354 Zobaczyć Światło

sz: Jana 14

(1) Niech nie drżą ze strachu wasze serca. Ufajcie Bogu - i Mi ufajcie. 

(2) W domu mojego Ojca jest wiele mieszkań. Gdyby tak nie było, to czy mówiłbym wam, że idę przygotować wam miejsce? 

(3) A gdy odejdę i wszystko przygotuję, wrócę i zabiorę was ze sobą, abyście byli tam, gdzie Ja. (4) Przecież znacie drogę tam, dokąd odchodzę. 

(5) - Panie, nie mamy pojęcia, dokąd odchodzisz - odezwał się Tomasz. - Jak więc możemy znać tam drogę? 

(6) - Ja jestem drogą, prawdą i życiem - odpowiedział mu Jezus. - Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie. 

(7) Jeśli Mnie poznaliście, będziecie znać i mego Ojca. Zresztą już Go znacie, bo Go zobaczyliście. 

(8) - Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy - rzekł wtedy Filip. 

(9) - Filipie! Tak długo z wami przebywam, a wciąż jeszcze nie wiesz, kim jestem? - odpowiedział Jezus. - Kto Mnie zobaczył, zobaczył również Ojca. Dlaczego więc prosisz: Pokaż nam Ojca? 

(10) Czy nie wierzysz, że jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Dzieła, o których wam mówię, nie są moją inicjatywą. To Ojciec, który trwa we Mnie, dokonuje ich przeze Mnie. (11) Uwierzcie po prostu, że jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. A jeśli nie chcecie wierzyć Mi na słowo, uwierzcie ze względu dzieła Ojca. 

____________

Pewnego dnia na lekcji plastyki, gdy nauczycielka chodziła po różnych obrazach, aby przyjrzeć się temu, co robią dzieci, zapytała chłopca, co maluje. Chłopiec odpowiedział: „Maluję obraz Boga”. „Ale my nie wiemy, jak wygląda Bóg” - odpowiedziała nauczycielka. „Cóż”, powiedział chłopiec, »kiedy skończę, wszyscy sie dowiedzą!«.

Wraz z pojawieniem się Pana Jezusa w Betlejem, Bóg wziął pędzel i namalował na płótnie historii to, jaki On sam jest naprawdę. Kiedy pojawił się Chrystus, sprawił, że wszystkie wcześniejsze domysły na temat Bożej natury stały się nieaktualne, a wszystkie kolejne - aroganckie.

Autor Listu do Hebrajczyków ujął to w następujący sposób: „Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał Bóg do ojców naszych przez proroków, ale w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna” (List do Hebrajczyków 1:1-2). Innymi słowy, poprzez dawnych proroków Bóg wypowiadał wielowymiarowe i zróżnicowane słowo, wplatając swój charakter i swoją naturę na wszystkie strony Starego Testamentu. Ale w Betlejem Bóg przemówił w uosobionym Słowie. Długo oczekiwany Mesjasz, Światło narodów, pojawił się - i w tym maleńkim dziecku Bóg zamanifestował swoją rzeczywistość.

Pomyśl tylko: w tym betlejemskim żłobie leżał Bóg... poruszając palcami u stóp! Dziecko karmione piersią Marii i kołysane do snu w ramionach Józefa było Bogiem i pozostaje Bogiem. Czy można się dziwić, że pasterze poszli i rozpowiadali o tym? Czy można się dziwić, że ówcześni mędrcy oddawali Mu pokłon?

Jezus przyszedł, aby dać nam poznać Ojca. Oby nasze serca zostały tak uniżone przez wcielenie, abyśmy poznali Boga osobiście, a nie tylko intelektualnie. Podobnie jak pasterze, mamy do przekazania naszemu społeczeństwu przesłanie o przyjściu Chrystusa. Szerząc dobrą nowinę o przyjściu Jezusa jako Mesjasza, jako Tego, który jest Bogiem i przyszedł, aby dać się poznać, módlmy się, aby mądrość naszego świata ugięła się przed Jego chwałą. Czy znasz Jezusa jako swojego Pana? W takim razie - chwała Bogu - widziałeś i znasz Jego Ojca.