TLB, Ef 6:1-3
Dzieci, bądźcie posłuszne swoim rodzicom;
jest to słuszne, ponieważ Bóg dał im władzę nad wami.
Czcij ojca swego i matkę swoją.
Jest to pierwsze z Dziesięciu Przykazań Bożych, które kończy się obietnicą.
Oto obietnica: jeśli będziesz szanował ojca i matkę, twoje życie będzie długie i pełne błogosławieństw.
Przy dwóch okazjach, gdy Paweł podaje swoim czytelnikom długą listę brzydkich owoców bezbożności, w samym środku znajdujemy jedno małe wyrażenie: „nieposłuszni rodzicom” (Rzymian 1:30; 2 Tymoteusza 3:2).
Z drugiej strony, kiedy czytamy historię kościoła, odkrywamy, że w czasach duchowego przebudzenia następowała praktyczna pobożność - w tym poddanie się dzieci bogobojnemu autorytetowi rodziców.
Posłuszeństwo dzieci wobec rodziców nie jest jedynie sugestią, ale obowiązkiem. Pismo Święte naucza, że takie posłuszeństwo jest właściwe zgodnie z naturalnym porządkiem Bożego stworzenia, zgodnie z Jego prawem oraz jako odpowiedź na ewangelię.
Rodzice nie powinni bać się wzywać do posłuszeństwa oraz je pochwalać. Ale Paweł nie tylko mówi, że posłuszeństwo jest słuszne; mówi także, że jest ono nagradzane.
W Panu Jezusie jest błogosławieństwo, które towarzyszy zwracaniu uwagi na Boże przykazania i obietnice. A kiedy relacje rodzic-dziecko są naznaczone miłością, zaufaniem i posłuszeństwem - nie tylko tworzymy zdrowych ludzi; tworzymy zdrowe, zgrane (spójne) społeczeństwo.
Rodzice, którzy chcą doprowadzić do takiego posłuszeństwa, powinni pamiętać o pięciu ważnych prawdach, których Biblia uczy o naszych dzieciach:
1. „Dzieci są dziedzictwem Pana” (Psalm 127:3). Są darem i błogosławieństwem. Myślenie o naszych dzieciach powinno wywoływać wdzięczność wobec Dawcy tych dzieci.
2. Nie jesteśmy właścicielami naszych dzieci; one należą do Boga. Są nam „wypożyczone” na określony czas.
3. Dzieci są zepsute od poczęcia, są grzeszne i nie zasługują na życie wieczne - podobnie jak my wszyscy (Ps 58:3; Rz 3:23).
4. Ponieważ dzieci są grzeszne, potrzebują Bożych przykazań (i kogoś kto przypilnuje dyscyplinę). Jako rodzice jesteśmy odpowiedzialni za nauczanie ich Bożego prawa od najwcześniejszych dni. To nie my, ale Boże słowo powinno być najwyższym autorytetem w ich życiu.
5. Nasze dzieci mogą być zbawione tylko dzięki łasce. Dlatego też musimy uczyć je, by szukały ratunku, zbawienia wyłącznie w Jezusie.
Wielu z nas żyje w kulturze, w której te prawdy są ze sobą sprzeczne.
- Z jednej strony dzieci są postrzegane jako z natury dobre, a ich edukacja, zdrowie lub szczęście są uważane za najwyższe dobro.
- Z drugiej strony, są one często przedmiotem żartów lub skarg. Czasami nawet w samym kościele brakuje jasnych, biblijnych stanowisk na temat rodzicielstwa.
Ale oto, co mówi Bóg: dzieci dorastające w domu mają być posłuszne swoim rodzicom; rodzice mają wychowywać swoje dzieci tak, aby znały Boże prawo i Bożą łaskę.
Jeśli chcemy wychować w naszych domach i kościołach pokolenie, które będzie bardziej pobożne i gorliwe niż nasze - dobrze zrobimy, wychowując nasze dzieci w kontekście Bożej prawdy.
Czasami auta mają z tyłu naklejkę z ostrzeżeniem: uwaga dziecko na pokładzie! W kościołach również powinny istnieć takie znaczki. Nie chodzi o to, żeby nas straszyć przed dziećmi, ale zwrócić na nie szczególną uwagę.
Zastanów się więc, jak powinno wyglądać twoje przyczynianie się do duchowego zdrowia następnego pokolenia?
SNP, Prz 2:1-22:
1 Jeśli posłuchasz, mój synu, moich słów
i zachowasz przy sobie przykazania,
2 nadstawiając swoje ucho na mądrość,
nakłaniając swe serce do badania;
3 jeśli zechcesz zawezwać rozum
i ku rozsądkowi skierujesz swój głos;
4 jeśli będziesz ich szukał jak srebra
i poszukiwał jak skarbów ukrytych,
5 wtedy pojmiesz sens bojaźni PANA
i dojdziesz do poznania Boga.
6 Ponieważ to PAN daje mądrość,
od Niego pochodzi poznanie i zrozumienie,
7 On zachowuje zwycięstwo dla prawych,
niczym tarczą osłania nienagannych,
8 chcąc w ten sposób chronić ścieżki prawa
i zabezpieczyć drogę swoich wiernych.
9 Wtedy też zrozumiesz,
na czym polega
sprawiedliwość i sąd
oraz prawość —
i pojmiesz każdy dobry szlak,
10 ponieważ w twoje serce wstąpi mądrość
i poznanie będzie miłe twojej duszy,
11 rozwaga będzie czuwać nad tobą,
a myślenie będzie ciebie chronić.
12 To cię będzie strzec od niegodziwej drogi
i od ludzi mówiących przewrotnie,
13 od tych, którzy porzucają ścieżki prawa,
aby chodzić drogami ciemności;
14 od tych, którzy lubią popełniać
niegodziwość,
rozmiłowanych w tym, co złe i przewrotne;
15 od ludzi, których ścieżki są kręte,
od rozbitków przez swe własne czyny.
16 To cię będzie strzec również od cudzej kobiety,
od obcej, której łatwo przychodzą
piękne słowa,
17 która porzuciła towarzysza młodości
i zapomniała o przymierzu ze swym
Bogiem —
18 bo jej dom chyli się ku śmierci,
na jej szlakach czyhają duchy zmarłych.
19 Żaden z jej gości od niej nie powraca,
nie dociera już na ścieżki życia.
20 Chodzi o to, byś podążał drogą dobrych
i strzegł ścieżek ludzi sprawiedliwych.
21 W ziemi bowiem zamieszkają prawi
i pozostaną w niej ludzie nienaganni.
22 Bezbożni natomiast będą wytępieni,
a niewiernych wykorzenią z ziemi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz