Adamczyk, Ps 24:1
Krąg ziemski na wodach Bóg Mocą osadził
Stwarzając go z wielką radością,
Więc wszystkie stworzenia i wszelkie bogactwo
Jest Jego wyłączną własnością.
Do PANA należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, świat i jego mieszkańcy.
Psalm 24:1 UBG
Kiedy pojawia się temat biblijnego zarządzania i finansów, jaka jest jedna przewodnia zasada, która szybko przychodzi na myśl? Najczęstszą odpowiedzią jest prawie na pewno „dziesięcina”. A jednak, jak na słowo, które historycznie było tak często używane w języku życia kościelnego, istnieje wiele nieporozumień co do tego, co właściwie oznacza dziesięcina.
Czego zatem Biblia naucza o dziesięcinie i związku chrześcijanina z dziesięciną?
Po pierwsze, dziesięcina (słowo to oznacza po prostu „dziesiątą część”) była podstawową zasadą dawania w Starym Testamencie. Od samego początku naród żydowski miał przynosić Panu dziesięcinę ze swoich plonów i zwierząt gospodarskich (Kpł 27:30). Te dziesięciny były przynoszone Lewitom (pracownikom świątyni), którzy następnie oddawali dziesiątą część dziesięciny kapłanom.
Wzorzec ten został mocno i sprawiedliwie ustanowiony w Prawie Mojżeszowym, ale wraz z duchową obojętnością wśród ludzi, praktyka ta popadła w zapomnienie.
Na przykład, czytamy o przerażeniu Nehemiasza, gdy „dowiedział się, że część przypadająca Lewitom nie została im oddana (...) Stanąłem więc przed urzędnikami i powiedziałem: »Dlaczego dom Boży jest pozostawiony na pastwę losu?«”. (Nehemiasza 13:10-11).
Po drugie, podczas gdy dziesięcina jest wzorem dawania w Starym Testamencie, nie jest ona określona jako obowiązek w Nowym Testamencie. Mamy tam do czynienia z wymownym milczeniem na ten temat. To musi być znaczące. Spodziewalibyśmy się, że ktoś taki jak Paweł, ze swoją dogłębną znajomością prawa, potwierdziłby wzorzec Starego Testamentu lub przynajmniej nawiązał do niego jako zasady, którą należy stosować w kościele. Ale tak się nie stało.
Jak zatem chrześcijanin powinien zareagować na te dwie obserwacje? Czy powinniśmy oddawać dziesięcinę w sposób, w jaki nakazano to Izraelitom, czy też ignorować tę zasadę w sposób, w jaki wydaje się to czynić Nowy Testament?
Cóż, prawdą jest, że dziesięcina nie jest wyraźnie nakazana w Nowym Testamencie - ale nie jest też wyraźnie odrzucona. Tak więc, chociaż nie powinniśmy dawać dziesięciny w ramach posłuszeństwa prawu Starego Testamentu, nie powinniśmy też po prostu ignorować tej zasady.
Pomysł dawania dziesięciu procent może być dobrym punktem wyjścia dla chrześcijan, ale jest to punkt wyjścia i nic więcej. Jeśli bowiem nie będziemy ostrożni, zasada dziesięciny może zostać wykorzystana do uspokojenia naszego sumienia, gdy dajemy absolutne minimum i staramy się trzymać Boga z dala od naszych spraw.
Problem z takim podejściem polega na tym, że, jak pisze psalmista, ziemia i wszystko, co ją wypełnia należy do Pana - w tym każdy ostatni grosz i wszystko, co uważamy za swoje! Myślimy o sobie, że „dajemy” Bogu, ale tak naprawdę „oddajemy” cząstkę Temu, który jest właścicielem tego wszystkiego.
Stosunek chrześcijanina do zasady dziesięciny nie jest zatem sprawą jednoznaczną. Dziesięć procent może być dla ciebie w tej chwili zbyt dużą kwotą - lub może to być dla ciebie zbyt wygodne!
Być może więc najlepszym rozwiązaniem będzie użycie tej liczby jako punktu wyjścia, a następnie poproszenie Boga o mądrość i uczciwość, gdy spojrzysz na swoje finanse i serce.
Pozwól Mu objawiać, w jaki sposób możesz najwierniej wykorzystywać swoje finanse - które tak naprawdę są Jego finansami - dla Jego chwały.
_______________
2 Koryntian 8:8-15:
8 Nie nakazuję wam udziału w tym przedsięwzięciu. Ucieszyłbym się jednak, gdybyście—podobnie jak to już uczyniło wiele kościołów—okazali w ten sposób waszą miłość do innych wierzących.
9 Znacie przecież łaskę, którą okazał nam nasz Pan, Jezus Chrystus. Będąc władcą wszystkiego, zrezygnował z bogactwa i stał się biedakiem. A uczynił to po to, aby obdarzyć nas swoim bogactwem!
10 Już w ubiegłym roku pragnęliście pomóc wierzącym w potrzebie i wprowadziliście to w czyn. Teraz więc proponuję, abyście doprowadzili tę sprawę do końca. Sami bowiem odniesiecie z tego pożytek.
11 Macie teraz okazję, aby dokończyć to, co zaczęliście. Zbierając dary dla potrzebujących, okażecie gotowość pomocy. A czyńcie to według waszych możliwości.
12 Nie ważne jest bowiem ile kto ma, ale ile z tego, co posiada, jest gotów darować innym.
13 Nie chodzi więc o to, aby okazując innym pomoc materialną, samemu popaść w finansowe kłopoty. Chodzi raczej o to, abyśmy równo dzielili się bogactwem.
14 Teraz jesteście w stanie pomóc innym, którzy mają mniej od was. W przyszłości zaś, gdy oni będą w lepszej sytuacji, a wy znajdziecie się w potrzebie, to oni udzielą wam pomocy. W ten sposób możecie dzielić się bogactwem! 15 Pismo mówi: „Ten, kto zebrał wiele, nie miał za dużo, a temu, kto zebrał mało, niczego nie zabrakło”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz