"Ale Noe znalazł łaskę w oczach Pana". Księga Rodzaju 6:8
Noe w powszechnej wyobraźni jest duchowym gigantem, bohaterem wiary. W rzeczywistości jednak był on zwykłym człowiekiem. Był jak każdy inny, wykonując swoje codzienne obowiązki, zarabiając na życie i wychowując dzieci.
Zanim historia Noego się rozwinęła, powiedziano nam, że "Pan widział, że niegodziwość człowieka była wielka na ziemi i że każdy jego zamysł był nieustannie zły. I żałował Pan, że uczynił człowieka na ziemi, i zasmuciło Go to do głębi serca" (Księga Rodzaju 6:5-6). Nie ma tu żadnych wyjątków. Cała rasa ludzka bez wyjątku była zaangażowana w niegodziwość - w tym Noe.
Sprawa jest jasna: wszyscy żyli w grzechu.
Wszyscy byli oddzieleni od Boga.
Wszyscy zasługiwali na sąd.
"Ale Noe..." Dzięki Bożej łasce realność i powaga grzechu oraz nieuchronność sądu są zawsze łagodzone przez boskie "ALE". Boża łaska, niewytłumaczalna i niezasłużona, została rozciągnięta na Noego. Była to jedyna rzecz, która ostatecznie odróżniała go od reszty ludzkości. Bóg wybrał Noego i jego rodzinę, aby byli odbiorcami Jego łaski, nawiązując z nim relację, która wcześniej nie istniała. Dzięki tej łasce Noe stał się "mężem sprawiedliwym", który "chodził z Bogiem" (Księga Rodzaju 6:9).
Noe nie mógł mieć żadnych roszczeń do Boga.
Bez żadnych zasług z jego strony i na przekór wszystkiemu,
Bóg po prostu zaingerował w życie Noego.
Wiele osób odnosi wrażenie, że łaska nie występuje w Starym Testamencie - że na początku był tylko ogień i siarka, prawo i sąd, a łaska przychodzi dopiero wraz z przyjściem Jezusa. W rzeczywistości jednak łaska nie tylko poprzedza stworzenie, ale także rozwija się pośród sądów w całej historii i na każdej stronie Biblii.
W całej Biblii widać działanie łaski. Noe zbudował łódź w posłuszeństwie słowu Bożemu, kiedy słowo Boże było wszystkim, na czym mógł się oprzeć. Kiedy doświadczamy łaski w całej jej pełni, umniejsza ona nas i wywyższa Boga. Uświadamia nam, że w życiu chodzi o Niego i Jego dobroć dla nas. Sprawia, że ufamy Jego słowu i jesteśmy posłuszni Jego poleceniom.
Jedyną rzeczą, która odróżnia cię od otaczającej cię kultury, jest ta sama rzecz, która wyróżniała Noego spośród ludzi jego czasów: niezasłużona, przekraczająca bariery łaska Boga.
Strzeż się więc zarówno duchowej pychy, jak i światowych kompromisów. Nikt z nas nie jest wystarczająco mądry, by pojąć ideę zbawienia, ani wystarczająco dobry, by zasłużyć na radość zbawienia. Ty i ja nie zasługujemy na to, ale mimo to Bóg zainterweniował.
Tylko wtedy, gdy łaska Boża ogarnie nasze serca, będziemy, jak Noe, kroczyć drogą naszego Stwórcy, a nie drogą otaczającego nas świata i żyć w posłusznej pokorze i ufnej nadziei. Tylko łaska ma taki wpływ.
Księga Rodzaju 6
EKU
1 Ludzie zaczęli się mnożyć na ziemi i rodziły im się też córki.
2 A synowie Boży widzieli, że córki ludzkie były piękne. Wzięli więc sobie za żony te wszystkie, które sobie wybrali.
3 Wtedy PAN oznajmił: Nie pozostanie Mój duch w człowieku na zawsze, ponieważ jest on także ciałem. Dlatego jego życie będzie trwać sto dwadzieścia lat.
4 W tamtych czasach, a także później, gdy synowie Boży zbliżyli się do córek ludzkich, a one im rodziły, ziemię zamieszkiwali olbrzymi. Byli to sławni od wieków mocarze.
5 PAN zaś widział, że podłość ludzi na ziemi jest wielka i że wszystkie ich zamiary ciągle były złe.
6 Żałował więc Pan, że uczynił człowieka na ziemi i głęboko się zasmucił.
7 Wówczas PAN powiedział: Zetrę z powierzchni ziemi człowieka, którego stworzyłem: Zarówno człowieka, jak i bydło, płazy i ptactwo podniebne. Żałuję bowiem, że ich uczyniłem.
8 Tylko Noe znalazł łaskę w oczach PANA.
9 Oto dzieje Noego. Noe był człowiekiem sprawiedliwym, bez zarzutu wśród ludzi mu współczesnych, trwał w przyjaźni z Bogiem.
10 Noe miał trzech synów: Sema, Chama i Jafeta.
11 Ziemia uległa zepsuciu przed obliczem Boga i napełniła się bezprawiem.
12 Bóg widział zepsucie ziemi, gdyż wszystkie istoty źle postępowały.
13 Powiedział więc Bóg do Noego: Położę kres wszelkim istotom, bo przez nie bezprawie zapanowało na ziemi. Zniszczę je wraz z ziemią.
14 Ty jednak zbuduj sobie arkę z drzewa gofer. Zrobisz w niej przegrody i pokryjesz ją smołą wewnątrz i na zewnątrz.
15 Tak ją zbudujesz: Arka ma mieć trzysta łokci długości, pięćdziesiąt łokci szerokości i trzydzieści łokci wysokości.
16 Zrobisz w arce okno na łokieć wysokie, a z boku arki umieścisz drzwi. Wykonasz w niej dolny, drugi i trzeci poziom.
17 Ja zaś sprowadzę na ziemię potop, aby zniszczył wszystkie istoty. Wszystko, co ma w sobie tchnienie życia, wszystko pod niebem i na ziemi, zginie.
18 Ale z tobą zawrę Moje przymierze i wejdziesz do arki razem ze swoimi synami, swoją żoną i synowymi.
19 Spośród wszelkich istot żywych i spośród wszelkich stworzeń wprowadzisz do arki po parze, samca i samicę, aby przeżyły wraz z tobą.
20 Wejdą do ciebie pary spośród ptactwa zgodnie z ich gatunkami, spośród bydła i spośród wszelkich płazów ziemnych zgodnie z ich gatunkami, aby przeżyć.
21 Ty natomiast weź całą żywność, która nadaje się do jedzenia, i zgromadź ją u siebie. Ona będzie służyła tobie oraz im za pokarm.
22 Noe uczynił wszystko, co mu nakazał Bóg. Tak uczynił.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz