Co się tyczy zbiórki na rzecz świętych: jak nakazałem zborom w Galacji, tak i wy czyńcie. Pierwszego dnia każdego tygodnia każdy z was ma coś odkładać i przechowywać, w zależności od tego jak mu się powodzi, aby nie było zbierania, gdy przyjdę.
1 Koryntian 16:1-2
W 1 Liście do Koryntian 15, Paweł spędza większość czasu zachwycając się chwałą i pięknem zmartwychwstania, a następnie kończy wspaniałym przypomnieniem, że nasza praca w Panu nie jest daremna. Czego można się spodziewać w następnej kolejności? Jakie byłoby praktyczne zastosowanie zmieniającej życie rzeczywistości zmartwychwstania?
Wyobrażam sobie, że twoje odpowiedzi nie obejmowałyby "zarządzania finansami". A jednak właśnie tam Paweł zabiera swoich czytelników: "A co do zbiórek na rzecz świętych...". Okazuje się, że nasze zarządzanie finansami nie jest "nieduchową" częścią życia, oderwaną od rzeczy, które naprawdę mają znaczenie. Jest to raczej aspekt pracy, którą wykonujemy w imieniu naszego zmartwychwstałego Pana po tej stronie naszego własnego zmartwychwstania.
Chociaż instrukcje Pawła w tym miejscu dotyczyły konkretnie zbiórki dla wierzących w Jerozolimie, są one pouczające dla nas w naszym własnym kontekście. Przedstawia on trzy zasady, a każda z nich powinna kształtować nasze własne dawanie.
Po pierwsze, Paweł chce, aby dawanie było regularne i celowe: "Pierwszego dnia każdego tygodnia każdy z was ma coś odkładać i gromadzić, stosownie do swego powodzenia". Miało się to odbywać pierwszego dnia każdego tygodnia. Dla wielu z nas regularne dawanie utrzymuje nas w dyscyplinie i zapobiega czekaniu, aż "będziemy mieli ochotę" na dawanie. Niezależnie od tego, czy jest to cotygodniowe, comiesięczne, czy w innym ustalonym czasie - regularne dawanie jest mądrym zaleceniem Pawła.
Po drugie, dawanie powinno być proporcjonalne. Fundusze miały być odkładane przez każdą osobę "stosownie do jej zamożności" - lub, "stosownie do dochodów". To pozostawia szczegóły w dużej mierze w gestii jednostki. Bóg jest tym, z którym musimy się porozumieć, ponieważ to On bada nasze serca i wie, czy nasze dawanie jest zgodne z tym, co On dał nam pod opiekę.
Po trzecie, mamy przede wszystkim dawać naszej rodzinie wiary. Zbiórka, o której wspomina Paweł, odbywa się w kościołach i dla kościołów. Tam, gdzie jesteśmy duchowo karmieni, tam najpierw dajemy (1 Tymoteusza 5:17-18). Kościół lokalny, a następnie szerszy kościół, niekoniecznie są jedynymi miejscami, które powinny otrzymywać nasze datki, ale są to miejsca podstawowe.
Twoim zadaniem jest teraz rozważenie, czy twoje własne wzorce dawania powinny zostać zmienione zgodnie z tymi zasadami. Ostatecznie jest to sprawa osobista, ale jest to również sprawa głęboko duchowa, wypływająca z naszej miłości i oddania naszemu Panu Jezusowi Chrystusowi, który zmartwychwstał, króluje i powróci. Bądźcie zatem pewni, że gdy będziecie dążyć do wierności w dawaniu, dążenie to nie pójdzie na marne.
PSZ, Flp 4:10-11
Ogromnie się ucieszyłem z dowodu waszej troski o mnie. Wiem, że o mnie pamiętacie, choć ostatnio nie mieliście okazji tego wyrazić. Nie wspominam o tym dlatego, że nadal mi czegoś brakuje. Nauczyłem się bowiem radzić sobie w różnych sytuacjach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz