiewajmy Panu,
Wznośmy okrzyki radosne skale zbawienia naszego!
(2) Pójdźmy przed oblicze jego z dziękczynieniem,
Wykrzykujmy mu radośnie w pieniach,
(3) Gdyż wielkim Bogiem jest Pan
I królem wielkim nad wszystkich bogów.
(4) W jego ręku są głębokości ziemi
I jego są szczyty gór.
(5) Jego jest morze i On je uczynił,
I suchy ląd ręce jego ukształtowały.
(6) Pójdźcie, pokłońmy się i padnijmy na twarz!
Klęknijmy przed Panem, który nas uczynił!
(7) On bowiem jest Bogiem naszym,
A my ludem pastwiska jego i trzodą ręki jego.
Obyście dziś głos jego usłyszeli:
(8) Nie zatwardzajcie serca waszego, jak w Meriba,
Jak w dniu pobytu w Massa na pustyni,
(9) Gdzie kusili mnie ojcowie wasi,
Doświadczali mnie, chociaż widzieli dzieło moje.
(10) Przez czterdzieści lat czułem odrazę do tego rodu
I rzekłem: Lud ten błądzi sercem i nie zna dróg moich.
(11) Dlatego przysiągłem w gniewie swoim:
Nie wejdą do odpocznienia mego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz