Objawienia 14
(6) I zobaczyłem innego anioła, jak leciał środkiem nieba.
Miał on ewangelię wieczną,
aby ją głosić, mieszkańcom ziemi
i wszystkim narodom, plemionom, językom i ludom.
Wołał on donośnym głosem:
(7) Zacznijcie bać się Boga i oddajcie Mu chwałę,
gdyż nadeszła godzina Jego sądu,
i pokłońcie się Temu, który uczynił niebo i ziemię, morze i źródła wód.
W świetle wielkiego gniewu i cierpienia opisanych w Apokalipsie 1–13 można się zastanawiać, czy istnieje jakakolwiek nadzieja dla ludzi na całym świecie. Widzieliśmy, że nadzieja istnieje dla sług Chrystusa, którzy zostali wyznaczeni przez Boga do ocalenia i zbawienia (Obj. 7; 14:1–5). Jednak dla tych, którzy są poza Chrystusem, nie jest jeszcze za późno. Chociaż znajdujemy się w ostatniej erze Bożego planu zbawienia, dopóki ziemia istnieje i ludzie oddychają, mogą oni nadal znaleźć odkupienie w Chrystusie.
Wydaje się, że jest to przynajmniej część przesłania zawartego w dzisiejszym fragmencie. Jan widzi anioła przelatującego nad głową z wieczną ewangelią, która ma być głoszona całemu światu, ewangelią, która ogłasza zbliżający się sąd Boży i zachęca słuchaczy do oddawania czci Panu (14:6–7).
Oczywiście jest to tylko inny sposób podsumowania ewangelii: jest to przesłanie, że mężczyźni i kobiety mogą uniknąć wiecznego gniewu świętego Stwórcy, odwracając się od grzechu i oddając cześć jedynemu prawdziwemu Bogu w Chrystusie i przez Chrystusa (J 3:16; 4:6).
Apokalipsa mówi nam o rodzajach cierpień, jakie spotkają Kościół przed powrotem Chrystusa, oraz o cyklicznych sąduach nad wrogami Boga w tym okresie, których kulminacją będzie ostateczny sąd nad całym stworzeniem.
Jednak Obj. 14:6-7 mówi nam, że podczas gdy te rzeczy będą się działy, ewangelia również będzie się rozprzestrzeniać. Kościół ma wyraźną misję głoszenia ewangelii i czynienia uczniów ze wszystkich narodów (Mt 28:18–20), a cierpienia i problemy, z którymi borykamy się jako chrześcijanie, nie dają nam żadnego powodu, aby przestać głosić tę ewangelię.
Tylko ewangelia może stworzyć lud Boży ze wszystkich plemion i języków, dlatego musi być głoszona wszystkim plemionom i językom (Obj. 7:9–17; 14:6–7). Żadna grupa ludzka nie jest poza zasięgiem Bożej łaski.
Ale ewangelia nie jest przeznaczona tylko dla tych, którzy są poza Kościołem. Jest ona środkiem reformy i budowania dla tych, którzy już są wierzącymi.
Matthew Henry trafnie komentuje dzisiejszy fragment: „Kiedy bałwochwalstwo wkrada się do kościołów Bożych, to dzięki głoszeniu ewangelii, któremu towarzyszy moc Ducha Świętego, ludzie odwracają się od bożków, aby służyć żywemu Bogu, Stwórcy nieba, ziemi, morza i źródeł wód”.
Czekając na spełnienie Bożego planu, niezależnie od tego, czy dni ostateczne potrwają jeszcze dwa dni, czy dwadzieścia tysięcy lat, Kościół musi pozostać oddany głoszeniu ewangelii w całej jej pełni, zarówno dla zbawienia grzeszników, jak i dla budowania Kościoła.
Coram Deo
Na całym świecie Kościół cierpi z rąk wielu różnych wrogów. Jednak ten sam Kościół głosi ewangelię i obserwujemy jego wzrost na wielu kontynentach. Ich przykład zachęca nas do głoszenia ewangelii w naszym własnym kontekście, abyśmy mogli zobaczyć odnowę Kościoła. Bądźmy wierni w głoszeniu ewangelii i szukajmy przywódców dla naszych kościołów, którzy głoszą i nauczają biblijnej ewangelii.
Do dalszego studiowania
1 Koryntian 9:16
(16) Jeśli bowiem głoszę ewangelię, nie jest to moją chlubą - to spoczywa na mnie taka potrzeba; biada mi jest bowiem, jeślibym ewangelii nie głosił.
2 Tymoteusza 4:1–2
(1) Zobowiązuję cię zatem w obliczu Boga i Chrystusa Jezusa, który będzie sądził żywych i umarłych, na Jego objawienie się [w czasie przyjścia] i na Jego Królestwo: (2) Głoś Słowo, bądź gotów w porę i nie w porę, popraw, upomnij, zachęć z wszelką cierpliwością i pouczeniem.
___________________________
Komentarz G.K. Beale (Vern Poythress, David Guzik)
Księga Objawienia nie jest jedynie futurologią, lecz kontynuacją prorockich ksiąg Starego Testamentu, pełną aluzji do ST, które pomagają zrozumieć symbolikę i teologiczne znaczenie tekstu. Objawienie nie jest czysto literalną przepowiednią przyszłości, ale raczej wizją ukazującą duchową rzeczywistość od czasów Chrystusa po ostateczny sąd i zbawienie, z naciskiem na eschatologiczne "już i jeszcze nie".
Kluczowe elementy nauczania Beale'a na temat Objawienia 14:6-7:
1. **Kontekst strukturalny i symboliczny**:
- Wersety 14:6-7 opisują pierwszego z trzech aniołów (wraz z 14:8-13), którzy ogłaszają przesłania w kontrzeście do Bestii i jej kultu (z rozdziału 13). Beale widzi w tym interkalację (przeplatanie się wizji) między scenami męczeństwa wierzących (14:1-5) a sądami nad niewierzącymi. Cały rozdział 14 kontrastuje los "odkupionych z ziemi" (14:3-4) z losem tych, którzy czczą Bestię.
- Anioł jest symbolem boskiego poselstwa, a nie literalnym bytem w przyszłości. Objawienie używa symboli z ST (np. z Księgi Daniela czy Ezechiela), by ukazać suwerenność Boga nad historią. "Lecący w środku nieba" (14:6) nawiązuje do prorockich wizji anielskich posłańców (por. Dn 2:28-29; Ap 1:1), symbolizujących szybkie i powszechne ogłoszenie Bożego słowa.
- **Praktyczne zastosowanie**: W życiu codziennym wierzący mogą stosować tę perspektywę, analizując współczesne "bestie" – np. systemy polityczne czy kulturowe promujące idolatrię (jak konsumpcjonizm czy media społecznościowe). Praktycznie oznacza to regularne studiowanie Biblii w grupie, by rozpoznawać duchowe konflikty i wspierać się nawzajem w wytrwałości, np. poprzez cotygodniowe spotkania biblijne skupione na kontrastowaniu Bożego królestwa ze światowymi wpływami.
2. **"Wieczna ewangelia" (14:6)**:
2. **"Wieczna ewangelia" (14:6)**:
Interpretacje "Ewangelii wiecznej" (Objawienie 14:6) według innych komentatorów reformowanych:
G.K. Beale interpretuje "ewangelię wieczną" (gr. *euangelion aiōnion*) jako symboliczne przedstawienie niezmiennej, wiecznej ewangelii Boga, opartej na aluzjach do Starego Testamentu (np. Ps 96; Iz 52:7). Podkreśla jej misyjny charakter dla Kościoła w całej historii, a nie literalne kazanie anioła w końcu czasów. Ta perspektywa jest typowa dla amilenializmu reformowanego, gdzie Objawienie ukazuje duchową rzeczywistość "już i jeszcze nie".
Inni komentatorzy reformowani, tacy jak Vern Poythress, R.C. Sproul (poprzez Ligonier Ministries), David Guzik czy ogólne głosy amilenialne, zgadzają się w dużej mierze z Beale'em, widząc w tym fragmencie wezwanie do bojaźni Bożej i kontrast z idolatrią. Różnice są subtelne, ale często dotyczą akcentu na eschatologiczny kontekst lub historyczną ciągłość.
Poniżej kluczowe interpretacje, oparte na komentarzach i publikacjach reformowanych autorów. John Calvin nie napisał komentarza do Objawienia, co jest znane w tradycji reformowanej, więc skupimy się na późniejszych.
#### 1. **Vern Poythress (Reformed Theological Seminary, amilenialista)**
- **Interpretacja**: W swoim komentarzu *The Returning King: A Guide to the Book of Revelation* (2000, Presbyterian and Reformed Publishing) Poythress, podobnie jak Beale, traktuje "ewangelię wieczną" jako odwieczne, niezmienne dobre nowiny o zbawieniu przez Chrystusa, kontrastujące z fałszywymi doktrynami Antychrysta (por. Ef 4:14).
Widzi anioła jako symbol boskiego poselstwa, a nie literalną przyszłą figurę.
W kontekście amilenialnym, to wezwanie do uwielbienia Boga-Stwórcy (14:7) podkreśla suwerenność Boga nad historią, od stworzenia po wieczność.
Poythress akcentuje, że ewangelia jest "wieczna", bo oparta na wiecznym przymierzu (Hbr 13:20), i służy reformie Kościoła oraz ewangelizacji narodów (Mt 28:19).
Różnica od Beale'a: Większy nacisk na kontrast z "fałszowaniem" ewangelii przez szatana (motyw podrabiania w Objawieniu).
- **Praktyczne zastosowanie**: W codziennym życiu zachęca do głoszenia niezmiennej ewangelii w obliczu współczesnych "fałszywych nauk" (np. sekularyzm), np. poprzez studia biblijne skupione na kontrastowaniu Bożego królestwa z kulturą. W kościele: Organizowanie misji, gdzie ewangelia jest głoszona jako "ostatnia szansa" na nawrócenie, ale w perspektywie całej historii Kościoła, np. cotygodniowe ewangelizacje uliczne z naciskiem na bojaźń Bożą.
#### 2. **David Guzik (reformowany ewangelikalny, amilenialny)**
- **Interpretacja**: W *Enduring Word Bible Commentary* (2025 edycja) Guzik interpretuje "ewangelię wieczną" jako standardową ewangelię o śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa, ale w kontekście eschatologicznym – ostatnią szansę przed ostatecznym sądem (przed siedmioma czaszami, Obj 15-16).
Anioł symbolizuje boską suwerenność w głoszeniu do wszystkich narodów, kontrastując z kultem Bestii. W amilenialnej perspektywie, to nie literalne, lecz duchowe wezwanie do wytrwałości Kościoła w historii.
"Wieczna" oznacza niezmienność (przeciwko zmiennym fałszywym doktrynom).
Zgoda z Beale'em: Echo ST i NT (np. Mt 24:14).
Różnica: Większy akcent na ironię – ci, którzy odrzucają ewangelię, będą zmuszeni do uznania chwały Boga w sądzie (cytat z Kiddle'a).
#### 3. **Ogólna perspektywa amilenialna reformowana (np. Precept Austin, Steve Gregg w *Revelation: Four Views*)**
- **Interpretacja**: W komentarzach amilenialnych (np. Precept Austin, reformowany; *Revelation: Four Views* Gregga, 1997) "ewangelia wieczna" to autentyczna ewangelia zbawienia (nie "inna ewangelia" jak u niektórych dyspensacjonalistów, np. Scofielda), oparta na wiecznym przymierzu Nowego Testamentu (Hbr 13:20; Iz 51:6).
Symbolizuje misję Kościoła w całej erze między pierwszym a drugim przyjściem Chrystusa, wezwanie do bojaźni Boga (14:7) jako odpowiedzi na sąd, który już trwa (Obj 6:10).
Te interpretacje podkreślają reformowaną teologię suwerenności Boga, łaski i niezmienności Pisma. W odróżnieniu od dyspensacjonalizmu (gdzie to "ewangelia królestwa" dla Żydów w końcu czasów), reformowani amilenialiści widzą tu uniwersalne wezwanie do wiary w Chrystusa przez całą historię.
3. **Wezwanie do bojaźni i uwielbienia (14:7)**:
- Przesłanie anioła: "Bójcie się Boga i składajcie Mu chwałę, bo nadeszła godzina Jego sądu. Oddajcie pokłon Temu, który uczynił niebo i ziemię, morze i źródła wód" – Beale widzi w tym bezpośrednią aluzję do Dekalogu (Wj 20:11; Pwt 5:15), gdzie Bóg objawia się jako Stwórca. To kontrastuje z kultem Bestii, która parodiuje Boga (Ap 13:4-8).
- "Godzina sądu" (gr. hōra tēs kriseōs autou) symbolizuje eschatologiczny sąd, który już się rozpoczął po zmartwychwstaniu Chrystusa i trwa przez całą historię Kościoła (por. Ap 6:10; 18:10). Beale podkreśla, że to wezwanie do nawrócenia i uwielbienia jedynego Boga-Stwórcy, w opozycji do imperialnego kultu (np. rzymskiego w czasach Jana) i wszelkiej idolatrii.
- **Praktyczne zastosowanie**: Na co dzień to oznacza praktykowanie "bojaźni Bożej" poprzez świadome unikanie idolatrii, np. ograniczanie czasu spędzanego na mediach społecznościowych i zastępowanie go modlitwą lub czytaniem Biblii. W kościele można to stosować poprzez organizowanie nabożeństw uwielbienia skupionych na Stwórcy, jak spacery w naturze z grupą modlitewną, by rozmyślać nad Bożym stworzeniem i kontrastować je z fałszywymi "bogami" współczesności, takimi jak sukces materialny.
4. **Zastosowanie dla Kościoła**:
- Beale uczy, że ten fragment zachęca wierzących do wytrwałości w obliczu prześladowań (jak w Ap 13). "Ewangelia wieczna" przypomina, że Boże słowo jest wieczne i skuteczne, a Kościół uczestniczy w jego głoszeniu.
- **Praktyczne zastosowanie**: Dla kościoła to oznacza budowanie społeczności odpornej na presje zewnętrzne, np. poprzez programy mentoringu dla młodych wierzących, gdzie starsi dzielą się doświadczeniami wytrwałości w wierze. Praktycznie można to wdrożyć w formie warsztatów biblijnych, gdzie uczestnicy tworzą osobiste plany unikania idolatrii (np. dziennikowanie pokus) i angażują się w akcje charytatywne, by głosić ewangelię poprzez czyny, jak wolontariat w lokalnych społecznościach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz