piątek, 11 października 2024

Czy piękno uratuje świat? - Albert Mohler




W swoim dziele Idiota - powieści przesiąkniętej chrześcijańskimi treściami i głęboko zaangażowanej w chrześcijańską teologię - wielki rosyjski powieściopisarz Fiodor Dostojewski wygłasza coś, co wydaje się dziwne. Twierdzi on, że piękno zbawi świat. To interesująca idea, ale czy chrześcijańska?


Gdy zastanawiam się nad tym pytaniem, natychmiast przychodzą mi na myśl dwa teksty biblijne: 

Izajasza 53 i Psalm 27. 

W Księdze Izajasza 53:2 prorok stwierdza, że Mesjasz „nie miał postaci ani majestatu, abyśmy na niego patrzyli, ani piękna, abyśmy go pożądali”. 

Porównajmy jednak te słowa z deklaracją psalmisty na temat piękna Pana w Psalmie 27:4: 


BW, Ps 27:4

O jedno prosiłem Pana, o to zabiegam: 

Abym mógł mieszkać w domu Pana przez wszystkie dni życia mego

By oglądać piękno Pana i by odwiedzać świątynię jego.


Co można powiedzieć o tym zestawieniu

W Księdze Izajasza 53 Chrystus „nie ma urody”, gdy ludzie na Niego patrzą; był raczej zraniony i dotknięty cierpieniem. Był Tym, od którego ludzie odwracali twarze. 

Czy mówi to przede wszystkim o Jego wyglądzie fizycznym? Najwyraźniej nie. Izajasz ma na myśli zastępcze zadośćuczynienie Chrystusa i sąd nad grzechem, który ma miejsce w tym wielkim wydarzeniu. 


Tymczasem psalmista prosi, by „wpatrywać się w piękno Pana”. Czyż dzieła Boże w Chrystusie nie są piękne?


W pewnym sensie Biblia zaczyna się i kończy pięknem

W Księdze Rodzaju Mojżesz wielokrotnie podkreśla, że Boży werdykt na temat Jego stworzenia brzmi: „to było dobre”, a nawet „to było bardzo dobre”. Ale to stwierdzenie ma głębsze znaczenie niż nasze „dobre”. Hebrajski niesie ze sobą również konotację piękna. To było piękne. To było bardzo piękne.


Rozważmy teraz, jak kończy się Pismo Święte. W Księdze Objawienia 21:22-27 apostoł Jan opisuje Nowe Jeruzalem:


Obj 21:22-27 bw

22 Lecz świątyni w nim nie widziałem; albowiem Pan, Bóg, Wszechmogący jest jego świątynią, oraz Baranek. 23 A miasto nie potrzebuje ani słońca ani księżyca, aby mu świeciły; oświetla je bowiem chwała Boża, a lampą jego jest Baranek. 24 I chodzić będą narody w światłości jego, a królowie ziemi wnosić będą do niego chwałę swoją. 25 A bramy jego nie będą zamknięte w dzień, bo nocy tam nie będzie; 26 I wniosą do niego sławę i dostojeństwo narodów. 27 I nie wejdzie do niego nic nieczystego ani nikt, kto czyni obrzydliwość i kłamie, tylko ci, którzy są zapisani w księdze żywota Baranka.


Nowe Jeruzalem i rzeka życia są świadectwem piękna.


Ludzi instynktownie pociąga piękno. Fakt ten jest powodem, dla którego chodzimy do muzeów, na pokazy sztuki czy do Wielkiego Kanionu. Ale jak powinniśmy myśleć o pięknie z chrześcijańskiego punktu widzenia? Jak piękno wpisuje się w nasze rozumienie struktury odkupienia?


PROBLEM PIĘKNA


Piękno samo w sobie niekoniecznie jest problematyczne. Problemem jest to, że ludzie nie są dobrzy w rozpoznawaniu prawdziwego piękna, gdy je widzą. 

W upadłym świecie nawet nasze postrzeganie piękna zostało zepsute przez grzech. Nigdzie nie jest to bardziej widoczne niż na półkach z czasopismami, które można znaleźć przy kasach w sklepach spożywczych. Czasopisma, w których modelki są pomalowane za pomocą specjalnych kosmetyków i maskowane są fizyczne wady, twierdzą że to właśnie w nich tkwi piękno. Ale chociaż te obrazy mogą być „ładne”, z pewnością nie są piękne z biblijnej perspektywy.


Chrześcijański światopogląd zakłada, że wszystko, co czyste i dobre, znajduje swoje ostateczne źródło w samoistnym, wszechmocnym Bogu, który jest nieskończony we wszystkich swoich doskonałościach. W ten sposób chrześcijański światopogląd przypomina nam, że „transcendencje” - dobro, prawda i piękno - są ze sobą nierozerwalnie związane. Tak więc, gdy Psalm 27 mówi o pięknie Pana, psalmista wysuwa również twierdzenie o dobroci i prawdomówności Pana.


W naszym upadłym stanie często oddzielamy to, co dobre, prawdziwe i piękne. 

Biblia przypomina nam jednak, że …

jeśli coś jest prawdziwe, to jest dobre i piękne

Jeśli coś jest dobre, jest piękne i prawdziwe. 

Wreszcie, jeśli coś jest piękne, jest dobre i prawdziwe. 


Tak więc, chociaż magazyny piękności mogą przedstawiać obraz, który jest „ładny”, obrazy te nie są prawdziwie piękne, ponieważ nie przedstawiają wiernie prawdy. Jednak chrześcijański światopogląd uczy, że twarz dziecka z zespołem Downa jest o wiele piękniejsza niż jakikolwiek fałszywy wizerunek profesjonalnej modelki. Prawdziwe piękno znajduje się w tym, co dobre i prawdziwe.


Podobnie krzyż Pana Jezusa Chrystusa z pewnością nie jest atrakcyjny z perspektywy świata. Agonia Zbawiciela, krew Jego ofiary i horror Jego ukrzyżowania nie są piękne. A jednak, choć krzyż nie jest ładny, z pewnością jest piękny. 


-Krzyż jest piękny, ponieważ na nim Jezus zapłacił karę za grzech. 

-Krzyż jest piękny, ponieważ widzimy w nim łaskę i sprawiedliwość Boga. 

-Krzyż jest piękny, ponieważ jest również dobry i prawdziwy.


Dostojewski miał więc rację: piękno zbawi świat. Naszym zadaniem jako chrześcijan jest pamiętanie o różnicy między tym, co piękne, a tym, co ładne.


PRIORYTET PIĘKNA


Musimy również uznać priorytet piękna w każdym ludzkim sercu. Częścią tego, co oznacza bycie stworzonym na obraz Boga jest to, że tęsknimy za rzeczami, które są naprawdę piękne. Nawet najbardziej zatwardziały zwolennik świeckich poglądów zachwyca się zachodem słońca. Augustyn wyjaśnił w swoich Wyznaniach, że każde ludzkie serce ukierunkowane jest na piękno. Problem z grzesznym ludzkim sercem polega na tym, że dajemy się przekupić czymś mniej niż pięknem. Oczywiście Augustyn zwrócił również uwagę na fakt, że ludzkie pragnienie piękna nie jest zwykłym sentymentem. Prawdziwe piękno ujawnia raczej obiektywne pochodzenie i źródło piękna - samego Boga. Nasza tęsknota za pięknem ostatecznie ujawnia naszą rozpaczliwą potrzebę Boga.


MOC PIĘKNA


Jestem całkowicie przekonany, że piękno rzeczywiście zbawi świat, ponieważ nie ma nic piękniejszego niż dzieło Jezusa. 

A ponieważ dzieło Jezusa jest piękne, jest również prawdziwe. 

A ponieważ Jego ofiara jest prawdziwa, jest też dobra. Odkupieńcze dzieło Pana Jezusa jest epicentrum wszystkiego, co prawdziwe, dobre i piękne. Krzyż Chrystusa może nie jest ładny, ale z pewnością jest piękny.




Brak komentarzy: