Do anioła kościoła w Efezie napisz:
”Oto słowa Tego, który trzyma siedem gwiazd w prawej ręce,
który przechadza się pośród siedmiu złotych świeczników.
Znam uczynki twoje”.
Objawienie 2:1-2
Jezus cię zna.
List do kościoła w Efezie jest pierwszym z siedmiu listów Chrystusa do kościołów pierwszego wieku w Objawieniu 2 - 3, a każdy z nich zaczyna się od słów: „Znam...”.
Jezus znał i rozumiał sytuację tych pierwszych wierzących. Jeśli chodzi o ich sukcesy i zmagania, ich próby i uciski, był głęboko świadomy i zaniepokojony. Dlatego też pisał do każdego zboru konkretnie określając kontekst, w którym się znajdował (Objawienie 2:9, 13, 19; 3:1, 8, 15).
Zatrzymaj się na chwilę i zastanów się nad naturą tego wyrażenia: „Znam twoje uczynki”. Kto cię zna? Być może pomyślisz o swoim współmałżonku, dzieciach lub szefie. Ale ostatecznie:
Kto wie, co kryje się w człowieku, jeśli nie on sam, czyli jego duch? (1 Koryntian 2:11 psz).
Jedynym, który naprawdę wie, jest Ten, który za pośrednictwem apostoła Jana napisał ten list.
Psalmista, rozumiejąc to, zdumiewał się:
Ps 139:1 Adamczyk:
Znasz mnie o Panie tak już znakomicie,
Że wiesz jak siedzę, kiedy ze snu wstaję,
Co myślę, chociaż myśl powstaje skrycie,
Znasz wszystkie drogi moje i zwyczaje.
Zanim mój język jakiś dźwięk wypowie,
Ty znasz sens słowa, jakbyś sam je złożył.
(To się nie mieści w mojej słabej głowie,
Jak wielką wiedzę mieści rozum Boży).
Ps 139:1-6:
1 Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy.
Panie, zbadałeś mnie i znasz.
2 Ty wiesz, kiedy siedzę i kiedy wstaję,
Rozumiesz myśl moją z daleka.
3 Ty wyznaczasz mi drogę i spoczynek,
Wiesz dobrze o wszystkich ścieżkach moich.
4 Jeszcze bowiem nie ma słowa na języku moim,
A Ty, Panie, już znasz je całe.
5 Ogarniasz mnie z tyłu i z przodu
I kładziesz na mnie rękę swoją.
6 Zbyt cudowna jest dla mnie ta wiedza,
Zbyt wzniosła, bym ją pojął.
Listy Chrystusa do kościołów z pierwszego wieku są historyczne, napisane do prawdziwych kościołów w prawdziwych miejscach, z prawdziwymi mężczyznami, kobietami i rodzinami żyjącymi w określonym czasie.
Jednak konkretne kwestie, do których odnosił się Pan, są ponadczasowe:
- wierzący cieszący się poczuciem triumfalnego oczekiwania lub zmagający się z porażkami w swojej chrześcijańskiej pielgrzymce;
- zmagający się nawróceni, którzy dobrze zaczęli, ale popadli w lenistwo;
- zbory, które kiedyś były znane ze swojej żywotności i szczerego oddania Chrystusowi i Jego ludowi, a teraz stały się zatrważająco zadufane w sobie. Te konkretne sytuacje nie są nam obce.. ale! nie są też nieznane Jezusowi.
Jest coś niesamowitego w prostocie tego zdania: „Znam uczynki twoje”, Znam twoje motywację, wiem w jakim miejscu się znajdujesz.
Zmartwychwstały Chrystus patrzy na nas i mówi:
Ja wiem, Ja znam, Ja rozumiem.
Przyjdź więc dziś przed Jezusa ze szczerością i otwartością. On wie co cię gnie, zna twoje DNA, rozumie czego nie umiesz i poprzez Swoje słowo chce bezpośrednio porozmawiać z tobą o sytuacji, w której się znajdujesz.
Bóg zna nas .. i to dużo lepiej niż jakikolwiek człowiek, a nawet my sami. Psalmista Dawid mówi, że Bóg nas „zbadał” (Psalm 139:1). W swojej miłości przenika nas i doskonale rozumie. Zna nasze myśli i intencje, kryjące się za naszymi słowami (w. 2,4). Wie, dlaczego jesteśmy tacy, a nie inni i wykorzystuje swoją wiedzę, by nam pomagać (w. 2-5). Mimo że nas zna najlepiej, nie odwraca się od nas z niesmakiem, lecz w swojej miłości i mądrości wyciąga do nas dłoń.
Gdy czujemy się osamotnieni, niezauważani i zapomniani, możemy czuć się bezpieczni w świadomości, że Bóg jest zawsze z nami, że nas widzi i zna (w. 7-10). Wie o nas to, czego nie wiedzą inni. Podobnie jak Dawid, możemy powiedzieć z przekonaniem: „Panie, przenikasz i znasz mnie . . . Twa ręka będzie mnie wiodła i podtrzyma mię Twoja prawica” (w. 1:10, BT).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz