299 Odbiorcy Bożej łaski

Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boża i społeczność Ducha Świętego niech będą z wami wszystkimi.

2 Koryntian 13:14

John Newton, człowiek, który napisał hymn „Cudowna łaska”, nigdy nie stracił z oczu tego, jak niesamowita jest ta łaska. Newton, były handlarz niewolników, nigdy nie zapomniał o tym, jak grzech panował w jego życiu, zanim przyszedł do Chrystusa, i był świadomy grzechu, który pozostawał w jego życiu po nawróceniu. Dlatego pod koniec swojego życia powiedział: 

„Pamiętam o dwóch rzeczach: że jestem wielkim grzesznikiem i że Chrystus jest wielkim Zbawicielem”.

My również dobrze robimy, pamiętając o naszym grzesznym stanie poza Chrystusem; jeśli bowiem nie wiemy, że jesteśmy grzeszni, to historia i cud łaski naszego Pana Jezusa zostaną znacznie zminimalizowane.

Jednym z wyzwań chrześcijańskiego życia jest to, że chociaż nigdy nie wyrastamy z naszej potrzeby Bożej łaski, nasza głupota potrafi nas przekonać, że jest inaczej. Z tą właśnie troską Paweł zamknął swój drugi list do Koryntian tym błogosławieństwem: „Łaska Pana Jezusa Chrystusa (...) niech będzie z wami wszystkimi”. 

Czym jest łaska, o której mówi Paweł? Być może najdoskonalsza ilustracja tej chwalebnej prawdy pojawia się wcześniej w tym samym liście, gdy Paweł mówi swoim czytelnikom: „Znacie bowiem łaskę Pana naszego Jezusa Chrystusa, że choć był bogaty, to jednak dla was stał się ubogi, abyście wy przez Jego ubóstwo stali się bogaci” (2 Koryntian 8:9).

Pismo Święte nigdy nie poniża nas, gdy konfrontuje nas z rzeczywistością naszego grzechu, bez jednoczesnego pokrzepienia nas rzeczywistością Bożej łaski. Dobrze jest pamiętać o prawdzie naszego zbawienia w Chrystusie. On opuścił królestwo chwały, aby przyjść w ciele i przebywać wśród nas. Przyszedł, aby żyć jako człowiek i czynić to bez grzechu. Żył w absolutnej doskonałości i w całkowitym posłuszeństwie świętemu prawu Bożemu. A jednak, zamiast otrzymać zaszczyt, na który zasłużył, poniósł hańbę i szyderstwo i stanął na moim i twoim miejscu potępienia.

Ten, który oddał samego siebie na krzyżu, nie będzie godny naszej czci, jeśli nie uznamy, że to nasz grzech sprawił, że było to konieczne i że to Jego miłość sprawiła, że tak się stało. 

Moja grzeszność Go tam posłała 

Jego miłość Go tam trzymała 

Sam Chrystus nie miał żadnego długu do spłacenia, żadnej kary do poniesienia. To, co znosił, było tym, na co my zasłużyliśmy - i zrobił to dla nas. Tylko wtedy, gdy uświadomimy sobie naszą grzeszność, cud Jego zbawienia stanie się dla nas zachwycający.

Poświęć kilka chwil, aby na nowo rozważyć grzechy, które popełniłeś, a za które zapłacił Chrystus - nie po to, by się w nich pogrążyć lub poczuć wstręt do samego siebie, ale aby przypomnieć sobie, że nie byłeś i nigdy nie będziesz godnym odbiorcą łaski Bożej w Chrystusie - a jednak On i tak ją daje. Jesteś wielkim grzesznikiem, a Chrystus jest wielkim Zbawicielem. Ależ niesamowita jest ta łaska!

__________

BW, Izaj 1:12-18

Gdy przychodzicie, aby zjawić się przed moim obliczem, któż tego żądał od was, abyście wydeptywali moje dziedzińce? 

(Porzućcie wasze czcze szarady. 

Nie znoszę waszych trywialnych gierek religijnych.).

Nie składajcie już ofiary daremnej, kadzenie, nowie i sabaty mi obrzydły, zwoływanie uroczystych zebrań - nie mogę ścierpieć świąt i uroczystości. Waszych nowiów i świąt nienawidzi moja dusza, stały mi się ciężarem, zmęczyłem się znosząc je. 

A gdy wyciągacie swoje ręce, zakrywam moje oczy przed wami, choćbyście pomnożyli wasze modlitwy, nie wysłucham was, bo na waszych rękach pełno krwi. 

(Kiedy zaczniecie swój kolejny występ modlitewny, będę patrzył w inną stronę. 

Nieważne jak długo, głośno i często będziecie się modlić, nie będę słuchał.)

Obmyjcie się, oczyśćcie się, usuńcie wasze złe uczynki sprzed moich oczu, przestańcie źle czynić! 

Uczcie się dobrze czynić, przestrzegajcie prawa, brońcie pokrzywdzonego, wymierzajcie sprawiedliwość sierocie, wstawiajcie się za wdową! 

Chodźcie więc, a będziemy się prawować (rozsądźmy - spór prawny) - mówi Pan! Choć wasze grzechy będą czerwone jak szkarłat, jak śnieg zbieleją; choć będą czerwone jak purpura, staną się białe jak wełna.

Ta rozprawa już odbyła się na krzyżu Golgoty.