Dziękujcie w każdych okolicznościach ...
(za wszystko dziękujcie)
Niech sam Bóg pokoju całkowicie was uświęci
i niech cały wasz duch, dusza i ciało będą zachowane bez zarzutu
na przyjście naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Wierny jest Ten, który was powołuje; na pewno tego dokona.
1 Tesaloniczan 5:18,23-24
Dziękczynienie nie zawsze jest łatwe, nawet gdy Stany Zjednoczone jako naród ustanawiają święto w tym celu. Podczas tego święta do wielu z nas dociera świadomość przykrych okoliczności życiowych, które nie wzbudzają w nas uczucia wdzięczności.
Niektórzy z nas mogą mieć do czynienia z najbardziej samotnymi dniami, podczas gdy inni są przytłoczeni przygniatającym ciężarem ukochanej osoby, która odeszła od ewangelii. Jeszcze inni wkraczają w ten okres bardzo rozczarowani w wyniku różnych niepowodzeń - utraconej pracy, zerwanego związku, kolejnego utraconego awansu.
Zdarza się, że utknęliśmy w martwym punkcie, nie mogąc wyrwać się z przygnębienia i czując się tak daleko od odczuwania wdzięczności, jak wschód od zachodu.
Kiedy stajemy w obliczu takich sytuacji i czytamy "Dziękujcie we wszystkich okolicznościach", często zastanawiamy się, jak powinniśmy zareagować. Jednak Biblia nigdy nie kieruje do nas napomnień, nie zapewniając jednocześnie pomocy.
Odpowiedź na pytanie, w jaki sposób możemy okazywać nieustanną wdzięczność, leży w Bożym uświęcającym dziele w nas. Słowo "uświęcać" oznacza "oddzielać dla Boga". Kiedy Pan Jezus Chrystus przychodzi, aby rządzić i panować w naszym życiu, Duch Święty wchodzi w nas, aby wytwarzać nieustające oczyszczanie niezbędne do duchowego wzrostu.
Jest to dzieło Boga, które pozwala nam być takimi, jakimi Jezus pragnie, abyśmy byli: "Albowiem to Bóg sprawuje w was i chcenie i wykonanie według upodobania swego" (Filipian 2:13).
Kiedy trwamy w Chrystusie, "zakorzenieni i zbudowani w Nim" (Kol 2:7) - studiując Biblię, ucząc się modlić, współpracując z Bożym ludem, opowiadając o Nim innym - przypominamy sobie o wszystkim, czym On jest dla nas i co uczynił nie tylko dla nas ale i w nas.
Uczymy się śpiewać wraz z psalmistą:
"Dziękujemy Ci, Boże, dziękujemy, bo Twoje imię jest blisko.
Opowiadamy cudowne czyny Twoje"
(lit: Wysławiamy Cię, Boże, wysławiamy!
Bliskość Twego imienia głoszą Twoje cuda;
par: Dziękujemy Ci, Boże, dziękujemy Ci -
Twoje Imię jest naszym ulubionym słowem;
Twoje potężne dzieła są wszystkim, o czym mówimy.). (Psalm 75:1).
Niezależnie od naszych własnych żalów i rozczarowań, jesteśmy w stanie tryskać wdzięcznością, gdy wspominamy Jego cudowne czyny - Jego krzyż, Jego zmartwychwstanie, Jego wniebowstąpienie i Jego dzieło w nas przez Jego Ducha, aby i doprowadzić nas do wiary i zachować w tej wierze.
Nasze doświadczenia mogą być trudne, bolesne i ponure. Możemy nie odczuwać wdzięczności w każdej chwili. Nic nie szkodzi, ponieważ nie o to chodzi. Bóg uzdalnia nas do wyrażania wdzięczności bez względu na to jak się czujemy. Daje nam siłę (uzdalnia nas) do wypełnienia poleceń Pawła.
Psalm 149 bw:
(1) Alleluja. Śpiewajcie Panu pieśń nową,
Na chwałę jego w zgromadzeniu wiernych!
(2) Niech weseli się Izrael ze Stwórcy swego,
Dzieci Syjonu niech się radują z króla swego!
(3) Niechaj w pląsach chwalą imię jego,
Niech grają mu na bębnie i na cytrze,
(4) Bo Pan upodobał sobie lud swój,
Pokornych ozdabia zbawieniem!
(5) Niech wierni radują się z chwały,
Wesoło śpiewają na swym posłaniu!
(6) Niech w ustach ich będzie uwielbienie Boga,
A miecz obosieczny w ich ręku,
(7) Aby dokonać pomsty nad ludami,
Aby ukarać narody,
(8) Aby związać pętami ich królów,
A dostojników ich zakuć w kajdany,
(9) Aby wykonać na nich wydany wyrok.
To jest chlubą wszystkich jego wiernych. Alleluja.
(PS. Nie jest to pozwolenie ani zachęta do agresji i wymierzania sprawiedliwości.. To jest podobnie jak z przyjściem Pana Jezusa.. Nie przyszedł sądzić a jednak sama Jego osoba była sądem dla świata.. i końcem szatana. O nas powiedziane jest, że “będziemy sądzić aniołów” ale to też nie oznacza rozsądzanie sprawy jakichś aniołów ale sam fakt radosnego i wdzięcznego życia łaską jest wyrokiem i dla upadłych aniołów jak i dla tych, którzy tej łaski nie przyjęli).
Adamczyk, Księga Psalmów 149
Alleluja! Śpiewajcie Jahwe Wspaniałemu,
Swoją nową pieśń chwały! Całe Zgromadzenie,
Święci Jego, Izrael, synowie Syjonu!
Wznieście głosy wielbiące Królowi swojemu,
A dźwięk bębna i cytry przy pieśniach wielbienia,
Niech się niesie od ziemi, w niebiańskie sklepienie.
Wyśpiewajcie tę prawdę, że On z własnej woli
Upodobał Lud sobie i dał mu zwycięstwo.
Niech wyśpiewa to każdy, choćby w swym pokoju.
I się cieszy, że Pan nasz i tak nie pozwolił
By istnienie Narodu skończyło się klęską.
I że znowu wyszliśmy z kłopotów zwycięsko.
W ręku naszym miecz ostry... Odstraszać możemy
Tych, co chcą nam przeszkadzać w pracy zamierzonej.
I się boją narody, myśląc, że pomścimy
Naszą klęskę, gdy w siłę przed nimi wzrośniemy.
Że ich władze zostaną przez nas uwięzione...
Niech tak myślą... Proroctwa zostaną spełnione.
Alleluja.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz