Obj.17
(1) Jeden z siedmiu aniołów, którzy mieli puchary, podszedł do mnie i rzekł:
"Chodź, pokażę ci osądzenie wielkiej ladacznicy, która osiadła nad wieloma wodami.
(2) Władcy całego świata cudzołożyli z nią, a ludzie upajali się winem jej rozpusty".
(3) I przeniósł mnie duchowo na pustynię.
Ujrzałem tam kobietę siedzącą na szkarłatnej bestii o siedmiu głowach i dziesięciu rogach,
na której wypisano bluźniercze imiona.
(4) Kobieta była odziana w purpurę i szkarłat,
przystrojona biżuterią ze złota, szlachetnych kamieni i pereł.
W ręku trzymała złoty kielich, wypełniony jej rozpustą i wstrętnymi czynami.
(5) Na jej czole widniał tajemniczy napis:
"WIELKI BABILON,
MATKA NIERZĄDU I WSZELKIEJ OBRZYDLIWOŚCI NA ŚWIECIE".
(6) I ujrzałem, że jest pijana, upojona krwią świętych i świadków Jezusa.
Spoglądałem na nią z ogromnym zdziwieniem.
(7) "Czemu się tak dziwisz?" - zapytał anioł.
"Wyjawię ci tajemnicę tożsamości tej kobiety
i niosącej ją bestii, co ma siedem głów i dziesięć rogów.
(8) Bestia, którą zobaczyłeś, była, lecz teraz jej nie ma.
Wyjdzie jednak z bezdennej otchłani i pójdzie na zagładę.
A mieszkańcy ziemi, których imiona nie zostały przed powstaniem świata zapisane w księdze życia, osłupieją ze zdumienia. Bo zobaczą, że bestia była, nie ma jej i będzie.
Paweł mówi nam w Liście do Rzymian 6:23, że „zapłatą za grzech jest śmierć”, a Biblia wielokrotnie ostrzega nas, że przekraczanie prawa Bożego przynosi tylko rozpacz i zniszczenie. Pomimo tych ostrzeżeń ludzie nadal popełniają grzechy.
W rzeczywistości nawet wierzący uważają grzech za tak kuszący, że nie potrafią mu się oprzeć. Dlatego Pismo Święte jasno stwierdza, że chrześcijanie będą musieli nawracać się z grzechów aż do dnia śmierci (1 J 1:8-9).
Oczywiście, jednym z powodów, dla których ludzie grzeszą, mimo że wiedzą, że nie powinni tego robić, jest moralna ślepota wynikająca z upadku. Trzeba jednak również powiedzieć, że grzech wydaje się przyjemny i że robienie tego, co złe, może sprawiać chwilową satysfakcję.
Oczywiście nie oznacza to popierania grzechu. Ostatecznie życie bez skruchy (opamiętania) powoduje cierpienie i żal, zwłaszcza w przyszłym świecie. Niemniej jednak grzech może przynosić pewne ziemskie przyjemności, a także zapewniać rodzaj tymczasowego sukcesu w ziemskim systemie funkcjonowania. (Łk.16:19 bogacz i Łazarz)
Wydaje się, że jest to jeden z głównych powodów, dla których Jan opisuje Babilon w dzisiejszym fragmencie. Po przedstawieniu nam krótkiego obrazu końca w Apokalipsie 16, Jan przygląda się bliżej Babilonowi, który jest przygotowywany do upadku, co zostało już przepowiedziane (14:8; 16:19). Babilon jest przedstawiony jako „wielka nierządnica, która siedzi nad wieloma wodami” (17:1).
Starożytne miasto Babilon rzeczywiście leżało nad rzeką Eufrat i miało wiele kanałów, a także było znane z niemoralności seksualnej kultu Baala i innych starożytnych bogów Bliskiego Wschodu.
Jednak, jak widzieliśmy, Babilon w Księdze Objawienia nie odnosi się do starożytnego Babilonu, który uprowadził Judę do niewoli. Babilon jest raczej symbolem Imperium Rzymskiego, które w czasach Jana było głównym prześladowcą chrześcijan, a ostatecznie może odnosić się do każdej światowej potęgi, która sprawuje dominację i zagraża ludowi Bożemu.
Ta kobieta, Babilon, jako nierządnica, stanowi pokusę niemoralności seksualnej, która jest również symbolem bałwochwalstwa.
Czczenie fałszywych bogów jest kuszące dla upadłych ludzi, ponieważ często przedstawiają się oni jako bóstwa, które można kontrolować za pomocą odpowiednich rytuałów i tajemnej wiedzy.
Dotyczy to zwłaszcza bogów związanych z religiami pogańskimi, choć ostatecznie bogowie ci nie są niczym więcej niż martwymi posągami (Iz. 44:9-20).
Wielki Babilon (oryg. r.ż. “ona”) jest również ubrany(-a) w purpurę i szkarłat, kolory królewskie, i ozdobiony(-a) drogocennymi kruszcami i klejnotami (Obj. 17:4).
Kusi ludzi, obiecując wielką władzę i bogactwo tym, którzy mu (jej) służą.
Coram Deo
Szatan jest przebiegły i często sprawia, że grzech wydaje się kuszący, aby usidlić ludzi. Ludzie służą niegodziwemu imperium i atakują Kościół oraz wierzących, ponieważ daje im to chwilową satysfakcję, przyjemność. Podobnie grzech może zapewnić nam chwilową przyjemność i spełnienie. Kiedy kusi nas, aby zlekceważyć (czytaj: złamać) prawo Boże, pamiętajmy, że przyjemności płynące z grzechu są ulotne, a podążanie za nimi prowadzi do wiecznego potępienia.
Do dalszego studiowania
Przyp. 8 BT:
(1) Czyż Mądrość nie nawołuje? nie wysila głosu Roztropność?
(2) Na najwyższym szczycie, przy drodze, na rozstaju zasiada,
(3) przy bramach, u wejścia do miasta, w przejściach głos swój podnosi:
(4) Odzywam się do was, mężowie, wzywam was, synowie ludzcy,
(5) prostacy - mądrości się uczcie, nierozumni - nabierzcie rozsądku!
(6) Słuchajcie, mówię rzeczy wzniosłe, z warg moich wychodzi prawość,
(7) podniebienie me prawdę podaje, wstrętna mym wargom nieprawość.
(8) Moje wszystkie mowy są słuszne - obcy mi fałsz i krętactwo -
(9) dla rozumnych one wszystkie są jasne, prawe dla tych - co mądrość posiedli.
(10) Nabądźcie moją naukę - nie srebro, raczej wiedzę - niż złoto najczystsze;
(11) bo mądrość cenniejsza od pereł i żaden klejnot nie jest jej równy.
(12) Jam Mądrość - Roztropność mi bliska, posiadam wiedzę głęboką.
(13) Bojaźnią Pańską - zła nienawidzić.
Nie znoszę dumy, złych dróg, wyniosłości ust przewrotnych.
(14) Moja jest rada i stałość, moja - rozwaga, potęga.
(15) Dzięki mnie królowie panują, słusznie wyrokują urzędnicy.
(16) Dzięki mnie rządzą władcy i wielmoże - rządcy prawowierni.
(17) Tych kocham, którzy mnie kochają, znajdzie mnie ten, kto mnie szuka.
(18) Bogactwo jest ze mną i sława, wspaniałe dobra i prawość;
(19) mój owoc cenniejszy niż złoto, a plony niż srebro najczystsze.
(20) Drogą prawości ja kroczę, ścieżkami sprawiedliwości,
(21) by przyjaciół obsypać bogactwem i napełnić ich skarbce.
(22) Pan mnie stworzył, swe arcydzieło, jako początek swej mocy, od dawna,
(23) od wieków jestem stworzona, od początku, nim ziemia powstała.
(24) Przed oceanem istnieć zaczęłam, przed źródłami pełnymi wody;
(25) zanim góry zostały założone, przed pagórkami zaczęłam istnieć;
(26) nim ziemię i pola uczynił - początek pyłu na ziemi.
(27) Gdy niebo umacniał, z Nim byłam gdy kreślił sklepienie nad bezmiarem wód,
(28) gdy w górze utwierdzał obłoki, gdy źródła wielkiej otchłani umacniał,
(29) gdy morzu stawiał granice, by wody z brzegów nie wyszły,
gdy kreślił fundamenty pod ziemię.
(30) Ja byłam przy Nim mistrzynią, rozkoszą Jego dzień po dniu,
cały czas igrając przed Nim,
(31) igrając na okręgu ziemi, znajdując radość przy synach ludzkich.
(32) Więc teraz, synowie, słuchajcie mnie, szczęśliwi, co dróg moich strzegą.
(33) Przyjmijcie naukę i stańcie się mądrzy, pouczeń mych nie odrzucajcie!
(34) Błogosławiony ten, kto mnie słucha,
kto co dzień u drzwi moich czeka, by czuwać u progu mej bramy,
(35) bo kto mnie znajdzie, ten znajdzie życie i uzyska łaskę u Pana;
(36) kto mnie nie znajdzie, duszę swą rani,
śmierć kocha każdy, kto mnie się wyrzeka.
1 Pio. 4:1–6 SZ:
(1) Skoro więc Chrystus znosił ból fizyczny, wy także przygotujcie się na to samo. Bo kto cierpiał, by czynić dobrze, potrafi oprzeć się grzechowi. (2) I resztę życia chce poświęcić nie na zaspokajanie ludzkich pożądań, ale na wypełnianie woli Boga. (3) W przeszłości dosyć już zaznaliście uciech, za którymi uganiają się bezbożni: żyliście w rozwiązłości, pożądaniu, libacjach, bałwochwalstwie i tym podobnych. (4) Wasi dawni przyjaciele pewnie dziwią się, że nie wracacie już do tego bagna, i mówią o was złe rzeczy. (5) Ale odpowiedzą za wszystko przed Tym, który już jest gotów sądzić żyjących i umarłych. (6) Bo i ci, którzy już zmarli, usłyszeli ewangelię po to, aby mogli duchowo żyć, chociaż ich ciała dosięgła śmierć.
_______________________________________
Komentarz G. K. Beale'a do Objawienia 17:1-8
G. K. Beale interpretuje Obj.17:1-8 w ramach swojej eklektycznej perspektywy eschatologicznej, którą określa jako "redemptive-historical modified idealism" (historyczno-odkupieniowy idealizm zmodyfikowany).
Oznacza to, że widzi w tym fragmencie symboliczną reprezentację duchowej walki między dobrem a złem, z naciskiem na aluzje do Starego Testamentu, a nie na konkretne historyczne wydarzenia (poza powrotem Chrystusa).
Beale podkreśla, że Objawienie jest świadomym kontynuowaniem proroctw starotestamentowych, gdzie symbole czerpią z obrazów z Księgi Daniela, Ezechiela i innych.
Struktura i kontekst perykopy
Beale dzieli Objawienie 17:1-8 na dwie główne części:
- **Wersy 1-6a**: Opis wizji – jeden z siedmiu aniołów ukazuje Janowi "wielką nierządnicę" siedzącą na "wielu wodach" (w. 1), na bestii (w. 3), ubraną w purpurę i szkarłat, ozdobioną złotem i klejnotami, pijaną krwią świętych (w. 4-6). To wprowadzenie do symboliki Babilonu jako fałszywego systemu religijno-politycznego.
- **Wersy 6b-8**: Reakcja Jana (zdziwienie) i wstępna interpretacja anioła – bestia "była, i nie jest, i znowu wyjdzie z otchłani" (w. 8), co symbolizuje pozorną niezniszczalność zła, ale ostatecznie jego upadek.
Beale widzi tę wizję jako rekapitulację (powtórzenie) wcześniejszych cykli sądów (np. z rozdziałów 12-14 i 16), pogłębiającą konflikt z wężem z Obj. 12. Podkreśla, że cały rozdział 17 to "wyjaśnienie tajemnicy" (w. 7) bestii i nierządnicy, kontrastujące z "nowym Jeruzalem" z rozdziału 21.
Kluczowe punkty egzegetyczne i aluzje do ST
Beale kładzie silny nacisk na grecki tekst i aluzje do ST, które "odblokowują" znaczenie. Oto główne elementy:
1. **Nierządnica jako Babilon (w. 1, 5)**:
- "Wielka nierządnica" (ἡ πόρνη ἡ μεγάλη, *hē pornē hē megalē*) to symbol idolatrii i prześladowania świętych. Beale łączy to z Jer. 51:7 (Babilon jako "złoty kielich w ręce Pana, który upijał narody winem swojego nierządu") i Nah. 3:4 (Niniwa jako "pani wszetecznic").
- Siedziba "na wielu wodach" (epi pollōn hydatōn) nawiązuje do Jer. 51:13 (Babilon nad rzekami) i Ez. 32:2 (Egipt jako potwór w wodach), symbolizując globalny wpływ fałszywej religii.
- Cytat: "Nierządnica reprezentuje fałszywy system religijny, który kusi narody do duchowego cudzołóstwa, kontrastując z czystą oblubienicą Baranka z Obj. 19 i 21."
2. **Bestia i siedem głów (w. 3, 7-8)**:
- Bestia "szkarłatna" (kokkinon) to rozwinięcie bestii z Obj. 13, symbolizującej szatańskie królestwo polityczno-religijne. Beale podkreśla aluzję do Dan. 7:3-8 (cztery bestie) i Dan. 7:17-18 (królestwa).
- Kluczowy wers 8: "Bestia, którą widziałeś, była i nie jest, i ma wyjść z otchłani, i pójdzie na zatracenie" – to parodia zmartwychwstania Chrystusa (por. Obj. 1:18: "byłem umarły, a oto jestem żywy"). Beale interpretuje to jako śmiertelną ranę bestii (Obj. 13:3), która pozornie się goi, ale ostatecznie prowadzi do zagłady. Aluzja do Dan. 7:11 (bestia "pozbawiona władzy") i Oz. 13:14 (śmierć i otchłań).
- Siedem głów to "siedem pagórków" (w. 9), ale Beale odrzuca prostą identyfikację z Rzymem (preterystyczna interpretacja); zamiast tego widzi symbolikę kompletności królestw (por. Iz. 11:9; "cała ziemia pełna wiedzy o Panu").
- Cytat z Beale'a: "Fraza 'była i nie jest' podkreśla tymczasowość zła w świetle suwerenności Boga; bestia wydaje się wieczna, ale jest skazana na wieczną karę."
3. **Pijaństwo krwią świętych (w. 6)**:
- To echo Ps. 79:3-5 i Iz. 49:26 (Bóg karmi wrogów krwią własnych dzieci). Beale podkreśla, że nierządnica prześladuje Kościół, ale jej upadek jest pewny (por. Obj. 18).
Teologiczne implikacje
- **Suwerenność Boga nad złem**: Beale akcentuje, że bestia istnieje tylko z "pozwolenia" Boga (w. 8: "cała ziemia zadziwi się, widząc bestię"), co podkreśla Bożą kontrolę (por. Hiob 1-2). To zachęta dla prześladowanego Kościoła: zło wydaje się triumfujące, ale jest to iluzoryczne.
- **Podział ludzkości**: W. 8 dzieli ludzi na tych, których imiona są "w księdze życia" (wybrani, nie zadziwieni bestią [bez podziwu dla..]) i tych, którzy "dziwią się/podziwiają" (nie nawróceni). Beale łączy to z predestynacją (por. Obj. 13:8; 20:12), podkreślając reformowaną teologię suwerennej łaski.
- **Aplikacja**: "Czy współczesne systemy polityczno-ekonomiczne kuszą do duchowego kompromisu? Kościół musi pozostać czysty jak oblubienica."
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz