Begg 19 kwietnia
Ostrzeżenia dla i pomimo wybawienia
"Niech każdy, komu wydaje się, że mocno stoi, uważa, aby nie upadł".
1 Koryntian 10:12
W biografii, zarówno piszący, jak i czytelnik, stają przed wielką pokusą pomijania wad osoby, której ta biografia dotyczy. Z drugiej strony, Pismo Święte nie próbuje ukrywać ani usprawiedliwiać błędów, porażek czy grzechów swoich bohaterów.
A to właśnie w momencie duchowego triumfu
można znaleźć najwięcej okazji do porażki.
W zwycięstwie wiary Noe posłusznie (i bez najmniejszej kropli deszczu) kontynuuje budowę arki. Jednak po potopie czytamy smutny opis tego, do czego Noe dopuścił w swoim pijaństwie (zob. Rdz 9,20-27).
Abram wyrusza w podróż wiary, ale potem sprowadza hańbę na siebie i swoją rodzinę przez swoje kłamstwa, kiedy zszedł do Egiptu (12:10-20).
Dawid zatriumfował nad Goliatem, ale później okazuje się, że popełnia cudzołóstwo (i bardzo możliwe, że gwałt), morderstwo i zamieszanie (od 2 Samuela 11).
Każda z tych postaci to bohaterowie, którzy osiągnęli wielkie rzeczy w sprawie Boga, ale też ponieśli porażkę. Stali wysoko i upadali głęboko. Biblia podaje nam te przykłady nie jako wymówkę, za którą możemy się schować, ale jako ostrzeżenie, które ma nas uchronić przed samozadowoleniem, gdy wszystko idzie dobrze, i przed oczekiwaniem zbyt wiele od innych - a nawet przed oczekiwaniem zbyt wiele od siebie samych!
Teolog A.W. Pink przypomina nam: "Bóg pozwala, aby okazało się, że najlepsi z ludzi są tylko ludźmi. Bez względu na to, jak bogato mogą być obdarowani, jak wybitni w służbie Bożej, jak bardzo zaszczyceni i używani przez Niego, niech Jego podtrzymująca moc zostanie na chwilę od nich odjęta, a szybko okaże się, że są 'glinianymi naczyniami'. Żaden człowiek nie stoi dłużej, niż utrzymuje go Boża łaska. Najbardziej doświadczony święty, jeśli jest pozostawiony samemu sobie, to natychmiast zauważa się, że jest słaby niczym rozlana woda i bojaźliwy jak mysz."[The Life of Elijah (Banner of Truth, 1963), p 201]
Żaden człowiek dłużej nie postoi - niż Boża łaska na to pozwoli.
W swoim miłosierdziu Bóg nie pozostawia nas samych sobie: zapewnia nam SWOJĄ sprawiedliwość, zbawienie, prawdę i swoje słowo, abyśmy mogli nie tylko przetrwać, ale także być silnymi w każdej próbie i pokusie. Gdy rozpoznajemy w sobie te same słabe punkty i niepowodzenia, których doświadczyli bohaterowie tacy jak Noe, Abraham i Dawid, możemy polegać na Bożej łasce i mocy, która wspiera nas przez Pana Jezusa, naszą jedyną prawdziwą "drogę (wyjścia) ucieczki" (1 Kor 10:13).
Niech to posłuży jako przypomnienie, że trwasz w swojej wierze, wzrastasz w świętości i wpływasz na świat dla Królestwa NIE dzięki swojej sile, intelektowi czy charakterowi, ALE dzięki Bożej łasce. Osoba, która naprawdę to wie, postrzega samozadowolenie jako poważne niebezpieczeństwo i uważa modlitwę za absolutną konieczność, ponieważ wie, że tylko Pan może utrzymać ją na nogach dzień po dniu, chwila po chwili.
Czy ty też tak uważasz?
1 Koryntian 10:1-13 bw
(1) A chcę, bracia, abyście dobrze wiedzieli, że ojcowie nasi wszyscy byli pod obłokiem i wszyscy przez morze przeszli.
(2) I wszyscy w Mojżesza ochrzczeni zostali w obłoku i w morzu,
(3) i wszyscy ten sam pokarm duchowy jedli,
(4) i wszyscy ten sam napój duchowy pili;
pili bowiem z duchowej skały, która im towarzyszyła, a skałą tą był Chrystus.
(5) Lecz większości z nich nie upodobał sobie Bóg; ciała ich bowiem zasłały pustynię.
(6) A to stało się dla nas wzorem, ostrzegającym nas, abyśmy złych rzeczy nie pożądali, jak tamci pożądali.
(7) Nie bądźcie też bałwochwalcami, jak niektórzy z nich; jak napisano: Usiadł lud, aby jeść i pić, i wstali, aby się bawić.
(8) Nie oddawajmy się też wszeteczeństwu, jak niektórzy z nich oddawali się wszeteczeństwu, i padło ich jednego dnia dwadzieścia trzy tysiące,
(9) ani nie kuśmy Pana, jak niektórzy z nich kusili i od wężów poginęli,
(10) ani nie szemrajcie, jak niektórzy z nich szemrali, i poginęli z ręki Niszczyciela.
(11) A to wszystko na tamtych przyszło dla przykładu i jest napisane ku przestrodze dla nas, którzy znaleźliśmy się u kresu wieków.
(12) A tak, kto mniema, że stoi, niech baczy, aby nie upadł.
(13) Dotąd nie przyszło na was pokuszenie, które by przekraczało siły ludzkie;
lecz Bóg jest wierny i nie dopuści, abyście byli kuszeni ponad siły wasze,
ale z pokuszeniem da i wyjście, abyście je mogli znieść.
sz:
(1) Moi drodzy, przypomnijcie sobie pewne fakty:
Kiedyś na pustyni nasi przodkowie wszyscy byli prowadzeni przez obłok i wszyscy przeszli przez Morze Czerwone.
(2) Wszyscy z Mojżeszem zostali zanurzeni w obłoku i w morzu.
(3) Wszyscy spożywali ten sam duchowy pokarm (4) i pili ten sam duchowy napój.
Bo czerpali z towarzyszącej im duchowej skały, którą był sam Chrystus.
(5) Mimo to większość z nich nie znalazła uznania w oczach Boga - poginęli na pustyni.
(6) Powinno to być dla nas przestrogą, byśmy nie pragnęli złych rzeczy tak jak oni.
(7) Nie uprawiajcie żadnych kultów - jak tamci.
Pismo przecież mówi, że ku czci złotego cielca "zasiedli do jedzenia i picia, a potem wstali, aby tańczyć".
(8) Nie ulegajmy niemoralności seksualnej - jak tamci, gdy jednego dnia padło martwych dwadzieścia trzy tysiące osób.
(9) Nie róbmy testów na wiarygodność Chrystusa - jak oni robili i poginęli z powodu jadowitych wężów.
(10) I nie narzekajcie na Boga - jak oni narzekali i wytracił ich anioł śmierci.
(11) Wszystko, co ich spotkało, stanowi ostrzeżenie i zapisane zostało dla nas, żyjących u progu końca czasów, ku przestrodze.
(12) Dlatego kto sądzi, że mocno się trzyma, niech uważa, żeby nie upadł.
(13) Pokusy, których doświadczacie, są normalne i ludzkie.
A wierny Bóg nie pozwoli was kusić ponad siły.
Dozwalając na pokusę, pokaże wam również drogę wyjścia, byście mogli jej nie ulec.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz