Żydzi zobowiązali się i przyjęli to zarówno na siebie, jak i na swoje potomstwo i na tych wszystkich, którzy by się do nich przyłączyli, jako zwyczaj, którego się nie przekracza, że będą rokrocznie święcić te dwa dni zgodnie z przepisami i w oznaczonym czasie. A te dni mają być wspominane i obchodzone jako święta po wszystkie pokolenia, we wszystkich rodzinach, we wszystkich prowincjach i we wszystkich miastach. A te Święta "Purim" nie mają zaniknąć wśród Żydów i pamięć o nich nie ma ustać u ich potomstwa.
Estery 9:27-28
„Obowiązek” to dość niemodne słowo we współczesnej kulturze zachodniej. Ludzie często mówią takie rzeczy jak „Nie chcę, abyś czuł się w jakikolwiek sposób zobowiązany”. Ale obowiązek jest często konieczny i dobry. Chcę być całkowicie zobowiązany wobec mojej żony i chcę, by ona była zobowiązana wobec mnie. Kiedy moje dzieci były małe, chciałem, aby były wobec mnie zobowiązane w zakresie poszanowania mojego rodzicielskiego autorytetu. W rzeczywistości zobowiązania, które rozciągają się na relacje międzyludzkie, są przede wszystkim zobowiązaniami wobec samego Boga.
Po ocaleniu przed zniszczeniem z ręki Hamana, Żydzi „stanowczo zobowiązali się” do zachowania pamięci. Nie zobowiązali się do przestrzegania nowej tradycji bez przekonania, tylko wtedy, gdy było to dla nich wygodne, gdy nadszedł czas. Zdecydowanie zamierzali postępować zgodnie z nią. Taka jest natura obowiązku.
Żydzi nie tylko zobowiązali się sami, ale także zobowiązali swoje dzieci i „wszystkich, którzy do nich dołączyli”. Uczynili z tego kompleksowe zobowiązanie we wszystkich miejscach i w każdym pokoleniu. I 2500 lat później tradycja Purim wciąż trwa. Społeczności żydowskie na całym świecie nadal obchodzą to święto ze względu na zobowiązanie, jakie podjęli ci ludzie, aby nigdy nie pozwolić kolejnym pokoleniom zapomnieć o Bożej interwencji w ich imieniu w czasach Estery i dzięki jej odwadze.
Nasza kultura mówi nam, że nie musimy zobowiązywać się wobec nikogo ani niczego, że możemy po prostu żyć dla siebie tu i teraz, a większość zobowiązań można przemyśleć w przyszłości, jeśli poczujemy, że są niewygodne lub nie do utrzymania.
Ale w królestwie Bożym zobowiązania mają znaczenie. W końcu Bóg w osobie Pana Jezusa zobowiązał się do zbawienia i zachowania swojego ludu.
To, do czego się zobowiązujesz i czego się trzymasz, mówi o tym, co jest dla ciebie najważniejsze. Zaangażuj się więc w celebrowanie ewangelii, w tym uczestniczenie w tych wspaniałych chwilach, które Bóg dał nam, abyśmy pamiętali o tym, co dla nas uczynił: czy to chrzest czy Wieczerza Pańska w czasie nabożeństwa czy rodzinne społeczności.
W miarę swoich możliwości zadbaj o to, by te rzeczy przechodziły z pokolenia na pokolenie. Pomyśl o następnych pokoleniach, które poznają ewangelię i będą się za nią opowiadać ze względu na zobowiązanie, jakie ty podjąłeś w swoim pokoleniu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz