Objawiła się łaska Boża, przynosząc zbawienie wszystkim ludziom, szkoląc nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych namiętności oraz prowadzili życie w sposób zrównoważony (rozumny), prawy i pobożny w obecnych czasach.
Tytusa 2:11-12
Mamy żyć naszym życiem od wewnątrz.
Kiedy Paweł pisał do Tytusa, nie dostarczył mu zwykłego podręcznika, jak uczyć ludzi właściwego życia w ich różnych rolach w społeczeństwie. List do Tytusa zawiera liczne nakazy dotyczące tego, jak chrześcijanie mają żyć - i właśnie dlatego, jeśli nie będziemy ostrożni, możemy łatwo odczytać ją jako moralizatorski poradnik.
Rzeczywiście, czytając Słowo Boże jako całość, można popaść w czytanie go jako listy nakazów, których mamy przestrzegać, aby zyskać lub utrzymać Bożą łaskę. Potrzebujemy ciągłego przypominania, że wszystkie Pisma, w tym ten list Pawła, pokazują nam łaskę Bożą, a następnie pokazują tym, którzy tę łaskę zrozumieli, jak żyć od wewnątrz.
Historia biblijna to historia Boga, który stworzył ludzi i umieścił ich w swoim towarzystwie w ogrodzie Eden. Mieli przywilej cieszyć się Jego obecnością i wszystkim, co stworzył. Ale zbuntowali się przeciwko Bogu, a my również, podążając za tymi przodkami, nie akceptujemy Jego rządów, przyjmujemy wypaczony pogląd na świat i nie szukamy Go.
Z powodu naszej grzesznej natury prowadzimy życie wywrócone do góry nogami. Ale kiedy wierzymy w Chrystusa, nasze postawione na głowie życie zostaje naprawione. Zaczynamy stać we właściwy sposób i zostajemy poskładani z powrotem dzięki mocy Jezusa. Następnie mamy żyć naszym życiem od wewnątrz na zewnątrz, tak aby to, czego Bóg dokonał w nas przez swoją łaskę, stanowiło siłę napędową dla tego, czego zamierza teraz dokonać przez nas dla swojej chwały.
Paweł mówi nam, że „objawiła się łaska Boża przynosząca zbawienie”. W Liście do Tytusa 3:7 przypomina tym z nas, którzy zaufali Chrystusowi, że zostaliśmy „usprawiedliwieni przez Jego łaskę”, stając się „dziedzicami według nadziei życia wiecznego”.
A w 3:8 Paweł naucza, że te prawdy ewangelii są godnymi zaufania rzeczami, na które należy kłaść nacisk, „aby ci, którzy uwierzyli w Boga, starali się poświęcać dobrym uczynkom”.
Ten proces jest absolutnie kluczowy do zrozumienia tej prawdy. Nie chodzi o to, że mamy poświęcać się czynieniu dobrych uczynków, abyśmy mogli zostać zaakceptowani przez Boga; chodzi o to, że ponieważ uwierzyliśmy w Boga i zostaliśmy zaakceptowani przez osobę i dzieło Jego Syna - poświęcamy się czynieniu dobrych uczynków.
Dobre uczynki wypływają z Jego łaski,
są przez nią inspirowane.
Łaska Boża uczy nas żyć dla Boga łaski.
Czy pragniesz odróżniać się od świata?
Czy masz nadzieję prowadzić życie godne Boga - takie, które oddaje Mu cześć we wszystkim, co robisz?
-Jest to znak Jego łaski działającej w tobie. Pamiętaj, że to, co robisz, nigdy cię nie zbawia; w Chrystusie objawiła się Jego łaska i została na ciebie wylana.
Skup się nie na tym, co masz zrobić dla Boga, ale na tym, co On uczynił, aby przemienić cię swoją łaską. Gdy to zrobisz, twoje serce i umysł będą wyćwiczone do życia w sposób, który Mu się podoba.
Alistair Begg
__________________
Tytusa 2:11-15; 3:1-2:
11 On okazał światu wielką łaskę, oferując swoje zbawienie wszystkim ludziom. 12 On również wzywa nas, byśmy porzucili to, co Mu się nie podoba, i nie ulegali złym pragnieniom, ale zaczęli prowadzić rozsądne, prawe i pobożne życie.
13 Oczekujemy bowiem wspaniałej chwili, w której ukaże się chwała wielkiego Boga i naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.
14 On oddał swoje życie, aby nas oczyścić i uwolnić od wszelkiego grzechu. Pragnął bowiem, byśmy stali się Jego wybranym ludem, pełnym zapału do czynienia dobra.
15 Tego właśnie nauczaj innych ludzi. Zachęcaj ich również do prawego życia, a w razie potrzeby zwracaj im uwagę na ich grzechy. Nie pozwalaj, aby cię lekceważono.
3:1 Przypominaj wierzącym, że mają być poddani władzy, posłuszni jej przedstawicielom i gotowi do każdego dobrego czynu. 2 Niech nie mówią źle o innych ludziach i nie wywołują kłótni, ale niech będą dla wszystkich życzliwi i uprzejmi.
________
Mike Wittmer:
Powieść „Nędznicy” rozpoczyna się od sceny, w której skazany Jean Valjean (warunkowo zwolniony z więzienia) kradnie srebra należące do księdza. Ponownie przyłapany, spodziewa się powrotu do robót w kopalni. Ksiądz jednak niespodziewanie wszystkich szokuje i twierdzi, że sam oddał swoje srebra Valjeanowi. Po wyjściu policji, zwraca się do złodzieja ze słowami: „Nie należysz już do zła, ale do dobra”.
Nadzwyczajny czyn księdza wskazuje na miłość płynącą ze źródła, z którego pochodzi wszelka łaska. W dniu Pięćdziesiątnicy apostoł Piotr powiedział słuchającym go ludziom, że niecałe dwa miesiące wcześniej, w tym samym mieście, ukrzyżowali oni Jezusa. Tłumy poczuły się zdruzgotane i pytały go, co mają czynić. Apostoł odpowiedział: „Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych” (Dzieje Apostolskie 2:38). Jezus poniósł karę, na którą zasłużyli. Mogła być im cofnięta, jeśli tylko w Niego uwierzą.
Cóż za ironia łaski! Ludzie mogli doznać odpuszczenia grzechów tylko dzięki śmierci Chrystusa—śmierci, za którą byli odpowiedzialni.
Jak łaskawy i potężny jest Bóg! Posłużył się największym grzechem ludzkości, aby nas zbawić.
Skoro postąpił w ten sposób z grzechem ukrzyżowania Jezusa, to nie ma takiego zła, którego nie mógłby obrócić w dobro.
Zaufaj więc Temu, który „współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują” (Rzymian 8:28).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz