Przez wiarę runęły mury Jerycha, okrążane przez siedem dni.
List do Hebrajczyków 11:30
Jeśli pragniemy widzieć upadające fortece, widzieć bramy piekielne rozwalone i zrównane z ziemią, widzieć jak pogańskie filozofie są rozbrajane, a szaleństwo zła w naszym świecie niszczone - musimy słuchać Słowa Bożego, wierzyć w nie i zgodnie z nim postępować. Innymi słowy, musimy wziąć lekcję od Jozuego i Izraelitów pod murami Jerycha.
Kiedy lud Boży wkroczył do ziemi obiecanej i dotarł do strategicznie ważnego miasta Jerycho. "Na wieść o nadciągających Izraelitach Jerycho całkowicie zamknęło swe podwoje. Nikt nie mógł wyjść z miasta ani do niego wejść." (Jozuego 6:1).
Jerycho było miastem nie do zdobycia. Ale Pan przyszedł do Jozuego i powiedział: "Spójrz! Wydaję w twoje ręce tych mężnych wojowników, Jerycho i jego króla." (w. 2).
Sposób, w jaki Pan oddał miasto swojemu ludowi, był szczegółowy i szczególny: mieli maszerować wokół miasta przez sześć dni, a następnie siódmego dnia jeszcze siedem razy, tym razem z kapłanami dmącymi w trąby.
W odpowiedzi na Bożą obietnicę, Jozue zwołał przed sobą kapłanów i uzbrojonych mężów Izraela i przekazał słowo Pana ludowi, który następnie "ruszył naprzód, dmąc w trąby, a Arka Przymierza Pańskiego szła za nimi", gdy maszerowali wokół miasta (w. 8).
Dlaczego ktokolwiek przy zdrowych zmysłach miałby zrobić coś takiego? Jedynym wiarygodnym wyjaśnieniem jest to, że ludzie usłyszeli wypowiedziane słowo Pana, uwierzyli, że jest ono prawdziwe i działali w posłuszeństwie. Byłoby to bezsensowne, gdyby plan ten nie opierał się na słowie Bożym.
Gdyby usłyszeli go ludzie, którym brakowałoby prawdziwej wiary, nigdy by go nie zrealizowali. Ponieważ (i tylko dlatego) Jozue i jego ludzie usłyszeli Boże przesłanie i uwierzyli w Niego, odpowiedzieli posłuszeństwem.
Bóg często postępuje w ten sposób, że składa obietnicę, a następnie wydaje polecenie, które nie ma sensu bez tej obietnicy.
-Obiecał Noemu, że nadejdzie potop i nakazał mu zbudować arkę.
-Obiecał Abramowi, że da mu rodzinę i ziemię, a następnie nakazał mu opuścić prawie wszystko, co kiedykolwiek znał.
-Obiecał Mojżeszowi, że uratuje lud z Egiptu i nakazał mu stawiać żądania najpotężniejszemu monarsze na świecie.
Wiara słyszy obietnicę, słyszy polecenie, wierzy w oba i działa w posłuszeństwie.
Jeśli chcemy codziennie ćwiczyć wiarę, aby, podobnie jak mięsień, mogła dojrzewać, musimy trwać w Słowie Bożym. Musimy je czytać i pytać: "Co mi obiecano? Co mi zostało przykazane? Jak posłuszeństwo będzie wyglądać w moim dzisiejszym życiu?".
Tego rodzaju codzienna społeczność z Panem poprzez Jego słowo wzmacnia naszą wiarę i rodzi niezłomne posłuszeństwo, tak że gdy prowadzimy nasze chrześcijańskie życie, gdy wytrwale przechodzimy przez próby, gdy jesteśmy posłuszni Bogu (tylko i wyłącznie dlatego, że wierzymy w Jego obietnice), Bóg mówi: "Obalę mury".
Jozuego 6
(1) Na wieść o nadciągających Izraelitach Jerycho całkowicie zamknęło swe podwoje. Nikt nie mógł wyjść z miasta ani do niego wejść. (2) PAN tymczasem powiedział do Jozuego: Spójrz! Wydaję w twoje ręce tych mężnych wojowników, Jerycho i jego króla. (3) Obejdźcie miasto dookoła, wy wszyscy zdolni do walki. Okrążcie je jeden raz. Tak czyńcie przez sześć dni. (4) Niech przed skrzynią idzie siedmiu kapłanów z siedmioma trąbami z baranich rogów. Siódmego dnia obejdźcie miasto siedem razy, a kapłani niech zadmą w rogi. (5) Gdy tylko kapłani zaczną trąbić, niech cała reszta wojska wzniesie potężny okrzyk bojowy. Wtedy mur miasta padnie! Gdy to się stanie, niech wojsko rusza wprost przed siebie. (6) Jozue, syn Nuna, przywołał zatem kapłanów i polecił: Przygotujcie skrzynię Przymierza, a siedmiu z was niech weźmie siedem trąb z baranich rogów i ustawi się przed skrzynią PANA. (7) Reszcie wojska rozkazał: Obejdźcie miasto dookoła, niech wojownicy ruszą przed skrzynią PANA. (8) Po tych zarządzeniach Jozuego, siedmiu kapłanów przeszło przed PANEM i zadęło w swoje siedem trąb z baranich rogów. Za nimi ruszyła skrzynia Przymierza z PANEM. (9) Zbrojni szli przed kapłanami nieustannie dmącymi w rogi, a tylna straż podążała za skrzynią. (10) Jozue wydał też wojsku taki rozkaz: Nie wznoście okrzyków wojennych i nie wydawajcie głosu! Niech z waszych ust nie wyjdzie żadne słowo aż do dnia, w którym powiem: Wznieście okrzyk! Wtedy go wzniesiecie. (11) Na polecenie Jozuego skrzynia PANA obeszła miasto jeden raz. Potem wszyscy wrócili do obozu i tam spędzili noc. (12) Następnego dnia Jozue wstał wcześnie rano, kapłani ruszyli ze skrzynią PANA, (13) a siedmiu kapłanów z siedmioma trąbami z baranich rogów szło przed skrzynią PANA, dmąc bez przerwy w rogi. Zbrojni szli przed nimi. Tylna straż podążała za skrzynią PANA. Szli więc i dęli w rogi. (14) Tego drugiego dnia obeszli miasto również jeden raz, po czym wrócili do obozu. Tak czynili przez sześć dni. (15) Siódmego dnia natomiast wstali wcześnie o świcie i obeszli miasto podobnie jak wcześniej, z tym że siedem razy. Tylko w tym dniu obeszli je siedem razy. (16) Za siódmym razem, gdy kapłani zadęli w rogi, Jozue zawołał: Wznieście okrzyk! PAN daje wam to miasto! (17) Macie z tym miastem i ze wszystkim, co w nim jest, postąpić jak z obłożonym klątwą dla PANA! Przy życiu pozostanie tylko nierządnica Rachab — ona i wszyscy, którzy są z nią w domu. Ukryła bowiem naszych posłańców. (18) Wystrzegajcie się jednak tego, co obłożone klątwą! Żeby się nie okazało, że pomimo klątwy ktoś zawłaszczył coś z tego, co zostało nią obłożone! Ściągnęlibyście w ten sposób na obóz Izraela klątwę i nieszczęście. (19) Całe srebro i złoto, przedmioty z miedzi i żelaza są poświęcone PANU! Macie je złożyć do skarbca PANA! (20) Wojsko wzniosło więc okrzyk! Zagrały rogi! Lud usłyszał dźwięk. Wzniósł potężny głos! Mur padł! Wojownicy ruszyli przed siebie — i zdobyli miasto!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz