Begg 28 maja
Niezgoda i podział
"Musicie pamiętać, umiłowani, przepowiednie apostołów naszego Pana Jezusa Chrystusa. Powiedzieli wam: "W czasach ostatecznych pojawią się szydercy, podążający za własnymi bezbożnymi namiętnościami". To oni powodują podziały, ludzie światowi, pozbawieni Ducha". Judy 17-19
msg: W dniach ostatecznych pojawią się ludzie, którzy nie będą już traktować tych rzeczy poważnie. Będą je traktować jak żart i uczynią religię z własnych kaprysów i żądz..
Ludzie dążący do wywołania podziałów nie byli czymś wyjątkowym w kościele I wieku; żyli i mieli się dobrze w całej historii kościoła. Instrukcje Judy są zatem tak samo praktyczne dla nas dzisiaj, jak dla wierzących, do których po raz pierwszy pisał.
Ci, którzy powodowali podziały we wczesnym kościele, łączyli w sobie szkodliwą kombinację błędów moralnych i doktrynalnych. Byli pozbawieni Ducha, promowali zmysłowość i "podążali za własnymi grzesznymi pragnieniami" (Judy 16), a jednak w jakiś sposób udało im się wkraść między lud Boży. Juda opisuje ich jako "ukryte rafy" (w. 12), które leżą wystarczająco głęboko pod powierzchnią wody, aby pozostać niezauważone, a jednak są w stanie siać absolutne spustoszenie, jeśli jakikolwiek statek na nie wpadnie. Rzeczywiście, rafy te są w stanie zatopić statek.
W odpowiedzi na tych szarlatanów Juda wezwał swoich współwyznawców, aby nie zapominali o "przepowiedniach apostołów", którzy ostrzegali, że "w czasie ostatecznym" - czasie między wniebowstąpieniem a powrotem Pana - będą tacy, którzy szydzą z nauczania Chrystusa i Jego wybranych apostołów i którzy tolerują, a nawet promują zachowania kierowane naszymi zmysłowymi pragnieniami. W Bożej opatrzności wczesny kościół został ostrzeżony, aby nie dać się zaskoczyć przez tych, którzy w ten sposób będą powodować podziały - tak jak i my.
Jednak Słowo Boże nie tylko wzywa nas do wypatrywania tych, którzy wprowadzają niezgodę i podziały, ale także nakazuje nam miłosierne traktowanie tych, którzy zmagają się z prawdziwymi wątpliwościami. Mamy "mieć miłosierdzie dla tych, którzy wątpią" i "ratować innych, wyrywając ich z ognia" błędu i grzechu (Judy 22-23), nawet jeśli sprzeciwiamy się nauczaniu i celom fałszywych nauczycieli. Utrzymanie takiej równowagi jest nie lada wyzwaniem! A jednak Juda nie unika napomnienia. Wierzący, którzy są bezpieczni w swojej wierze i doktrynie, są wezwani do podnoszenia upadłych.. w duchu łagodności (zob. Galacjan 6:1) i interweniowania w życie tych, którzy igrają z ogniem.
Ponieważ Bóg cię zbawił i podtrzymuje, jesteś powołany, aby być czujnym na niebezpieczeństwo i wyciągać innych z płomienia, odważnie, ale delikatnie. Zostałeś też wezwany do zachowania siebie w miłości Bożej i do pilnej modlitwy (Judy 20), abyś był w stanie dostrzec błąd i oprzeć się tym, którzy chcą rozłamu w Kościele Bożym. Wtedy będziesz mógł stanąć ze swoimi braćmi i siostrami i powiedzieć wraz z Judą: "Jedynemu Bogu, naszemu Zbawicielowi, przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana, niech będzie chwała, majestat, panowanie i władza przed wszystkimi czasami, teraz i na wieki wieków. Amen" (w. 25).
Jd 1:1-25:
1 Juda, sługa Jezusa Chrystusa, brat Jakuba, do ukochanych w Bogu Ojcu, zachowanych w Jezusie Chrystusie oraz powołanych:
2 Niech miłosierdzie, pokój i miłość będą waszym udziałem w coraz większej mierze.
3 Kochani! Zabierając się z całą starannością do napisania wam o naszym wspólnym zbawieniu, uznałem za wskazane wezwać was do podjęcia poważnej walki w obronie wiary raz na zawsze przekazanej świętym.
4 Bo wślizgnęli się między was pewni ludzie, na których już dawno został wydany wyrok potępienia. Są to ludzie bezbożni! Łaskę naszego Boga traktują jako przyzwolenie na rozwiązłość. Zapierają się też naszego jedynego Władcy i Pana, Jezusa Chrystusa.
5 Chcę wam natomiast przypomnieć — wam, którzy wszystko raz na zawsze wiecie — że Jezus wprawdzie wybawił lud z ziemi egipskiej, potem jednak wygubił tych, którzy nie uwierzyli.
6 Również aniołów, którzy nie dbali o powierzone im stanowisko, lecz porzucili swój obszar działania, zatrzymał w wiecznych więzach i w mroku na wielki dzień sądu.
7 To samo stało się z Sodomą i Gomorą oraz położonymi wokół nich miastami, które w podobny sposób nurzały się w nierządzie i seksualnych zboczeniach. Są one przykładem słusznej kary wiecznego ognia.
8 Ci z kolei, piewcy własnych snów, plugawią swoje ciała, gardzą zasadami i depczą chwałę wyższych bytów.
9 Tymczasem nawet archanioł Michał, gdy prowadził spór z diabłem o ciało Mojżesza, nie ośmielił się go dotknąć obraźliwym oskarżeniem. Powiedział tylko: Niech cię Pan ukarze!
10 Ci natomiast znieważają to, o czym nie mają pojęcia, a to, co instynktownie, niczym nierozumne zwierzęta, pojmują, lekceważą — i ulegają zepsuciu.
11 Biada im! Poszli drogą Kaina. Dla zysku wplątali się w oszustwo Bileama. Są jak ci, którzy poginęli w buncie Korego.
12 W czasie waszych spotkań i posiłków, w których nieskrępowanie biorą udział i samych siebie tuczą, przypominają skryte pod wodą skały.
Są niczym chmury bez deszczu, popędzane wiatrem.
Są jak jesienne drzewa zastane bez owoców, po dwakroć martwe, wyrwane z korzeniami.
13 Przypominają dzikie bałwany rozszalałego morza, spienione własnym bezwstydem, oraz zbłąkane gwiazdy, na które czeka gęsty mrok wieczności.
14 To o nich prorokował Henoch, siódmy po Adamie: Oto przyszedł Pan z miriadami swych świętych, 15 aby dokonać sądu nad każdą istotą, ukarać każdą duszę za bezbożne czyny oraz zuchwałych grzeszników za butne słowa, którymi Go obrzucili.
16 To ludzie skorzy do narzekań, żalu nad własnym losem i ciągle zabiegani wokół własnych żądz. Potrafią sypać pustymi pochwałami, a gdy zwęszą zysk, gotowi są podziwiać nawet to, co ma tylko pozorną wartość.
17 Wy natomiast, kochani, przypomnijcie sobie dawne słowa apostołów naszego Pana, Jezusa Chrystusa.
18 Powtarzali oni: W czasach ostatecznych pojawią się szydercy, skupieni na własnych bezbożnych pragnieniach.
19 Będą to ludzie wywołujący rozłamy, zmysłowi, nie mający Ducha.
20 Ale wy, kochani, budujcie się w swej najświętszej wierze. Módlcie się w Duchu Świętym.
21 Trwajcie w Bożej miłości. Polegajcie na miłosierdziu naszego Pana, Jezusa Chrystusa, bo ono prowadzi do życia wiecznego.
22 Sami z kolei okazujcie miłosierdzie wątpiącym.
23 Ratujcie innych, wyrywając ich z ognia. Dla jeszcze innych miejcie współczucie przeniknięte respektem dla świętości, brzydząc się nawet tuniką splamioną przez ciało.
24 A Temu, który ma moc ustrzec was od upadku i postawić wobec swojej chwały nieskazitelnych i pełnych wielkiej radości, 25 jedynemu Bogu, naszemu Zbawcy przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana, niech będzie chwała, majestat, moc oraz władza, jak przed wiekami, tak teraz — i na zawsze. Amen.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz