Nie mam najmniejszej wątpliwości, że Bóg, który rozpoczął w was to dobre dzieło, będzie je kontynuował do dnia, w którym Jezus Chrystus powróci.
Filipian 1:6 (sz)
Kiedy Bóg rozpoczyna jakieś dzieło, zawsze doprowadza je ukończenia.
W Dziejach Apostolskich 16 poznajemy Lidię, kobietę sukcesu z własnym biznesem i ładnym domem w Filippi. Interesuje się religią - a potem.. zostaje przemieniona (Dzieje Apostolskie 16:14-15). Co się stało? Bóg rozpoczął swoje dzieło w niej.
W dalszej części tego samego rozdziału widzimy, jak pewien strażnik więzienny z Filippi wychodzi ze swojej nocnej zmiany, również radykalnie odmieniony (w. 30-34). Co się stało? Ponownie, Bóg rozpoczął swoje dzieło.
Możemy sobie zatem wyobrazić, że kiedy Lidia lub strażnik byli kuszeni, by się poddać, słowo Boże w liście Pawła do Filipian przypominało im że: "Ten, który rozpoczął dobre dzieło (w tych Filipianach), doprowadzi je do końca w dniu Jezusa Chrystusa".
Innymi słowy, to nie ty rozpocząłeś to dzieło w sobie i nie ty doprowadzisz go do końca. Jeśli czujesz, że nie dasz rady - to masz rację. Nie uda ci się. Ale Bóg to rozpoczął, On potrafi i On to zrobi.
Bóg ma długoterminowy, dalekosiężny plan dla swojego ludu: pragnie, aby każdy z nas ujrzał chwałę Jego Syna i miał w niej udział. To jest cel, do którego On dąży (List do Rzymian 8:28-30 (28) Wiemy też, że Bóg kieruje wszystkim tak, by działało na korzyść tych, którzy Go kochają, którzy zostali z Jego woli powołani. (29) Bo tych, których przed wiekami poznał, przeznaczył do tego, by stali się podobni do Jego Syna i aby On był pierworodnym wśród braci. (30) A tych, których dla siebie przeznaczył, tych powołał, usprawiedliwił i otoczył swą chwałą.).
Tak więc my, podobnie jak Lidia i stróż więzienia, mamy zarówno potrzebę, jak i zdolność do pozostania w wyścigu wiary na dłuższą metę.
Chociaż zawsze pozostaje prawdą, że Bóg daje nam wszystkim wiele darów, nasze życie może wydawać się pełne rozczarowań.
-Wciąż ulegamy grzechowi.
-Zmagamy się z wątpliwościami, a okoliczności życiowe utrudniają nam trwanie w wierze.
Ale możemy i będziemy kontynuować tę podróż, ponieważ Pismo Święte obiecuje nam, że nasz Bóg "rozpoczął dobre dzieło" i że je dokończy.
Gdy potykamy się po drodze i napotykamy trudności, jesteśmy kuszeni, by zejść na sam dół góry, zamienić buty do wspinaczki na kapcie i wrócić do domu. Ale na szczycie jest widok, który jest wart każdego bólu i cierpienia po drodze!
I tak oto słowo Boże przychodzi do nas raz po raz, mówiąc: No chodź, tylko trochę dalej. Nie martw się o swoje jutro. Sam Bóg cię wspiera. Krocz tą drogą już dziś.
Bóg kończy to, co zaczyna. A jeśli ufasz Chrystusowi, to On rozpoczął w tobie coś wiecznego. Gdy czujesz się przytłoczony czekającą cię podróżą lub gdy dzisiejsza trasa wydaje ci się zbyt stroma, znajdź zachętę w tych słowach:
GW.211
[V1]
Tę pewność mam, iż żadna siła
nie wyrwie mię z Chrystusa rąk;
gdyż miłość Jego mię zdobyła
na krzyżu tam wśród gorzkich mąk,
na krzyżu tam wśród gorzkich mąk.
[V2]
Tę pewność mam, iż Pan mię zbawił,
bo za mnie przelał drogą krew;
On świętą wolność mi objawił,
więc chętnie przyjmę Jego zew,
więc chętnie przyjmę Jego zew.
[V3]
Tę pewność mam, że Chrystus z nieba
prowadzi mię tu Duchem Swym;
kieruje sercem jak potrzeba,
abym Go wielbił życiem mym,
abym Go wielbił życiem mym.
[V4]
Tę pewność mam, że Zbawcę ujrzę,
wszak przyobiecał wiernym Pan;
gdy miną tego świata burze,
powitam was u niebios bram,
powitam was u niebios bram.
Psalm 121 bw
(1) Pieśń pielgrzymek.
Oczy moje wznoszę ku górom:
Skąd nadejdzie mi pomoc?
(2) Pomoc moja jest od Pana,
Który uczynił niebo i ziemię.
(3) Niechaj nie da się potknąć twej nodze,
Niech nie drzemie stróż twój.
(4) Oto nie drzemie
Ani nie zasypia stróż Izraela.
(5) Pan stróżem twoim,
Pan cieniem twoim po prawicy twojej.
(6) Słońce nie będzie cię razić za dnia
Ani księżyc w nocy.
(7) Pan strzec cię będzie od wszelkiego zła,
Strzec będzie duszy twojej.
(8) Pan strzec będzie wyjścia i wejścia twego,
Teraz i na wieki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz