…z Miletu posłał do Efezu i wezwał starszych (prezbiter) kościoła, aby przyszli do niego.
Dzieje Apostolskie 20:17
W połowie XX wieku Kościół w Anglii zamówił raport zatytułowany “W kierunku nawrócenia Anglii”. Celem było odkrycie, co dzieje się w parafiach Wspólnoty Anglikańskiej. W raporcie tym autorzy bardzo szybko dochodzą do tematu przywództwa, na temat którego zauważyli: "Duchowy przywódca może często dokonać zdumiewającej różnicy."
Przymiotnik "duchowy" jest kluczowy. Jeśli kościół ma rozkwitać w świecie, musi mieć duchowych ludzi na stanowiskach przywódczych. Chociaż jesteśmy oddaleni od tego zapisu o wiele lat i chociaż od tego czasu wiele się zmieniło, strategiczna potrzeba duchowo dojrzałych przywódców, niezależnie od kraju lub denominacji, w której się znajdujemy, nie uległa zmianie. Kościół Jezusa Chrystusa nie rozwija się bez duchowego rozwoju swoich przywódców.
Każda drużyna sportowa ma kapitana lub jego odpowiednika. Każdy członek drużyny może być równie wartościowy, ale ktoś musi przewodzić. Bez kapitana drużyna traci kierunek i często brakuje jej dyscypliny potrzebnej do zwycięstwa. To samo dotyczy orkiestry: bez dyrygenta grozi jej utrata koordynacji i poczucia harmonii.
Niezbędna rola przywództwa jest prawdziwa w każdej dziedzinie życia - i nie inaczej jest z ludem Bożym. Jezus był przywódcą grupy dwunastu uczniów. Kiedy wstąpił do nieba, najwyraźniej Piotr i Jakub stali się przywódcami apostołów i kościoła w Jerozolimie. Następnie apostołowie ustanowili przywództwo w lokalnych kościołach.
Kiedy Paweł pisał do Tytusa, był bardzo przejęty tym, żeby odpowiedni ludzie zostali wyznaczeni na stanowiska przywódcze w kościele (Tytusa 1:5-9). Gdyby popełniono błąd w tym, kto został wyznaczony, to wynikające z tego szkody nie byłyby łatwe do naprawienia. A kiedy miał ograniczony czas podróżując w pobliżu Efezu, to właśnie "starszych zboru" Paweł wezwał do Miletu, aby ich zachęcić i napomnieć.
Bez dobrego przywództwa łatwo o chaos. Wiele nierozwiązanych problemów w życiu lokalnych kościołów można przypisać wadliwemu przywództwu. I odwrotnie, rozwiązanie problemów prawie zawsze można przypisać skutecznemu przywództwu. (To nie musi być jeden człowiek).
Jeśli sukces zależy od jakości przywództwa, to chrześcijanie powinni bardzo troszczyć się o liderów w swoich lokalnych kościołach. Chrystus odkupił kościół własną krwią i to właśnie poprzez kościół Bóg zamierza objawiać swoją chwałę na świecie i w sferze duchowej (Efezjan 3:10).
——————————-
-Poświęć zatem czas na modlitwę za swoich przywódców.
-Zastanów się, jak możesz aktywnie zachęcać ich do wierności i pracy.
-Bądź kimś, dla kogo przewodzenie jest okazją do radości, a nie do wzdychania (List do Hebrajczyków 13:17) - dla dobra twojego i twoich przywódców.
Hbr 13:17 sz
Okazujcie posłuszeństwo waszym duchowym przywódcom. Oni bowiem dbają o wasze dobro i odpowiadają za to przed Bogiem. Pomóżcie im wykonywać to zadanie z radością i bez narzekania. Jeśli jednak sprawicie, że popadną przez was w przygnębienie, nie będą w stanie okazywać wam potrzebnej pomocy.
https://open.spotify.com/episode/6sKpCYDSwuEqxFQR9i1erZ?si=oQIS7SxQTm6NzRD7psV_0g
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz