R.C.Sproul | Czas żniwa Obj.14:14-20

 

PSZ, Ap 14:14-20

Następnie zobaczyłem biały obłok, na którym siedział ktoś, kto wyglądał jak Syn Człowieczy. 

Na głowie miał złoty wieniec, a w dłoni trzymał ostry sierp. 

Wtedy ze świątyni wyszedł anioł i głośno zawołał do Tego, który siedział na obłoku: 

„Ziemia dojrzała już do żniwa, zacznij więc zbiory!”. 

Wówczas Ten, który siedział na obłoku, zebrał z niej plon. 

Wtedy wyszedł ze świątyni inny anioł—on również trzymał w ręku ostry sierp. 

Od strony ołtarza nadszedł wtedy następny anioł, mający władzę nad ogniem. 

Głośno zawołał on do anioła trzymającego sierp: 

„Zbierz z ziemi grona winorośli, bo już dojrzały i są gotowe na sąd!”. 

Wówczas anioł, który miał w dłoni sierp, zebrał z ziemi grona i wsypał je do wielkiej tłoczni Bożego gniewu. Tłocznia ta znajdowała się poza miastem. Gdy wyciśnięto grona, wypłynęła z niej rzeka krwi — miała ona trzysta kilometrów długości i była tak głęboka, że sięgała wędzideł koni.

SNP'18, Obj 14:14-20

Patrzę dalej. Zobaczyłem biały obłok. 

Siedział na nim ktoś, kto przypominał Syna Człowieczego. 

Na głowie miał złoty wieniec, a w dłoni ostry sierp. 

Jednocześnie z przybytku wyszedł inny anioł 

i głośno zawołał w stronę Tego, który siedział na obłoku: 

Zapuść swój sierp i żnij! 

Nadeszła pora żniwa! 

Bo dojrzało już żniwo ziemi. 

W odpowiedzi Ten, który siedział na obłoku, 

rzucił swój sierp na ziemię i ziemia została zżęta. 

Wtedy ze znajdującego się w niebie przybytku wyszedł inny anioł. 

On również miał ostry sierp. 

Dalszy anioł wyszedł od strony ołtarza. Ten miał władzę nad ogniem. 

Zawołał on do anioła z ostrym sierpem: 

Zapuść swój ostry sierp! Obetnij kiście winogron z winorośli ziemi, gdyż jej grona dojrzały. 

Wówczas zapuścił swój sierp na ziemię. Poobcinał jej winogrona i wrzucił do wielkiej tłoczni Bożego gniewu. Tłocznię umieszczono na zewnątrz miasta. Gdy zaczęto w niej tłoczyć, popłynęła krew. Rozlała się ona na wysokość końskich wędzideł [ok.1,5m] i na przestrzeni tysiąca sześciuset stadiów. [296km]

Po ukazaniu Janowi duchowego konfliktu, który jest przyczyną prześladowań chrześcijan, oraz prawdy, że bestia z morza i bestia z lądu wystąpią przeciwko ludowi Bożemu (Obj. 12–13), Pan objawia Janowi wiele prawd, aby dodać otuchy jemu i jego czytelnikom w tych trudnych czasach. W ten sposób Objawienie 14 ukazuje upadek rządów które prześladują wierzących oraz pewne błogosławieństwo dla tych, którzy umierają w wierze (wersety 1–13). Rozdział kończy się w dzisiejszym fragmencie zapewnieniem o sądzie nad tymi, którzy odrzucają Zbawiciela.

Księga Joela 3:13 stanowi kluczowy tekst stanowiący tło dla Objawienia 14:14–20. Wizja, którą widzi Jan, opiera się na tym, co przepowiedział prorok Joel. Jednak w dzisiejszym fragmencie pojawiają się pewne trudności, zwłaszcza w odniesieniu do zależności między wersetami 14–16 a 17–20. Niektórzy komentatorzy uważają, że wersety 14–16 odnoszą się do żniwa sprawiedliwych, tych, którzy otrzymują życie wieczne, ponieważ są w Chrystusie, a wersety 17–20 opisują sąd nad niegodziwymi, rozszerzając to, co zostało powiedziane w poprzednich wersetach. Inni uważają, że cały fragment 14-20 dotyczy sądu nad niegodziwymi. Trudno jest stwierdzić, który pogląd jest prawidłowy, ale założymy, że cały tekst dotyczy sądu nad niesprawiedliwymi.

Najważniejszą lekcją, jaką powinniśmy wyciągnąć z tego tekstu, jest pewność, że ci, którzy do końca trwają w grzechu i odrzucają Pana oraz Jego standardy, z pewnością zostaną ukarani za swoją niegodziwość. Stanie się to w odpowiednim czasie, ponieważ żniwa – sąd – mogą nastąpić dopiero wtedy, gdy plony są w pełni dojrzałe (werset 15). Czasami możemy się zniechęcić, widząc, jak źli ludzie prosperują, jak niegodziwcy nadal sprzeciwiają się Bogu bez widocznych konsekwencji. W takich chwilach musimy pamiętać, że niegodziwcy nie przetrwają dłużej, niż Bóg postanowił. On zbierze plon – osądzi ich – gdy ich zło dojrzeje. To, co może wyglądać na opóźnienie sprawiedliwości, w rzeczywistości nie jest żadnym opóźnieniem. Bóg położy kres niegodziwym ludziom w odpowiednim czasie.

W wersetach 17–20 niegodziwi są porównani do winogron, które są miażdżone w celu uzyskania z nich wina. Obraz ten pochodzi z Księgi Izajasza 63:1–6, gdzie Bóg depcze niegodziwych tak, jak depcze się winogrona, aby uzyskać z nich sok. Pod stopami Pana rozlewa się tyle krwi, że wystarczyłoby jej na 1600 stadiów, czyli na około 296 kilometrów. Podkreśla to surowość boskiego sądu. Kiedy Pan osądza niegodziwych, nikt nie ucieknie.

Coram Deo

Bóg doskonale osądzi niegodziwych, czyniąc to zarówno w odpowiednim czasie, jak i z wymaganą dokładnością. Daje nam to nadzieję, ponieważ choć widzimy, jak złoczyńcy odnoszą sukcesy przez pewien czas, wiemy, że z pewnością odpowiedzą za swoje czyny. Pozwala nam to również pozostawić zemstę w rękach Pana. On wie znacznie lepiej niż my, jak odpłacić niegodziwym za ich czyny.

Do dalszego studiowania

JEREMIASZA 46

 (10)  Lecz ów dzień należy do Wszechmocnego, Pana Zastępów, to dzień pomsty, aby się pomścił nad swoimi wrogami! Miecz Pana pożera, nasyca się i upaja ich krwią, gdyż Wszechmocny, Pan Zastępów wyprawia ucztę ofiarną w ziemi północnej, nad rzeką Eufrat. 

TRENY 1

 (15)  Odrzucił Pan z mojego grona wszystkich bohaterów. Zwołał przeciwko mnie zgromadzenie, by zniszczyć moją młodzież. Pan podeptał w tłoczni dziewiczą córkę Judzką. 

ZACHARIASZA 14

(1)  Oto nadchodzi dzień Pana, gdy będę dzielił w twoim gronie łupy odebrane tobie. 

(2)  I zbiorę wszystkie narody do walki z Jeruzalemem. Miasto będzie zajęte, domy splądrowane, kobiety zhańbione. Połowa miasta pójdzie w niewolę, lecz resztka ludności nie będzie usunięta z miasta. 

(3)  Potem wyruszy Pan i będzie walczył z tymi narodami, jak zwykł walczyć w dniu bitwy. 

(4)  Jego nogi staną w owym dniu na Górze Oliwnej, która leży naprzeciwko Jeruzalemu od wschodu, tak że Góra Oliwna rozpadnie się w środku na wschód i na zachód, tworząc wielką dolinę. Połowa góry cofnie się na północ, a druga połowa na południe. 

(5)  Wtedy będziecie uciekać do tej doliny między moimi górami, gdyż ta dolina będzie sięgała aż do Azel; a będziecie uciekać tak, jak uciekaliście przed trzęsieniem w czasach Uzjasza, króla judzkiego. Potem przyjdzie Pan, mój Bóg, a z nim wszyscy święci. 

(6)  W owym dniu stanie się tak: Nie będzie ani upału, ani zimna, ani mrozu. 

(7)  I będzie tylko jeden ciągły jeden dzień, zna go Pan, nie dzień i nie noc, a pod wieczór będzie światło. 

(8)  I stanie się w owym dniu, że popłyną żywe wody z Jeruzalemu, połowa do morza na wschodzie, a połowa do morza na zachodzie, i tak będzie w lecie i w zimie. 

(9)  I będzie Pan królem całej ziemi. W owym dniu Pan będzie jedyny i jedyne będzie jego imię. 

(10)  Cały kraj będzie przemieniony w równinę, od Geby aż do Rimmonu na południu. Lecz Jeruzalem będzie leżeć wysoko i pozostanie na swoim miejscu od Bramy Beniamina aż do Bramy Narożnej i od wieży Chananela aż do tłoczni królewskich. 

(11)  Tam będą mieszkali, bo nie będzie już klątwy. Jeruzalem będzie żyć bezpiecznie. 

(12)  A taka będzie plaga, jaką Pan dotknie wszystkie ludy, które wystąpiły zbrojnie przeciwko Jeruzalemowi: ciało każdego, kto stoi jeszcze na nogach, będzie gnić, jego oczy będą gnić w oczodołach, a język zgnije w jego ustach. 

(13)  W owym dniu padnie na nich za sprawą Pana wielka trwoga, tak że jeden chwyci drugiego za rękę, a inny podniesie rękę przeciwko ręce drugiego. 

(14)  Nawet Juda będzie walczył w Jeruzalemie. I zostanie zebrane mienie wszystkich narodów wokoło, złoto i srebro oraz szaty w wielkiej ilości. 

(15)  I taka sama plaga jak tamta dotknie konie, muły, wielbłądy i osły, i wszelkie bydło, które będzie w tych obozach. 

(16)  Wszyscy pozostali ze wszystkich narodów, które wystąpiły zbrojnie przeciwko Jeruzalemowi, będą corocznie pielgrzymowali, aby oddać pokłon królowi, Panu Zastępów, i obchodzić Święto Szałasów. 

(17)  Dla tych zaś, którzy spośród rodów ziemi nie będą pielgrzymowali do Jeruzalemu, aby oddać hołd Królowi, Panu Zastępów, nie będzie deszczu. 

(18)  A jeżeli ród egipski nie będzie pielgrzymował i nie zjawi się, spadnie nań plaga, jaką Pan dotknie narody, które nie pielgrzymują, aby obchodzić Święto Szałasów. 

(19)  Taka kara spadnie na Egipt i taka kara spadnie na wszystkie narody, które nie pielgrzymują, aby obchodzić Święto Szałasów. 

(20)  W owym dniu będzie na dzwoneczkach koni napis: Poświęcony Panu. A garnków domu Pana będzie jak czasz ofiarnych przed ołtarzem. 

(21)  Każdy garnek w Jeruzalemie i w Judzie będzie poświęcony Panu Zastępów, tak że wszyscy, którzy przyjdą składać ofiary, będą je brali i będą w nich gotowali mięso ofiarne. W dniu owym już nie będzie handlarza w domu Pana Zastępów.

1 TESALONICZAN 5:1–11

(1)  A o czasach i porach, bracia, nie ma potrzeby do was pisać. (2)  Sami bowiem dokładnie wiecie, iż dzień Pański przyjdzie jak złodziej w nocy. (3)  Gdy mówić będą: Pokój i bezpieczeństwo, wtedy przyjdzie na nich nagła zagłada, jak bóle na kobietę brzemienną, i nie umkną. (4)  Wy zaś, bracia, nie jesteście w ciemności, aby was dzień ten jak złodziej zaskoczył. (5)  Wy wszyscy bowiem synami światłości jesteście i synami dnia. Nie należymy do nocy ani do ciemności. (6)  Przeto nie śpijmy jak inni, lecz czuwajmy i bądźmy trzeźwi. (7)  Albowiem ci, którzy śpią, w nocy śpią, a ci, którzy się upijają, w nocy się upijają. (8)  My zaś, którzy należymy do dnia, bądźmy trzeźwi, przywdziawszy pancerz wiary i miłości oraz przyłbicę nadziei zbawienia. (9)  Gdyż Bóg nie przeznaczył nas na gniew, lecz na osiągnięcie zbawienia przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, (10)  który umarł za nas, abyśmy, czy czuwamy, czy śpimy, razem z nim żyli. (11)  Dlatego napominajcie się nawzajem i budujcie jeden drugiego, co też czynicie. 

PSZ 1Tes.5(1)  Najdrożsi, nie muszę wam pisać na temat daty i momentu tych wydarzeń. (2)  Doskonale to wiecie, że dzień powrotu Pana nadejdzie nagle - jak złodziej w nocy. (3)  Gdy wszędzie będą mówić: "Mamy pokój, mamy bezpieczeństwo", wtedy niespodzianie spadnie na nich zagłada - jak bóle na rodzącą kobietę. I nie uciekną przed tym. (4)  Ale wy, przyjaciele, nie żyjecie w ciemnościach, by ten dzień was zaskoczył jak złodziej. (5)  Wy wszyscy jesteście dziećmi światłości i dnia. Nie należymy do nocy i ciemności. (6)  Nie śpijmy więc jak inni, ale bądźmy czujni i trzeźwi. (7)  Bo właśnie w nocy jedni śpią, a inni się upijają. (8)  My, żyjący w światłości, bądźmy trzeźwi. Niech wiara i miłość będą naszym pancerzem, a nadzieja, jaką daje zbawienie - naszym hełmem. (9)  Bóg bowiem nie przeznaczył nas do tego, byśmy doświadczyli Jego gniewu, ale byśmy zostali uratowani przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana. (10)  On za nas umarł, byśmy wszyscy razem z Nim żyli - i ci, którzy czuwają, i ci, którzy już zmarli. (11)  Właśnie dlatego zachęcajcie się nawzajem i wspierajcie - co z resztą już czynicie. 

G.K. Beale

Obj. 14:14-20 opisuje dwie wizje „żniwa” i „winobrania”, które można rozumieć jako symboliczne przedstawienie sądu Bożego nad niewierzącymi, z wyraźnymi aluzjami do Starego Testamentu (ST) i w kontraście do zbawienia wierzących (14:1-5). 

Kluczowe elementy nauczania Beale’a na temat Objawienia 14:14-20

1. **Kontekst ogólny i struktura (14:14-20)**:

   - **Interpretacja**: 

Beale widzi w Objawieniu 14:14-20 kulminację przesłań trzech aniołów (14:6-13), które zapowiadają sąd nad czcicielami Bestii i zachęcają wierzących do wytrwałości. Sekcja ta dzieli się na dwa obrazy: „żniwo ziemi” (14:14-16) i „winobranie ziemi” (14:17-20). 

Beale podkreśla, że oba obrazy są paralelnymi metaforami sądu Bożego, a nie dosłownymi wydarzeniami przyszłej apokalipsy. 

Nawiązują one do ST, szczególnie do Joela 3:13 („Przygotujcie sierp, bo dojrzało żniwo; przyjdźcie, zstąpcie, bo pełna jest prasa”) i Izajasza 63:1-6 (obraz Boga depczącego winogrona w gniewie). 

W idealistyczno-amilenialnej perspektywie Beale’a, obrazy te przedstawiają sąd trwający w całej historii Kościoła, osiągający punkt kulminacyjny w dniu ostatecznym. Kontrastują z obrazem wierzących jako „pierwszych owoców” odkupionych (14:4), podczas gdy niewierzący są „żniwem” dla sądu.

2. **Żniwo ziemi (14:14-16)**:

   - **Interpretacja**: Wersety te przedstawiają „Syna Człowieczego” siedzącego na obłoku z koroną i sierpem, który dokonuje żniwa. Beale identyfikuje „Syna Człowieczego” jako Chrystusa, opierając się na aluzjach do Daniela 7:13-14 („Syn Człowieczy” przychodzi na obłokach z władzą) i Ewangelii (np. Mt 13:37-43, przypowieść o pszenicy i kąkolu). „Żniwo” symbolizuje sąd nad niewierzącymi, ale także zebranie wierzących do Bożej chwały (por. Mt 24:31). 

Beale podkreśla, że fraza „ziemia została zżęta” (14:16) wskazuje na nieodwracalność Bożego sądu, który jest zarówno historyczny (trwający w erze Kościoła), jak i ostateczny (w dniu powrotu Chrystusa). Anioł wzywający do żniwa (14:15) symbolizuje Bożą suwerenność w czasie sądu. 

Beale odrzuca futurystyczne odczytanie, że to literalne wydarzenie w „wielkim ucisku”, widząc raczej uniwersalną zasadę sprawiedliwości Bożej.

3. **Winobranie ziemi (14:17-20)**:

   - **Interpretacja**: 

Drugi obraz przedstawia anioła z sierpem, który zbiera winogrona i wrzuca je do „prasy gniewu Bożego”. Beale widzi tu bardziej wyraźny obraz sądu nad niewierzącymi, z aluzjami do Izajasza 63:1-6 (Bóg depczący wrogów w prasie) i Joela 3:12-13. „Prasa” symbolizuje Boży gniew, a krew płynąca „aż po wędzidła koni” (14:20) podkreśla surowość i powszechność sądu. Beale zauważa, że „miasto” (14:20) może symbolizować Jerozolimę (w kontekście ST) lub światowy system sprzeciwiający się Bogu (np. Babilon z Obj 17-18). 

W jego amilenialnej perspektywie, winobranie nie jest jednorazowym wydarzeniem, lecz procesem sądu trwającym w historii, kulminującym w ostatecznym dniu. Beale kontrastuje to z obrazem wierzących jako „odkupionych z ziemi” (14:3-4), wskazując, że sąd jest odpowiedzią na prześladowania Kościoła.

   - **Praktyczne zastosowanie**: 

Wierzący mogą stosować ten obraz, by unikać kompromisów z „Babilonem” (np. materializmem). Praktycznie oznacza to świadome decyzje, jak ograniczanie konsumpcji czy angażowanie się w działania charytatywne zamiast gromadzenia bogactw. 

W kościele można organizować warsztaty o rozpoznawaniu „Babilonu” we współczesnej kulturze, np. sesje o etyce chrześcijańskiej w biznesie, lub akcje społeczne, jak pomoc ubogim, by odróżnić się od światowego systemu.