Objawienia 14:8
A inny anioł, drugi, przyszedł za nim i mówił:
Upadł, upadł wielki Babilon,
który winem szaleństwa swego nierządu napoił wszystkie narody.
W Obj. 14 opisanych jest trzech latających aniołów niosących wieści, z których pierwszy głosi ewangelię i wzywa ludzi do bojaźni przed Panem (wersety 6–7). W dzisiejszym fragmencie Jan opowiada nam o drugim aniele, który ogłasza upadek Babilonu (werset 8).
W I wieku Babilon nie stanowił już zagrożenia imperialnego, więc nazwa ta odnosi się do innej potęgi. Niewielka grupa komentatorów uważa, że Babilon to miasto Jerozolima, które odrzuciło Chrystusa. Jest to możliwe, jeśli Apokalipsa została napisana przed 70 r. n.e. Jednak nawet jeśli Apokalipsa została napisana tak wcześnie, Babilon nie musi oznaczać Jerozolimy. W rzeczywistości Babilon prawie na pewno symbolizuje Rzym i jego imperium. Żydzi w I wieku czasami używali Babilonu jako słowa kodowego oznaczającego „Rzym”, w tym chrześcijańscy Żydzi, tacy jak Piotr, który używa go w ten sposób w 1 Liście Piotra 5:13. Takie użycie ma sens. Podobnie jak Babilon, Rzym był pogańskim imperium, które rządziło Żydami i ostatecznie zniszczyło świątynię jerozolimską.
Należy również zauważyć, że przyczyną upadku Babilonu w Obj. 14:8 jest to, że „napoiła wszystkie narody winem swojej niemoralności seksualnej”.
W Piśmie Świętym „niemoralność seksualna” odnosi się do cudzołóstwa, homoseksualizmu i innych form niedozwolonego zachowania seksualnego, ale prorocy używają tego terminu również w sensie metaforycznym, odnosząc się do bałwochwalstwa (na przykład Oz 1:2–3).
Jerozolima w I wieku była z pewnością winna wielu grzechów, ale starożytni Żydzi jednogłośnie odrzucali rzeczywistą niemoralność seksualną i nie praktykowali pogańskiego bałwochwalstwa. Natomiast Rzym i jego imperium często gloryfikowały niemoralność seksualną i czciły pogańskie bóstwa.
W Obj. 14:8 zapowiadany jest upadek Babilonu, czyli Rzymu, ale temat ten pojawia się dopiero w rozdziałach 17–18. Zapowiedź ta zatem stanowi zwiastun klęski Rzymu, dając pierwotnym słuchaczom Jana nadzieję, że niemoralne, pogańskie imperium, które ich uciskało, nie mogło trwać wiecznie i nie przetrwa.
Co jednak istotne, zapowiedź upadku Rzymu w 14:8 pojawia się po głoszeniu ewangelii w wersetach 6–7. To wskazuje nam na coś ważnego: klęska Rzymu pojawia się za sprawą ewangelii. W ewangelii Bóg ogłasza swoje pojednanie ze swoim ludem, które osiąga poprzez pokonanie przez Chrystusa wszystkich Jego i naszych wrogów (Iz 52; Kol 2:13–15). Jezus pokonał już wszystkich swoich wrogów, co oznacza, że żadna siła, która walczy przeciwko Jego ludowi, nie może ostatecznie się utrzymać.
Coram Deo
Klęska wrogów Boga nie następuje dzięki ludzkim środkom, takim jak siły zbrojne. Ta klęska została już zadana przez Chrystusa, a my czekamy na jej pełne objawienie. Nigdy nie możemy pokładać ostatecznej nadziei w polityce, sile militarnej czy ludzkich strategiach. Klęska wrogów Kościoła następuje wyłącznie dzięki mocy Boga.
Strzeż się “wina” świata aby nie pić “wina gniewu” Boga.
Do dalszego studiowania
PSALM 137:8 UBG
O córko Babilonu, i ty będziesz spustoszona.
Błogosławiony, kto ci odpłaci za zło, jakie nam uczyniłaś.
ISAJASZA 13. SNP
(1) Wyrok na Babilon, jak to zobaczył Izajasz, syn Amosa.
(2) Zatknijcie sztandar na obnażonym szczycie góry!
Podnieście na nich głos! Dajcie znak ręką! Niech wejdą w bramy książąt!
(3) To Ja wezwałem Mnie poświęconych.
To Ja zwołałem mych bohaterów, aby okazać mój gniew
— dumnych ze służby pod wodzą mojego majestatu!
(4) Słychać odgłos tłumu na górach, jakby licznego ludu!
Słychać zgiełk królestw, zgromadzonych narodów!
To PAN Zastępów przegląda zastępy bojowe!
(5) Ciągną z dalekiej ziemi, z najdalszych krańców nieba
— PAN i narzędzia Jego gniewu, by zniszczyć całą ziemię.
(6) Zawódźcie! (Podnoście lament) Bo bliski jest dzień PANA!
Przychodzi on od Wszechmocnego jako niszczący cios!
(7) Dlatego opadają wszystkie ręce, truchleje każde ludzkie serce.
(8) Wszystkich ogarnia strach!
Chwytają ich skurcze i bóle.
Wiją się jak przy porodzie.
Patrzą na siebie osłupiali, a z twarzy bije żar.
(9) Oto nadchodzi dzień PANA — okrutny!
Dzień wzburzenia i gwałtownego gniewu!
Aby obrócić ziemię w pustkowie,
a grzesznikom na niej położyć kres!
(10) Tak! Gwiazdy niebios i ich konstelacje nie udzielą już swego światła!
Słońce pociemnieje o wschodzie, a księżyc nie rozbłyśnie światłem!
(11) I nawiedzę świat za zło, a bezbożnych za ich winy!
Ukrócę pychę zuchwałych i poniżę wyniosłość tyranów.
(12) Sprawię, że śmiertelnik będzie rzadszy od złota, a człowiek — od kruszcu z Ofiru.
(13) Wstrząsnę bowiem niebem i ziemia zadrży w posadach,
poruszy je wzburzenie PANA Zastępów w dniu, gdy wzbierze gwałtowność Jego gniewu. (14) I niczym spłoszona gazela,
niczym stado bez tego, kto je zbiera,
każdy zawróci do swojego ludu,
każdy będzie uciekał do swej własnej ziemi.
(15) Każdego, którego znajdą, zabiją!
Każdego złapanego zwali miecz!
(16) Niemowlęta roztrzaskają na ich oczach,
splądrują im domy i zgwałcą kobiety!
(17) Oto pobudzę przeciwko nim Medów!
O srebro oni nie dbają, w złocie się nie lubują.
(18) Młodzież zdziesiątkują ich łuki.
Dla płodów łona nie będzie litości.
I nad dziećmi w miłosierdziu nie drgnie oko!
(19) I padnie klejnot królestw — Babilon,
chluba i duma Chaldejczyków, legnie w gruzach pod ciosem Boga, jak Sodoma i Gomora! (20) Nie będzie zamieszkany na wieki ani zasiedlony po wszystkie pokolenia.
Nie rozbije tam Arab namiotu ani pasterze nie zatrzymają tam stad.
(21) Zadomowią się tam dzikie zwierzęta, w domach zagnieżdżą się sowy.
Mieszkać tam będą strusice, a kozły wyprawiać swe harce.
(22) W pałacach rozgoszczą się hieny, szakale we wspaniałych zamkach
— bo bliski już jest jego czas, jego dni nie ulegną zwłoce.
JEREMIASZA 50 (poznańska)
(1) Słowo o Babilonii, o kraju chaldejskim, które Jahwe wyrzekł przez proroka Jeremiasza.
(2) Opowiadajcie [to] pośród narodów i rozgłaszajcie!
(Podnieście sztandar i głoście!)
Nie zatajajcie, lecz mówcie:
Babilon zdobyty! Bel hańbą okryty! Marduk zdruzgotany!
(Pohańbione są jego bożyszcza, zdruzgotane jego bałwany!)
(3) Bo naród z Północy ciągnie przeciw niemu,
kraj jego zamienia w pustkowie - nie będzie już w nim mieszkańca;
ludzie i zwierzęta pierzchają, uchodzą!
(4) W tych dniach i w tych czasach - głosi Jahwe - przyjdą synowie Izraela, a wraz z nimi i synowie Judy. Podążać będą naprzód wśród płaczu, szukając Jahwe - Boga swojego.
(5) Rozpytywać będą o drogę na Syjon, tam ich oblicza zwrócone:
Pójdźmy, złączmy się z Jahwe Przymierzem wiecznym, niezapomnianym!
(6) Lud mój stał się trzodą owiec zbłąkanych;
pasterze ich wiedli je na manowce, po górach je rozegnali.
Błąkały się z góry na wzgórze, zapomniały o swojej siedzibie.
(7) Pożerał je każdy, kto się na nie natknął, a ich napastnicy mówili:
Nie myśmy tu zawinili; to za to, że oni grzeszyli przeciwko Jahwe - właściwemu pastwisku, nadziei ich przodków (Jahwe).
(8) Och, biada! Uchodźcie z obrębu Babilonu i z ziemi chaldejskiej!
Wychodźcie i bądźcie jak kozły przewodzące stadu.
(9) Bo oto Ja wzbudzę i na Babilon przywiodę hordę wielkich narodów z północnej krainy;
przygotowują walkę przeciw niemu, stamtąd będzie zdobyty.
Ich strzały - to strzały wprawionych wojowników: żadna nie wraca bez skutku.
(10) Łupem padnie Chaldeja!
Wszyscy, którzy ją złupią, obłowią się do syta - to wyrok Jahwe.
(11) Tak! Cieszcie się i radujcie, grabieżcy mego dziedzictwa!
Tak, skaczcie niby jałówki na trawie i rżyjcie niby ogiery.
(12) Wielka hańba dotknie matkę waszą, wstydem spłonie wasza rodzicielka.
Oto się stanie ostatnią z narodów, pustynią, ziemią jałową i stepem.
(13) Wskutek gniewu Jahwe zostanie bezludna, cała będzie pustkowiem.
Każdy, kto przejdzie obok Babilonu, wzdrygnie się
i syknie na [widok] wszystkich jego ciosów.
(14) Wy wszyscy, co łuk napinacie, zajmujcie stanowiska wokół Babilonu!
Strzelajcie weń, nie szczędźcie strzał, bo grzeszył przeciw Jahwe!
(15) Przeciw niemu wokół wznoście okrzyki wojenne! - Poddaje się!
Walą się baszty, kruszą się jego mury!
Bo to jest pomsta Jahwe - dopełniajcie więc na nim pomsty!
To, co on czynił - i jemu uczyńcie!
(16) Wykorzeńcie siewcę z Babilonu i tego, co chwyta za sierp w czasie żniwa.
Przed mieczem-niszczycielem
niech każdy powraca do swego narodu i do własnego kraju uchodzi!
(17) Izrael jest owcą przegnaną, ściganą przez lwy.
Najpierw pochłonął ją król asyryjski,
a teraz na koniec dobrał się do jej kości Nebukadnezar, król babiloński.
(18) Dlatego tak mówi Jahwe Zastępów, Bóg Izraela:
- Oto nawiedzę karą króla Babilonu i kraj jego, jak ukarałem i króla Asyrii!
(19) Izraela zaś sprowadzę z powrotem na jego pastwisko,
by pasł się na Karmelu i na Baszanie,
wśród gór Efraima i Gileadu karmić się będzie do syta.
(20) W dni owe i w owym czasie - głosi Jahwe - szukać będą winy Izraela,
lecz już jej nie będzie, i grzechów Judy,
lecz już ich nie znajdą,
bo odpuszczę tym, których jako Resztę ocalę.
(21) Na kraj Meratajim! Uderz na niego i na mieszkańców Pekod!
Siecz mieczem i wyniszcz doszczętnie
- taki wyrok Jahwe - i wykonaj wszystko, jak ci nakazałem!
(22) W kraju okrzyki wojenne i wielka klęska [w ziemi chaldejskiej].
(23) Jakże strzaskany i zdruzgotany młot całej ziemi!
Jakimże widmem grozy stał się Babilon wśród wszystkich narodów!
(24) Zastawiłaś na siebie sidła, Babilonio,
i sama w nie wpadłaś, nawet się nie spostrzegłszy.
Pochwycono cię i ujęto, bo Jahwe rzuciłaś wyzwanie.
(25) Jahwe rozwarł swoją zbrojownię i dobył oręża swojego gniewu.
Bo dopełnić ma dzieła Pan, Jahwe Zastępów, w kraju Chaldejczyków.
(26) Ruńcie nań zewsząd, otwórzcie jego spichrze!
Zbierzcie go w sterty jak zboże i zniszczcie doszczętnie, by nic po nim nie pozostało!
(27) Mieczem wybijcie mu wszystkie cielce, niech idą na rzeź!
Biada im, bo dzień ich nadszedł, czas ich kary.
(28) [Słychać] tupot uciekających
i tych, co uchodzą z babilońskiej ziemi,
by na Syjonie głosić pomstę Jahwe
- Boga naszego (pomszczenie Jego Świątyni)!
(29) Przyzwijcie pod Babilon strzelców, wszystkich, którzy łuk napinają!
Rozbijcie obozy w krąg niego!
Niech nikt zeń nie umknie!
Odpłaćcie mu według jego poczynań!
Uczyńcie mu wszystko, co i on uczynił!
Bo rozzuchwalił się przeciw Jahwe, przeciw świętemu [Bogu] Izraela.
(30) Przeto młódź jego polegnie na jego ulicach,
dnia tego poginą wszyscy wojownicy.
To wyrok Jahwe Zastępów.
(31) Otom Ja przeciw tobie, o Pycho (zuchwalcze)!
- głosi Pan, Jahwe Zastępów
- bo nadszedł twój dzień, czas, gdy nawiedzę cię karą.
(32) Zachwieje się Pycha i runie, nikt jej nie podźwignie!
Wzniecę pożar w jej miastach, co wszystko wokół niej strawi!
(33) Tak mówi Jahwe Zastępów:
- Ucisk cierpią synowie Izraela wraz z synami Judy.
Wszyscy, którzy ich w niewolę pojmali, zatrzymują ich siłą i nie chcą ich wypuścić.
(34) Ale przemożny jest ich Wybawca:
Jahwe Zastępów - to Imię Jego!
On skutecznie stanie w obronie ich sprawy,
by pokój ziemi zapewnić, mieszkańców Babilonu zaś przejąć trwogą.
(35) Miecz na Chaldejczyków
- to wyrok Jahwe
- i na mieszkańców Babilonii, na jej książąt i mędrców!
(36) Miecz na jej szalbierzy, ujawni się ich głupota.
Miecz na jej wojowników, tak że zadrżą z trwogi!
(37) Miecz (na jej konie i zaprzęgi) na całą różnorodną ludność w jej obrębie,
staną się zniewieściali (niech będą wszyscy jak kobiety).
Miecz na jej skarby, tak że zostaną złupione;
(38) (susza) na jej wody, tak że wyschną.
(39) Więc lisy stepowe z szakalami znajdą w nim swe leże i strusie się tam zadomowią.
Na zawsze zostanie bezludny i niezamieszkały przez wiele pokoleń.
(40) Jak po zagładzie przez Boga Sodomy, Gomory i okolicznych jej osad - głosi Jahwe - tak i tam nikt nie zamieszka i żaden człowiek nie będzie w nim gościł.
(41) Oto lud nadciąga z Północy i naród wielki, potężni królowie zrywają się z krańców ziemi, (42) mocni we władaniu łukiem i mieczem, okrutni i bezlitośni. Ich wrzawa huczy jak morze, a cwałują na koniach, każdy gotowy do walki przeciw tobie, Córo Babilonu!
(43) Król Babilonu usłyszał wieść o nich
i zdrętwiały mu ręce, przenikły go dreszcze, ból - jak rodzącą.
(44) Oto jak lew, sunący z gąszczu nad Jordanem w kierunku oazy, tak Ja w okamgnieniu wypłoszę ich z niego i ustanowię nad nim mojego wybrańca.
Bo któż jest mi równy i któż by się ze mną prawował?
Lub któryż to pasterz mnie się przeciwstawi!
(45) Słuchajcie przeto postanowienia, jakie powziął Jahwe przeciw Babilonii,
i jego zamysłu, który On obmyślił przeciwko krainie chaldejskiej.
Zaprawdę, wywloką nawet najsłabsze [owce] z ich stada,
tak, ich własna niwa przerazi się nimi.
(46) Na wieść: Babilon zdobyty! ziemia zadrży,
a krzyk rozbrzmiewać będzie wśród narodów.
Jer. 51:6-9; „Uchodźcie z pośrodku Babilonu i niech każdy ratuje swoje życie,
abyście nie zginęli przez jego winę,
gdyż jest to czas pomsty dla Pana,
On odda mu to, na co zasłużył!
Babilon jest złotym kubkiem w ręku Pana, upijającym całą ziemię.
Z jego wina piły narody, dlatego też narody oszalały.
Babilon padł znienacka i został rozbity.
Biadajcie nad nim, weźcie balsamu na jego ból, może da się go uleczyć.
Leczyliśmy Babilon, ale nie dało się go uleczyć; zostawcie go!
Chodźmy każdy do swojego kraju,
gdyż jego sąd niebios sięga i wznosi się aż do obłoków!”
Objawienia 16:17–21
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz