Dzieje Apostolskie 8
(26) Natomiast Filip otrzymał polecenie od anioła Pana:
- Idź na południe do pustynnej drogi prowadzącej z Jerozolimy do Gazy. (27) Filip wstał i poszedł. Właśnie wtedy wracał tą drogą wysoki urzędnik etiopskiej królowej Kandaki, który zarządzał całymi jej finansami. Odwiedził on Jerozolimę, by w świątyni oddać pokłon Bogu. (28) Siedząc w swoim powozie, czytał na głos księgę proroka Izajasza.
(29) Wtedy Duch Święty powiedział Filipowi:
- Zbliż się i idź obok powozu.
(30) Gdy Filip podbiegł, usłyszał, jak urzędnik czyta księgę. Zapytał więc: - Czy rozumiesz to, co czytasz?
(31) - Jak mogę rozumieć, skoro nikt mi tego nie wyjaśnia?
Zaprosił Filipa, by usiadł przy nim w powozie.
(32) Czytał właśnie następujący fragment Pisma:
"Jak owca prowadzona na rzeź i jak baranek milczący wobec strzygących Go, tak On nie otwiera swoich ust. (33) Poniżono Go i odmówiono Mu sprawiedliwości. Kto zapamięta Jego rodowód? Bo usunęli z ziemi Jego istnienie".
(34) - Wyjaśnij mi, czy prorok Izajasz mówi tu o sobie, czy o kimś innym - poprosił urzędnik.
(35) Wówczas Filip, zaczynając od tego fragmentu, przedstawił mu dobrą nowinę o Jezusie.
Gdy podróżujemy przez Biblię, zdajemy sobie sprawę, że Jezus nie pojawił się znikąd. Od początku do końca Biblia jest księgą o Nim. Rzeczywiście, nawet prorocy Starego Testamentu, pod natchnieniem Ducha Świętego, pisali o Jezusie.
Jeśli czytając stracimy sprzed oczu Chrystusa, to bez względu na to, jak dobrze znamy Pismo Święte, przegapimy jego centrum, klucz i bohatera.
W Ewangeliach Jezus wskazywał ludziom na Stary Testament, aby pomóc im zrozumieć, kim jest. Na początku swojej posługi czytał w synagodze ze zwoju Księgi Izajasza. Łukasz mówi nam, że gdy skończył, „zaczął mówić” do swoich słuchaczy: „Dziś jesteście świadkami spełniania się słów tego proroctwa.” (Łk 4:21).
Później, przemawiając do ludzi, którzy byli szczególnie zainteresowani i biegli w Pismach Starego Testamentu, Jezus ostrzegał ich: „Badacie Pisma, ponieważ sądzicie, że w nich macie życie wieczne, ale one świadczą o mnie.. (skupiają się na mnie.. udowadniają że ja jestem drogą zbawienia..)” (Jana 5:39).
Po swojej śmierci i zmartwychwstaniu, gdy spotkał swoich dwóch przygnębionych naśladowców na drodze do Emaus, Jezus „zaczynając od Mojżesza i wszystkich proroków (...) tłumaczył im każdy fragment Pism odnoszący się do Niego.” (Łk 24:27).
Innymi słowy, Jezus wyraźnie nauczał, że każda część Starego Testamentu znajduje swoje sedno i wypełnienie w Nim.
Kiedy czytasz Pismo Święte, spotykasz Jezusa, ponieważ ta księga świadczy o Nim. Nawet jeśli nasze rozważania i zrozumienie fragmentów Starego Testamentu dostarczają nam dobrych, ważnych prawd etycznych o życiu, istnieje wielkie niebezpieczeństwo, że przegapimy Prawdę, Jezusa. Celem każdej strony Biblii jest spotkanie Jezusa, poznanie Go i głoszenie Jego wielkiego imienia, a wszystko to dla Jego chwały.
W każdym kazaniu, które słyszysz, w każdej lekcji, którą studiujesz i w każdym fragmencie Słowa Bożego, który czytasz, zadawaj sobie pytanie: „Czy przyprowadziło mnie to do Chrystusa? Czy odkryłem w nim Jezusa?”.
I nie przestawaj słuchać, studiować i czytać, dopóki nie będziesz mógł odpowiedzieć twierdząco, ponieważ to w Nim znajdują się skarby zbawienia, prawdy, mądrości i pocieszenia.
Alistair Begg
Psalm 119 BW
(17) Okaż dobroć słudze swemu,
Abym żył i przestrzegał słowa twego!
(18) Otwórz oczy moje,
Abym oglądał cudowność zakonu twego.
(19) Jestem gościem na ziemi,
Nie ukrywaj przede mną przykazań swoich!
(20) Dusza moja omdlewa ustawicznie
Z tęsknoty za prawami twoimi.
(21) Zgromiłeś pysznych,
Przeklętych, którzy zbaczają od przykazań twoich!
(22) Zdejm ze mnie hańbę i pogardę,
Bo strzegę świadectw twoich!
(23) Choć książęta zasiadają społem
i zmawiają się przeciwko mnie,
Jednak sługa twój rozmyśla o ustawach twoich.
(24) Zaiste, ustawy twoje są rozkoszą moją,
Doradcami moimi.
(25) Dusza moja przylgnęła do prochu,
Ożyw mnie według słowa twego.
(26) Opowiedziałem ci losy moje, a Ty wysłuchałeś mnie;
Naucz mnie ustaw twoich!
(27) Spraw, bym zrozumiał drogi wskazane przez postanowienia twoje,
A będę rozmyślał o cudach twoich!
(28) Dusza moja zalewa się łzami ze smutku,
Podźwignij mnie słowem swoim!
(29) Oddal ode mnie drogę kłamstwa,
Ucz mię łaskawie zakonu swojego!
(30) Obrałem drogę prawdy,
Prawa twoje stawiam przed sobą.
(31) Przylgnąłem do świadectw twoich, Panie!
Nie dopuść, bym doznał wstydu!
(32) Biegnę drogą przykazań twoich,
Bo dodajesz otuchy sercu mojemu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz