R.C.Sproul | Obietnica dla zwycięzców Obj.21:5-8

 

BW, Obj 21:5-8

I rzekł Ten, który siedział na tronie: Oto wszystko nowym czynię. I mówi: Napisz to, gdyż słowa te są pewne i prawdziwe. I rzekł do mnie: Stało się. Jam jest alfa i omega, początek i koniec. Ja pragnącemu dam darmo ze źródła wody żywota. 

Zwycięzca odziedziczy to wszystko, i będę mu Bogiem, a on będzie mi synem. 

Udziałem zaś bojaźliwych i niewierzących, i skalanych, i zabójców, i wszeteczników, i czarowników, i bałwochwalców, i wszystkich kłamców będzie jezioro płonące ogniem i siarką. To jest śmierć druga.

BWP, Ap 21:5-8

Wtedy powiedział Ten, który siedział na tronie: Oto wszystko czynię nowe. A potem nakazał mi: Napisz: Są to słowa wiarygodne i prawdziwe. I powiedział do mnie: Stało się. Ja jestem Alfa i Omega, Początek i Koniec. Temu, który pragnie, pozwolą pić za darmo ze źródeł wody życia. 

Kto zaś zwycięży, takie oto dziedzictwo otrzyma w nagrodę: Ja będę dla niego Bogiem, a on będzie moim synem. 

A wszyscy, którzy się ulękli, przestali wierzyć i popadłszy w nieprawość dopuszczali się zbrodni, rozpusty, czarów, zabobonów i kłamstw – wszyscy ci zostaną wrzuceni do jeziora pełnego ognia i siarki. I to właśnie jest śmierć druga.

SNP'18, Obj 21:5-8

I ogłosił Ten, który siedział na tronie: Oto wszystko czynię nowym. Potem dodał: Napisz: Te słowa są prawdziwe i godne wiary. Oznajmił mi także: Stało się! Ja jestem Alfą i Omegą, Początkiem i Końcem. Ja dam pragnącemu za darmo ze źródła wody życia. 

Zwycięzca to odziedziczy i będę mu Bogiem, a on będzie mi synem. 

Natomiast co do tchórzów i niewiernych, nieczystych i zabójców, uprawiających nierząd i czary, bałwochwalców i wszystkich kłamców — ich działem będzie jezioro płonące ogniem i siarką, to znaczy druga śmierć.

Zapisy pisemne dostarczają dowodów na to, co się wydarzyło, utrwalają zobowiązania, a w Piśmie Świętym służą potwierdzeniu pewności obietnicy (Wj 17:14–16; Iz 8). 

Kiedy więc Bóg mówi Janowi w dzisiejszym fragmencie, aby zapisał „te rzeczy”, które widział (Ap 21:5), podkreśla, że wszystko, co Jan widział, na pewno się spełni. 

Księga Objawienia sama w sobie jest więc jednym z dowodów na to, że to, o czym mówi, jest prawdą. To samo dotyczy pozostałej części Pisma Świętego, którego samo istnienie jest świadectwem jego prawdziwości.

Wśród tych zapewnień, o których mówi Apokalipsa, jest obietnica, że Bóg „uczyni wszystko nowym” (werset 5). 

Nasz Stwórca nie zostawi swojego stworzenia na zawsze w obecnym stanie upadku; zamiast tego stworzy nowe niebo i nową ziemię, wolne od przekleństwa, jak widzieliśmy (wersety 1–4). 

Nie musimy jednak czekać do końca, aby zakosztować tego nowego świata, ponieważ już teraz Bóg zaczyna czynić wszystko nowym. 

W Chrystusie jesteśmy przecież nowym stworzeniem (2 Kor 5,17). Nasze odnowienie przez Ducha i coraz większe upodabnianie się do Jezusa jest przedsmakiem całkowitego odnowienia, które ma nadejść.

Nie mamy wątpliwości, że ten nowy świat nadejdzie, ponieważ sam Bóg powiedział: „Stało się!”. Jako Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni, On już na początku postanowił koniec i nie może zawieść w wypełnieniu swoich obietnic (Obj. 21:6; zob. Iz. 46:8–10). 

Tym, którzy pragną sprawiedliwości, On daje jako dar wodę życia wiecznego, która zaspokaja ich dusze (Obj. 21:6; zob. J 4:10–15). Ale ten dar nie jest dany tym, którzy tylko wyznają wiarę, ale tym, którzy zwyciężyli (Obj. 21:7). 

Tak więc obietnica nowego stworzenia prowadzi nas z powrotem do ostrzeżeń dla siedmiu kościołów zapisanych w 2–3 rozdziale Księgi Objawienia. 

Wieczne błogosławieństwo w nowym stworzeniu jest dla tych, którzy trwają w wierności Chrystusowi i odwracają się od kompromisów ze światem, dla tych, którzy odrzucają bałwochwalstwo, fałszywe nauki, niemoralność i wszystkie inne grzechy, którym siedem kościołów musiało się przeciwstawić, aby udowodnić, że posiadają zbawczą wiarę i nie naśladują Jezusa tylko pustymi słowami.

Ci, którzy nie są zjednoczeni z Chrystusem, którzy okazują to poprzez brak opamiętania się w uprawianiu czarów, w kłamstwie, niemoralności seksualnej, bałwochwalstwie i innych grzechach wymienionych w Obj. 21:8 - nie mają żadnego udziału w błogosławionym nowym stworzeniu. 

Spotyka ich druga śmierć, która jest wieczną świadomą karą. Jak komentuje Matthew Henry, osoby te otrzymują „to, na co zasłużyły, to, co w rzeczywistości wybrały i to, na co same się przygotowały poprzez swoje grzechy”.

Coram Deo

Życie chrześcijańskie nie jest sprintem, ale maratonem, który wymaga wytrwałości. Wytrwałością w wierze pokonujemy świat, ciało i diabła, oczekując nowego stworzenia i pełnego dziedzictwa, które zostało nam obiecane. Módlmy się dzisiaj o wytrwałość i wykorzystujmy każdą okazję, aby umocnić naszą wiarę poprzez modlitwę, wspólne nabożeństwo i studiowanie Biblii.

Do dalszego studiowania

JEREMIASZA 30

ŁUKASZA 21:19

BW, Łuk 21:19

Przez wytrwałość swoją zyskacie dusze wasze.

BWP, Łk 21:19

Dzięki swej wytrwałości ocalicie wasze dusze.

PAU, Łk 21:19

Dzięki swej wytrwałości zyskacie wasze życie.

PSZ, Łk 21:19

Ci, którzy wytrwają i nie zaprą się Mnie, zostaną uratowani!

JANA 7:37–39

BW, Jan 7:37-39

A w ostatnim, wielkim dniu święta stanął Jezus i głośno zawołał: Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije. 

Kto wierzy we mnie, jak powiada Pismo, z wnętrza jego popłyną rzeki wody żywej. 

A to mówił o Duchu, którego mieli otrzymać ci, którzy w niego uwierzyli; albowiem Duch Święty nie był jeszcze dany, gdyż Jezus nie był jeszcze uwielbiony.

BWP, J 7:37-39

A w ostatnim, najuroczystszym dniu święta Jezus stojąc wołał bardzo donośnym głosem: Kto odczuwa pragnienie, a wierzy we Mnie, niech przyjdzie do Mnie i niech pije. Wówczas sprawdzą się na nim słowa Pisma: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza. 

Mówiąc to myślał o Duchu, którego mieli otrzymać wszyscy wierzący w Niego. Dotychczas bowiem Duch nie był dany, ponieważ sam Jezus nie został jeszcze uwielbiony.

OBJAWIENIA 22:14–15

___________

Komentarz G. K. Beale’a do Objawienia 21:5-8

Fragment Obj 21:5-8 należy do szerszej sekcji 21:1-22:5, opisującej “nowe stworzenie i udoskonalony Kościół w chwale” – kulminację eschatologicznego planu Boga, gdzie stare odchodzi, a nowe przychodzi w pełni.

Wstęp do sekcji (Obj 21:1-8)

Beale widzi w 21:1-8 wstęp do wizji nowego nieba i nowej ziemi (alluzja do Iz 65:17; 66:22), kontrastującą z destrukcją starego porządku (por. Obj 20). To nie tylko eschatologiczna nadzieja, ale rekapitulacja historii zbawienia: od grzechu w Edenie (Rdz 3), przez wygnanie i obietnicę powrotu (Ez 36-37), po ostateczne odnowienie. 

Bóg na “tronie” (21:5) symbolizuje suwerenność (por. Obj 4-5), a zapowiedź “wszystko czynię nowe” podkreśla transformacyjną moc Jego słowa – nie tylko stworzenie ex nihilo, ale rekreację zepsutego świata. 

Sekcja kończy się kontrastem między wierzącymi (woda życia) a niewierzącymi (druga śmierć), podkreślając dualizm eschatologiczny: zbawienie vs. sąd. 

Beale podkreśla, że to zachęta dla siedmiu zborów (Obj 2-3) do wytrwałości pośród prześladowań, ukazując, że historia zmierza ku chwale, a nie chaosowi.

Egzegeza wers po wersie

Obj 21:5
Tekst grecki: Καὶ εἶπεν ὁ καθήμενος ἐπὶ τῷ θρόνῳ· Ἰδοὺ καινὰ ποιῶ πάντα.
Tłumaczenie: “I rzekł Ten, który siedzi na tronie: Oto wszystko czynię nowe.”

Beale podkreśla, że “siedzący na tronie” to Bóg Ojciec (por. Obj 4:2-3; 5:1,7), a nie Chrystus (choć w 21:6-7 przechodzi w mowę Syna, co wskazuje na jedność Trójcy). Słowo Ἰδοὺ (“Oto”) to semickie wezwanie do uwagi (hebr. hinnēh), znane z proroctw ST, np. Iz 43:19 (“Oto czynię coś nowego”). Kluczowa jest fraza καινὰ ποιῶ πάντα (“wszystko czynię nowe”) – nie kainá (nowe w czasie, świeże), ale kaínos (nowe w jakości, odmienione). Beale łączy to z:

• Aluzjami ST: Iz 43:19; 65:17 (nowe niebo i ziemia); Iz 66:22; Ez 36:26 (nowe serce); Jr 31:31 (nowy przymierze). To echo stworzenia (Rdz 1), ale teraz rekreacja po “de-kreacji” grzechu (por. destrukcja w Obj 6-18).
  
  

• Struktura literacka: Fraza paralelna do 21:1 (“nowe niebo i nowa ziemia”), co tworzy inkluzję. Beale argumentuje, że to nie tylko przyszłe wydarzenie, ale zainaugurowana eschatologia – nowe stworzenie zaczęło się w Chrystusie (2 Kor 5:17; Ef 4:24), a tu osiąga kulminację.
  
  

•  Teologicznie: Podkreśla suwerenność Boga – On inicjuje zmianę słowem (por. Rdz 1:3; J 1:1-3). 

• Dla Kościoła: Zachęta do wiary w Bożą wierność pomimo cierpień (por. Obj 2:10).
  
  

Obj 21:6
Tekst grecki: Καὶ εἶπεν· Γέγονεν. ἐγὼ τὸ Ἄλφα καὶ τὸ Ὦ, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος. ἐγὼ τῷ διψῶντι δώσω ἐκ τῆς πηγῆς τοῦ ὕδατος τῆς ζωῆς δωρεάν.
Tłumaczenie: “I rzekł: Stało się. Jam Alfa i Omega, początek i koniec. Ja pragnącemu dam darmo z źródła wody życia.”

Beale zauważa, że “stało się” (γέγονεν) to perfectum aoristum, echo z Obj 16:17 (upadek Babilonu) i 21:1 – znak spełnienia Bożego planu. To teologiczny refren (por. J 19:30: “Wykonało się”), kontrastujący chaos z porządkiem.

• Alfa i Omega: Beale łączy z Obj 1:8; 22:13; Iz 44:6; 48:12 (“Ja pierwszy i Ja ostatni”). Symbolizuje wieczność Boga – On jest źródłem i celem historii (archē i telos). Nieprzypadkowo po “nowe czynię”, bo Bóg, jako niezmienny, gwarantuje rekreację.
  
  

• Woda życia: Alluzja do Iz 55:1 (“Przyjdźcie po wodę”); Jr 2:13 (Bóg jako źródło żywej wody); Ez 47:1-12 (woda z świątyni); J 4:14; 7:37-38 (Jezus jako źródło). Beale podkreśla dōreán (“darmo”) – łaska, nie zasługa (por. Ef 2:8). Dla wierzących to symbol Ducha Świętego (J 7:39) i życia wiecznego, kontrastujące z “truciznami” Babilonu (Obj 18:3).
  Teologicznie: Podkreśla Bożą inicjatywę w zbawieniu – Bóg gasi pragnienie ludzkości, co zaczęło się w Krzyżu, a tu eschatologicznie spełnione.
  
  

Obj 21:7
Tekst grecki: Ὁ νικῶν κληρονομήσει ταῦτα, καὶ ἔσομαι αὐτῷ θεὸς καὶ αὐτὸς ἔσται μοι υἱός.
Tłumaczenie: “Kto zwycięża, dziedziczyć będzie to wszystko, i będę mu Bogiem, a on będzie mi synem.”

Beale widzi tu bezpośrednie nawiązanie do refrenu z listów do siedmiu zborów (Obj 2-3: “Kto zwycięża…”), co łączy eschatologię z codziennym życiem Kościoła. Nikōn (“zwycięża”) to nie heroizm ludzki, ale zwycięstwo przez Chrystusa (Obj 3:21; 5:5; 12:11).

• Aluzje ST: 2 Sm 7:14 (przymierze z Dawidem: “Będę mu ojcem, a on będzie mi synem”); Oz 2:1 (synostwo Izraela); Iz 43:6-7 (synowie Boga). Beale argumentuje, że to inkluzyjne – wierzący (Żydzi i poganie) wchodzą w relację adopcji (Rz 8:15-17; Ga 4:5-7).
  
  

• Dziedzictwo: Kleronomeō odnosi się do “wszystkiego” z 21:6 – nowe stworzenie, woda życia. Beale podkreśla eschatologiczny kontrast: zwycięzcy dziedziczą obietnicę, co zaczęło się w Abrahamie (Rdz 15:7).
  Teologicznie: Podkreśla relacyjną naturę zbawienia – nie abstrakcyjne, ale intymne “synostwo”. Zachęta: Wytrwałość w próbach prowadzi do Bożej obecności.
  
  

Obj 21:8
Tekst grecki: Δὲ τοῖς δειλοῖς, καὶ ἄπιστοις, καὶ ἐβδελυγμένοις, καὶ φονεῦσι, καὶ πόρνοις, καὶ φαρμακοῖς, καὶ εἰδωλολάτραις, καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσι, ἡ μερὶς αὐτῶν ἐν τῇ λιμνῇ τῇ καιομένῃ πυρὶ καὶ θείῳ, ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος.
Tłumaczenie: “Lecz tchórzliwi, niewierzący, obmierzli, zabójcy, wszetecznicy, czarownicy, bałwochwalcy i wszyscy kłamcy będą mieli dział w jeziorze płonącym ogniem i siarką, to jest śmierć druga.”

Beale kontrastuje to z 21:7, tworząc chiastyczną strukturę (zwycięzcy vs. tchórze). Lista grzechów to echo ST (np. Pwt 18:10-12; Iz 57:3-13) i Obj (np. 9:20-21; 22:15), symbolizujące bunt przeciw Bogu.

• Kluczowe terminy: Deilois (“tchórzliwi”) – nie fizyczny strach, ale duchowa zdrada (por. Mt 25:25; Obj 2:10). Apistois (“niewierzący”) – brak wiary w Bożą obietnicę. Pozostałe: morderstwa, niemoralność, czary (pharmakois – trucizny/idiolatria), bałwochwała, kłamstwo – reprezentują system Babilonu (Obj 17-18). Beale zauważa, że lista zaczyna się od “tchórzostwa”, co rezonuje z prześladowaniami zborów (Obj 2:10).
  
  

• Aluzje ST: Iz 65:20 (śmierć w nowym świecie? – kontrast); Dn 12:2 (zmartwychwstanie na sąd); Ez 18:4 (śmierć grzesznika). “Jezioro ognia” (limnē kaiomenē pyri kai theiō) – echo Gn 19:24 (sodomski ogień); Iz 30:33; Dn 7:10. “Druga śmierć” – ostateczny sąd (por. Obj 20:14), wieczne oddzielenie od Boga.
  Teologicznie: Podkreśla sprawiedliwość Boga – grzech ma konsekwencje, ale to ostrzeżenie motywuje do pokuty (por. Ez 18:30-32). Beale broni wiecznej kary jako organicznego z tekstu (por. Mt 25:46), kontrastując z uniwersalizmem.
  
  

Refleksje teologiczne i zastosowanie (Suggestions for Reflection wg Beale’a)

Beale kończy sekcję refleksjami:

1. Redemptoryjna historia: Fragment pokazuje, jak Bóg odnawia stworzenie – od Krzyża po paruzję. Zachęta: Żyjmy jako “nowe stworzenia” już dziś (2 Kor 5:17).
   
   

2. Kontrast eschatologiczny: Woda życia vs. ogień – wybierz wierność, bo Bóg nagradza zwycięzców synostwem.
   
   

3. Dla Kościoła: W obliczu prześladowań (jak w I w.), ufaj suwerenności Boga; On czyni “wszystko nowe”.
   Beale podkreśla, że Objawienie nie jest “futurologią”, ale mindsetem: Kościół jest zalążkiem nowego świata pośród starego.