Dziękuję Bogu mojemu we wszelkiej pamięci o was, zawsze w każdej modlitwie mojej za was wszystkich, czyniąc modlitwę moją radosną, z powodu waszego współudziału w ewangelii od pierwszego dnia aż dotąd. A jestem tego pewien, że Ten, który rozpoczął w was dobre dzieło, doprowadzi je do końca w dniu Jezusa Chrystusa.
Filipian 1:3-6
Nasze modlitwy mówią wiele i o nas samych jak i o tym, jak postrzegamy ludzi wokół nas.
Paweł i wierzący Filipianie cieszyli się partnerstwem opartym na ewangelii. Nie była to jedynie statyczna społeczność oparta na jakiś luźnych wspólnych przekonaniach religijnych. Była to raczej pogłębiająca się przyjaźń, która rozkwitała, gdy kontynuowali "walkę ramię w ramię o (pogłębianie, szerzenie) wiary (opartej na) ewangelii" i "wypracowywali (sz:pielęgnowali; lit: czynili użytek)" swoje zbawienie "z bojaźnią i drżeniem" (Flp 1:27; 2:12).
BW, Fil 1:27
Niech życie wasze będzie godne ewangelii Chrystusowej, abym czy przyjdę i ujrzę was, czy będę nieobecny, słyszał o was, że stoicie w jednym duchu, jednomyślnie walcząc społem za wiarę ewangelii
EKU, Flp 1:27
Żyjcie między ludźmi w sposób godny Ewangelii Chrystusa, abym, kiedy przyjdę i zobaczę was, czy też będę nieobecny, mógł usłyszeć o was, że trwacie w jednym duchu, jednomyślnie walcząc o wiarę opartą na Ewangelii.
PBD, Flp 1:27
Tylko, jako obywatele, postępujcie godnie ewangelii Chrystusa, abym czy przyjdę i zobaczę was, czy nieobecny, abym usłyszał o was, że stoicie w jednym duchu, jedną duszą walcząc wspólnie w wierze ewangelii
PSZ, Flp 1:27
Tymczasem postępujcie w sposób godny dobrej nowiny o Chrystusie. Chciałbym bowiem—niezależnie od tego, czy jestem z wami, czy nie—mieć pewność, że zachowujecie jedność, że wspólnie walczycie, głosząc dobrą nowinę,
SNP'18, Flp 1:27
Tylko postępujcie jak ludzie wolni, w sposób godny dobrej nowiny o Chrystusie, tak abym niezależnie od tego, czy przyjdę i was zobaczę, czy jako nieobecny tylko o was usłyszę, wiedział, że stoicie w jednym duchu, jednomyślnie — ramię w ramię — walczycie w wierze podanej w dobrej nowinie
Życie Filipian było naznaczone postępem zarówno w ich relacji z Pawłem jako ich sługą, jak i w ich relacji z Chrystusem jako ich Zbawicielem. Z powodu tego partnerstwa Paweł mógł być wdzięczny, modlić się i radować.
Jeśli kościół ma wzrastać duchowo - relacje między jego członkami muszą być oparte na prawdziwej wdzięczności. Taka wdzięczność nie powinna zależeć od doskonałości innych; wszyscy jesteśmy dalecy od doskonałości.
W rzeczy samej, nasze niedoskonałości powinny napędzać nasze modlitwy za siebie nawzajem! Mimo to prawdziwa (autentyczna), szczera wdzięczność - pozwala kontynuować owocną służbę.
Partnerstwo Pawła znalazło odzwierciedlenie w jego modlitwach.
Kiedy modlił się za wierzących Filipian, jego modlitwy były wszechstronne: "... w każdej mojej modlitwie za was wszystkich..".
Nie modlił się tylko za tych, którym dobrze się powodziło lub tych, którzy byli w jego wewnętrznym kręgu; modlił się za wszystkich. Musimy robić to samo!
Rzeczywiście, jeśli modlimy się za tych, za których często najtrudniej się modlić, odkryjemy, że mogą oni stać się naszymi najlepszymi towarzyszami. Możemy nawet myśleć, że oni się zmienili, gdy po chwili odkrywamy, że to my się zmieniliśmy - po prostu dlatego, że do modlitwy dołączyliśmy wdzięczność.
Radość pojawia się, gdy jesteśmy partnerami w modlitwie. Nieuchronnie niektóre modlitwy wiążą się z bólem. Nasze serca bolą, gdy wczuwamy się w ciężar naszych braci i sióstr, którzy mogą cierpieć z powodu swoich dzieci, małżeństw, utraty pracy, chorób lub żałoby.
Ale innym razem, zamiast czuć się jakbyśmy płynęli pod prąd, modlitwa może być jak płynięcie z wodospadem, gdy razem się cieszymy.
Kiedy razem przynosimy nasze sytuacje, potrzeby i triumfy przed tron łaski, ta społeczność przynosi radość.
Tak właśnie czuł się Paweł w stosunku do wierzących w Filipii. Trwał w modlitwie się zarówno w smutku, jak i nadziei, z radością - z powodu ich wiernego partnerstwa.
Możemy uczyć się od Pawła. Wiedział on, że społeczność z innymi wierzącymi może stworzyć wdzięcznych, modlących się i radosnych ludzi.
Z kim Bóg połączył cię w partnerstwie ewangelii?
W jaki sposób twoje modlitwy będą odzwierciedlać modlitwy Pawła za partnerów w ewangelii w jego życiu?
Filipian 1
(1) Paweł i Tymoteusz, oddani słudzy Jezusa Chrystusa, piszemy do wszystkich świętych w Filippi - wraz z przywódcami i ich pomocnikami:
(2) Niech Bóg, nasz Ojciec, i Pan, Jezus Chrystus, obdarzą was swą łaską i pokojem.
(3) Za każdym razem, gdy was wspominam, dziękuję za was Bogu i przy każdej okazji za wszystkich z radością się modlę.
(5) Bo od dnia, w którym usłyszeliście ewangelię, aż do dziś jesteście wiernymi partnerami w jej głoszeniu.
(6) Nie mam najmniejszej wątpliwości, że Bóg, który rozpoczął w was to dobre dzieło, będzie je kontynuował do dnia, w którym Jezus Chrystus powróci.
(7) Mam prawo tak o was myśleć, bo zajmujecie w moim sercu szczególne miejsce. Towarzyszyliście mi przecież wszyscy, gdy byłem w więzieniu i gdy broniłem prawdziwości ewangelii.
(8) A Bóg dobrze wie, jak bardzo za wami tęsknię, pobudzany miłością Jezusa Chrystusa.
(9) Modlę się, by i wasza miłość coraz bardziej tryskała duchową wiedzą i wszelkim rozeznaniem, byście umieli wybierać to, co najlepsze, i w konsekwencji byście okazali się czyści i bez zarzutu w dniu powrotu Chrystusa.
(11) Dzięki Niemu obfity owoc waszego prawego postępowania przysporzy wiele chwały i czci Bogu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz