Begg 9 kwietnia
Imię ponad wszystkie imiona
"Przybrawszy ludzką postać, uniżył samego siebie,
stając się posłusznym aż do śmierci,
i to śmierci krzyżowej.
Dlatego też Bóg bardzo go wywyższył
i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię."
Filipian 2:8-9
W pewnym sensie najlepszym podsumowaniem przesłania Biblii i najbardziej fundamentalną prawdą w tym wszechświecie jest po prostu to:
Jezus Chrystus jest Panem.
Większość teologów zgadza się, że "imię", do którego Paweł odnosi się w wersecie 9, może być tylko "Pan" (Flp 2:11). Tutaj greckim słowem na "Pan" jest kyrios, które jest również używane jako tłumaczenie boskiego imienia Boga, Jahwe, ponad 6,000 razy w Septuagincie (greckim tłumaczeniu Starego Testamentu). Użycie przez Pawła domyślnego Bożego imienia podkreśla boskość Jezusa, zaraz po tym jak przypomniał nam o jego poniżeniu podczas pobytu na ziemi.
Składający się z czterech spółgłosek (JHWH), Jahwe jest w zasadzie niemożliwy do wymówienia w języku hebrajskim - i celowo, ponieważ Żydzi nie odważali się wypowiadać tego boskiego imienia swoimi ustami. Jednak Jahwe, nie dający się opisać Bóg, przyszedł na ziemię jako wcielony Chrystus i objawił się ludziom.
Pokornie poszedł na krzyż, a następnie został wyniesiony na najwyższe miejsce - Jego prawowite miejsce - i otrzymał imię "ponad wszelkie imiona". Jak mówi jeden z komentatorów: "On zmienił to niewypowiedziane imię w imię wymawiane przez człowieka i pożądane przez cały świat". W Tym, który nosi to imię, majestat Boga "jest cały przyobleczony w szaty miłosierdzia".
Proroctwa Starego Testamentu wzmacniają tę myśl raz po raz. W Księdze Izajasza 45 Bóg podaje opis, który odnosi się wyłącznie do Niego samego:
"Nie ma innego Boga oprócz mnie, Boga sprawiedliwego i Zbawiciela;
nie ma nikogo oprócz mnie" (Iz 45:21).
Paweł, niegdyś agresywny przeciwnik Chrystusa i Jego wyznawców, stosuje ten właśnie opis do Chrystusa, składając imponującą deklarację o Jego bóstwie. Wskazuje, że Jezus został publicznie wywyższony do pozycji, która była słusznie Jego, zanim jeszcze przyszedł na ziemię, aby cierpieć upokorzenie w naszym imieniu. Siedzi teraz po prawicy Ojca. Jego majestat jest widoczny dla wszystkich, którzy znają Go jako Zbawiciela. Jego tożsamość jest jawna i bezdyskusyjna.
Bóg jest jedynym Zbawicielem - a Jezus jest tym Zbawicielem, o którym powiedziano: "Nazwiesz go imieniem Jezus, bo On zbawi swój lud od jego grzechów" (Mt 1:21). Lata po tym, jak Pawłowi po raz pierwszy otworzyły się oczy na prawdę o tym, kim jest Jezus, wciąż możemy uchwycić poczucie niezwykłej czci i miłości w jego słowach do Filipian. Jezus Chrystus jest Panem. On posiada imię ponad wszystkie imiona. Paweł nigdy nie pozwolił, aby znajomość tej prawdy zrodziła w nim poczucie obojętności i samozadowolenia. My też nie powinniśmy.
Zatrzymaj się teraz i pozwól, aby każde słowo skłoniło cię do wspaniałego uwielbienia tego człowieka: Jezusa, Zbawiciela swego ludu... Chrystusa, długo zapowiadanego Króla... Tego, który jest Panem, nie dającym się opisać, objawionym Bogiem. A ty masz prawo nazywać Go "bratem" (Hbr 2:11).
Objawienia 1:9-20
(9) Ja, Jan, brat wasz i uczestnik w ucisku i w Królestwie, i w cierpliwym wytrwaniu przy Jezusie, byłem na wyspie, zwanej Patmos, z powodu zwiastowania Słowa Bożego i świadczenia o Jezusie.
(10) W dzień Pański popadłem w zachwycenie i usłyszałem za sobą głos potężny, jakby trąby, który mówił:
(11) To, co widzisz, zapisz w księdze i wyślij do siedmiu zborów: do Efezu i do Smyrny, i do Pergamonu, i do Tiatyry, i do Sardes, i do Filadelfii, i do Laodycei.
(12) I obróciłem się, aby zobaczyć, co to za głos, który mówił do mnie;
a gdy się obróciłem, ujrzałem siedem złotych świeczników,
(13) a pośród tych świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego, odzianego w szatę do stóp długą i przepasanego przez pierś złotym pasem;
(14) głowa zaś jego i włosy były lśniące jak śnieżnobiała wełna, a oczy jego jak płomień ognisty, (15) a nogi jego podobne do mosiądzu w piecu rozżarzonego, głos zaś jego jakby szum wielu wód.
(16) W prawej dłoni swej trzymał siedem gwiazd, a z ust jego wychodził obosieczny ostry miecz, a oblicze jego jaśniało jak słońce w pełnym swoim blasku.
(17) Toteż gdy go ujrzałem, padłem do nóg jego jakby umarły.
On zaś położył na mnie swoją prawicę i rzekł:
Nie lękaj się, Jam jest pierwszy i ostatni, (18) i żyjący.
Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i piekła.
(19) Napisz więc, co widziałeś i co jest, i co się stanie potem.
(20) Co do tajemnicy siedmiu gwiazd, które widziałeś w prawej dłoni mojej, i siedmiu złotych świeczników: siedem gwiazd, to aniołowie siedmiu zborów, a siedem świeczników, to siedem zborów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz