R.C.Sproul | Wytrwałość i błogosławieństwo Obj. 14:12-13

TLB, Obj. 14:12-13

Niech to zachęci lud Boży do cierpliwego znoszenia wszelkich prób i prześladowań, ponieważ są oni Jego świętymi, którzy pozostają wierni do końca, przestrzegając Jego przykazań i ufając Jezusowi. 

I usłyszałem głos z nieba, mówiący: „Zapisz to: w końcu nadszedł czas, aby Jego męczennicy otrzymali pełną nagrodę. 

Tak, mówi Duch, są oni rzeczywiście błogosławieni, ponieważ teraz odpoczną od wszystkich swoich trudów i prób, a ich dobre uczynki pójdą za nimi do nieba!”.

SNP'18, Obj 14:12-13

Tu jest miejsce na wytrwałość świętych, tych, którzy przestrzegają przykazań Boga i wierzą Jezusowi. 

Z nieba usłyszałem polecenie: Napisz: Szczęśliwi są odtąd ludzie, którzy umierają w Panu. 

Tak — mówi Duch. — Tacy będą mogli odpocząć po swoich trudach. Ich czyny bowiem podążają za nimi.

BW, Obj 14:12-13: 12 Tu się okaże wytrwanie świętych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa. 13 I usłyszałem głos z nieba mówiący: Napisz: Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Zaprawdę, mówi Duch, odpoczną po pracach swoich; uczynki ich bowiem idą za nimi.

Zapisując objawienie dotyczące wydarzeń, które będą miały miejsce w okresie poprzedzającym powrót Jezusa, Jan nie zawsze podaje nam bezpośrednie zastosowanie swoich słów. Dzisiejszy fragment zawiera jednak bezpośrednie zastosowanie. Objawienie 4:12 wyraźnie wzywa wierzących do wytrwałości w przestrzeganiu przykazań Bożych i zaufaniu Chrystusowi.

Oczywiście dzisiejszy fragment nie jest pierwszym przypadkiem, kiedy Pismo Święte wzywa lud Boży do wytrwałości. Na przykład Jezus mówi nam, abyśmy nie poddawali się, gdy ludzie nienawidzą nas za to, że idziemy za Nim, ponieważ „kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony” (Mt 10,22). Potrzebujemy tych wezwań do wytrwałości, ponieważ obecnie żyjemy wiarą, a nie widzeniem (2 Kor 5,7). 

Każdy, kto od dłuższego czasu jest chrześcijaninem, rozumie, jak ten świat może wyczerpywać wierzących. Chociaż doświadczamy wielu błogosławieństw, spotyka nas również wiele cierpień. Kościół często wydaje się słaby i niechętny do zajmowania się grzechem w swoim gronie. Wierzący są otwarcie wyśmiewani, a w niektórych miejscach nawet więzieni i zabijani. Życiowe wymagania i pokusa niemoralnego postępowania tylko po to, aby osiągnąć sukces, są realne. 

Możemy pomyśleć, że lepiej byłoby odejść od Chrystusa, gdy negatywne strony wydają się przeważać nad pozytywnymi. Dlatego potrzebujemy napomnień, aby wytrwać w wierze, których Duch używa, aby utrzymać nas w wierze. Świadomość, że Jezus pokonał wszystkich swoich i naszych wrogów, motywuje nas do wytrwania. Pomimo pozornych przeciwności losu nie jesteśmy po stronie przegranych. Będziemy świętować wieczne zwycięstwo naszego Zbawiciela. Dlatego nie poddajemy się. Dlatego trwamy – aby być z naszym Panem i cieszyć się Jego błogosławieństwem na wieki (Obj. 21).

Objawienie 14:13 potwierdza błogosławieństwo wytrwałości w wierze. Ci, którzy umierają „w Panu”, są błogosławieni, ponieważ „ich uczynki idą za nimi”. W tym miejscu znajdujemy jedno z wielu miejsc w Piśmie Świętym, które mówi nam, że nasze dobre uczynki zostaną wynagrodzone. Nasze dobre uczynki nie zapewniają nam nieba; posiadamy życie wieczne tylko dzięki dziełu Chrystusa. Ale Pan zbawił nas, abyśmy pełnili dobre uczynki, i wynagradza nas za dobro, które czynimy w imię Jezusa (Mt 5:11–12; Ef 2:8–10). 

Jak stwierdza Westminsterskie Wyznanie Wiary 16.6: „”Ludzie wierzący są przyjmowani przez Chrystusa, a ich dobre uczynki są również przyjmowane w Nim; nie dlatego, że w tym życiu są całkowicie bez zarzutu i nienaganni w oczach Boga, ale dlatego, że On, patrząc na nich w swoim Synu, z radością przyjmuje i nagradza to, co jest szczere, mimo że towarzyszy temu wiele słabości i niedoskonałości”.

Coram Deo

Łaska Boża objawia się nam w tym, że daje nam życie wieczne poprzez przypisanie nam sprawiedliwości Chrystusa, a także nagradza dobre uczynki chrześcijan. Bóg nie tylko daje nam nadzieję na wieczne cieszenie się Jego obecnością, ale także nagradza nas za nasze dobre uczynki.

Do dalszego studiowania

Prz 22:4: Nagrodą za pokorę i bojaźń PANA 

jest bogactwo, cześć i życie.

JER 32:16-19: 

16 Gdy akt kupna wręczyłem Baruchowi, synowi Nerijasza, zwróciłem się do PANA w takiej modlitwie: 17 Ach, Wszechmocny PANIE! Oto Ty stworzyłeś niebiosa oraz ziemię. Uczyniłeś to dzięki swojej wielkiej mocy. Dokonało tego Twe wyciągnięte ramię. Dla Ciebie bowiem wszystko jest możliwe![102] 18 Ty wyświadczasz łaskę tysiącom. Lecz i za Twoją sprawą skutki winy ojców spadają na głowy[103] ich synów, tych, którzy przychodzą po nich. Boże wielki i mocny, którego imię brzmi PAN Zastępów! 19 Boże wielki w swych planach i potężny w dziele! Boże, którego oczy widzą wszystkie drogi człowieka, by odpłacić każdemu stosownie do jego czynów i skutków jego dzieł!

1Kor 3:10-15: 

10 Według udzielonej mi przez Boga łaski, jako mądry mistrz budowlany, położyłem fundament. Inni na nim budują. I niech każdy uważa, jak buduje. 11 Co do fundamentu, nikt nie może położyć innego, poza tym, który już jest, a którym jest Jezus Chrystus. 12 Natomiast, czy ktoś na tym fundamencie buduje ze złota, srebra, drogich kamieni, z drewna, siana czy słomy, 13 to się okaże w tym (Pańskim) Dniu. Każde dzieło przejdzie próbę ognia i w ten sposób wyjdzie na jaw jego wartość. 14 Jeśli czyjeś dzieło, wzniesione na tym fundamencie, przetrwa, ten otrzyma nagrodę. 15 Jeśli czyjeś dzieło spłonie, ten poniesie stratę, choć sam będzie zbawiony, tak jednak, jakby został ocalony z ognia.

Jana 8

J 8:29-59: 29 A Ten, który Mnie posłał, jest ze Mną. Nie zostawił Mnie samego, gdyż Ja zawsze czynię to, co się Jemu podoba. 30 Gdy to mówił, wielu w Niego uwierzyło. 31 I właśnie do tych Żydów, którzy uwierzyli, Jezus powiedział: Jeśli wytrwacie w moim Słowie, to istotnie jesteście moimi uczniami 32 i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli. 33 Odpowiedzieli: Jesteśmy z rodu Abrahama i nigdy nie byliśmy niczyimi niewolnikami. Jak możesz mówić: Staniecie się wolni? 34 Jezus na to: Ręczę i zapewniam, każdy, kto grzeszy, jest niewolnikiem grzechu. 35 Niewolnik opuści kiedyś dom, w którym służy, syn jednak pozostanie w rodzinie na zawsze. 36 Jeśli więc Syn was wyzwoli, będziecie naprawdę wolni. 37 Wiem, że jesteście z rodu Abrahama, lecz usiłujecie Mnie zabić, gdyż nie ma w was miejsca dla mego Słowa. 38 Mówię to, co Ja widziałem u Ojca, i wy też czynicie to, co słyszeliście u waszego ojca. 39 Odpowiedzieli Mu: Naszym ojcem jest Abraham. Gdybyście byli dziećmi Abrahama — zauważył Jezus — postępowalibyście tak, jak Abraham. 40 Wy natomiast chcecie Mnie zabić — człowieka, który powiedział wam prawdę usłyszaną od Boga. Tego Abraham nie czynił. 41 Wy postępujecie tak, jak wasz ojciec. Powiedzieli Mu: My nie urodziliśmy się z nierządu; mamy jednego Ojca — Boga. 42 Jezus na to: Gdyby Bóg był waszym Ojcem, darzylibyście Mnie miłością, ponieważ Ja wyszedłem od Boga i oto jestem. Nie przyszedłem bowiem od siebie samego, ale On Mnie posłał. 43 Dlaczego nie rozumiecie tego, co mówię? Dlatego, że nie jesteście w stanie słuchać mojego Słowa. 44 Waszym ojcem jest diabeł i to jego żądze chcecie zaspokajać. On od początku był mordercą i nie wytrwał w prawdzie, ponieważ w nim nie ma prawdy. Kiedy kłamie, przemawia własnym językiem, gdyż jest kłamcą, a nawet ojcem kłamstwa. 45 Mnie natomiast, ponieważ mówię prawdę, nie wierzycie. 46 Kto z was może dowieść Mi grzechu? A jeśli mówię prawdę, dlaczego Mi nie wierzycie? 47 Kto jest z Boga, słucha słów Bożych. Wy nie słuchacie dlatego, że nie jesteście z Boga. 48 Żydzi odpowiedzieli Mu: Czy nie mamy racji, że jesteś Samarytaninem i masz demona? 49 Jezus na to: Ja nie mam demona, ale czczę mego Ojca, a wy Mnie znieważacie. 50 Ja natomiast nie szukam własnej chwały. Jest Ten, który jej szuka — i sądzi. 51 Ręczę i zapewniam, jeśli ktoś zachowa moje Słowo, na wieki nie ujrzy śmierci. 52 Wówczas Żydzi powiedzieli: Teraz jesteśmy pewni, że masz demona. Umarł Abraham i prorocy, a Ty mówisz, że jeśli ktoś zachowa Twoje Słowo, nigdy nie umrze. 53 Może przewyższasz naszego ojca Abrahama, który umarł? Albo proroków, którzy również poumierali? Za kogo Ty się uważasz? 54 Jezus odpowiedział: Jeśli Ja sam siebie otaczam chwałą, moja chwała jest niczym. To mój Ojciec otacza Mnie chwałą, Ten, o którym mówicie, że jest waszym Bogiem. 55 Nie rozpoznaliście Go, ale Ja Go znam; a gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym takim samym kłamcą, jak wy. Ja jednak Go znam i zachowuję Jego Słowo. 56 Abraham, wasz ojciec, był bardzo szczęśliwy, że zobaczy mój dzień. Zobaczył go też — i ucieszył się. 57 Żydzi powiedzieli więc do Niego: Nie masz jeszcze pięćdziesięciu lat, a widziałeś Abrahama? 58 Wówczas Jezus odpowiedział: Ręczę i zapewniam, zanim powstał Abraham, Ja jestem. 59 Wtedy chwycili za kamienie, aby rzucić w Niego, Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni.

_________________

G.K.Beale

Kontekst wersetów

Objawienie 14:12-13 następuje po wizjach anielskich ostrzegających przed kultem Bestii (ww. 9-11). Beale widzi tu kulminację sekcji 12:1–15:4, która ukazuje głębszy wymiar konfliktu duchowego między Niewiastą (Kościołem) a Smokiem (Szatanem) i jego agentami (Bestia). 

Te wersety to wezwanie do oporu wobec idolatrii i zapewnienie pociechy dla umęczonych wierzących, kontrastujące z wieczną męką nieposłusznych (w. 11).

Analiza wersetu 12: “Tu jest wytrwałość świętych, którzy strzegą przykazań Boga i wiary Jezusa.”

•  Kluczowe pojęcia: 

Beale podkreśla greckie hypomonē (wytrwałość, cierpliwość), które pojawia się wielokrotnie w Objawieniu (np. 1:9; 2:2-3; 3:10; 13:10; 14:12), symbolizując aktywny opór świętych wobec prześladowań. Nie jest to pasywna rezygnacja, lecz “cierpliwe trwanie” w świadectwie, inspirowane Daniel 7:21-22 i 11:32-35 (gdzie wierni “utrzymują przykazania Boga” mimo ucisku).

•  “Przykazania Boga” i “wiara Jezusa”: 

Beale interpretuje to nie jako legalizm, lecz jako holistyczne posłuszeństwo Ewangelii – wiarę w Chrystusa (por. Rz 3:22; Ga 2:16, gdzie “wiara Jezusa” oznacza wiarę w Niego). Święci to ci, którzy “strzegą” (greckie tēreō, “pilnują”) Bożego świadectwa, kontrastując z kultem Bestii (13:10, 15).

•  Znaczenie eschatologiczne: 

To wezwanie do “tu i teraz” – Kościół w okresie między pierwszym a drugim przyjściem Chrystusa musi wytrwać w konflikcie, który trwa symboliczne “trzy i pół roku” (11:2-3; 12:6,14; 13:5), oznaczające ograniczony czas ucisku (z Dn 7:25; 12:7).

Analiza wersetu 13: 

“I usłyszałem głos z nieba mówiący: Napisz: Błogosławieni umarli, którzy od tej chwili umierają w Panu. Zaiste – mówi Duch – niech odpoczną od swych trudów, ich dzieła bowiem idą za nimi.”

•  Struktura i aluzje: 

Beale zauważa, że to szóste z siedmiu błogosławieństw w Księdze Objawienia (por. 1:3; 14:13; 16:15; 19:9; 20:6; 22:7,14), z greckim makarioi (błogosławieni). 

Głos z nieba (por. 11:12) kontrastuje z głosami ziemskimi (14:2,7,9). Aluzja do Iz 26:19-21 i Dn 12:13 obiecuje odpoczynek po zmartwychwstaniu.

•  “Od tej chwili”: Greckie arti wskazuje na natychmiastową nagrodę po śmierci wierzących – “od teraz” zaczyna się ich eschatologiczny odpoczynek. 

Beale łączy to z Pawłowym “niech odpoczną” (gr. anapausontai, z Ap 6:11; Hbr 4:9-11), gdzie zmarli w Panu wchodzą w pośredni stan z Chrystusem, wolni od ziemskich trudów.

•  “Ich dzieła idą za nimi”:

 Nie chodzi o uczynki zasługujące na zbawienie (por. Ef 2:8-9), lecz o owoce wiary, które przetrwają sąd (por. 1 Kor 3:13-15; 2 Kor 5:10). Beale podkreśla, że to Boża suwerenność gwarantuje trwałość dzieł świętych – ich świadectwo “idzie za nimi” do wieczności, kontrastując z bezowocnym życiem niegodziwych.

•  Mówi Duch: 

Beale widzi tu potwierdzenie przez Ducha Świętego (por. 22:17), podkreślające natchnienie proroctwa i pociechę dla prześladowanych (jak w 6:9-11).

Teologiczne implikacje według Beale’a

•  Wytrwałość i suwerenność Boga:

 Beale akcentuje napięcie między ludzką odpowiedzialnością (wytrwanie) a Bożą ochroną (obietnica odpoczynku). Święci są zachowani duchowo mimo fizycznych cierpień (por. 12:14), co odzwierciedla amilenialną perspektywę: panowanie Chrystusa już teraz (20:4-6) i ostateczne zwycięstwo przy powtórnym przyjściu.

•  Zastosowanie praktyczne: W “Suggestions for Reflection” (w skróconej wersji) Beale zachęca do rozważań: Jak nasze dzieła świadectwa “idą za nami”? To wezwanie do wierności w obliczu współczesnych “bestii” – systemów idolatrii politycznej czy kulturowej.

•  Aluzje ST: Beale podkreśla, że zrozumienie wymaga rozpoznania stałych nawiązań do ST (ok. 60% tekstu Objawienia), np. do Ex 20:6 (strzeżenie przykazań) i Ps 19:11 (nagroda sprawiedliwych).