Żadnego obrazu wyrytego lub wymyślonego
Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią!
Księga Wyjścia 20:4 bt
Jeśli pierwsze przykazanie - "Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną" (Wj 20:3) - dotyczy przedmiotu naszego kultu, to drugie przykazanie dotyczy sposobu naszego kultu.
Drugie przykazanie mówi nam, że nie wystarczy czcić właściwego Boga; musimy również czcić Go we właściwy sposób.
Jasnym i bezpośrednim znaczeniem tego nakazu jest to, że Bóg ma być czczony bez żadnych wizualnych symboli.
Skąd ten zakaz? Ponieważ Bóg jest duchem: nieskończony i niezgłębiony. Żaden fizyczny wizerunek nie jest w stanie oddać Jego chwały i wielkości.
Problem z posągami, kapliczkami i obrazami nie polega na tym, że nie wyglądają dobrze, ale na tym, że bez względu na to, jak dobrze wyglądają, nieuchronnie zacierają prawdę o naturze i charakterze Boga.
Takie obrazy odwracają uwagę człowieka od oddawania czci prawdziwemu i żywemu Bogu, zamiast tego skłaniają go do oddawania czci temu, co akurat ma on przed swoimi oczami.
Jednak drugie przykazanie przenosi nas poza zwykłe wyobrażenia i tworzenie bożków do własnego życia mentalnego. Nasze ręce mogą być niewinne co do tworzenia rzeźbionych wizerunków, ale nasza wyobraźnia rzadko taka jest.
Każda koncepcja Boga w naszych umysłach i sercach, która nie pochodzi z Pisma Świętego, jest sprzeczna z tym przykazaniem.
Kiedy Bóg wydał instrukcje dotyczące budowy świątyni, nakazał, aby Arka Przymierza, w której zamieszka Jego obecność, znajdowała się w Miejscu Najświętszym (Wj 26:34).
Co znajdowało się wewnątrz arki? Być może najbardziej znaczące jest to, czego w niej nie było: nie zawierała widzialnej reprezentacji Boga. Zamiast tego znajdowały się tam dwie tablice z dziesięcioma przykazaniami.
To było tak, jakby Bóg mówił do swojego ludu, tak jak mówi do nas: Nie szukajcie Mnie w kapliczkach, obrazach czy posągach. Nie ma Mnie tam. Szukajcie Mnie w Moim słowie.
Dlatego też czerpiemy wskazówki od Boga. Jeśli chcemy Go czcić - jeśli chcemy się z Nim spotkać i dowiedzieć się, jaki On jest - musimy dostosować nasze umysły do Jego słowa.
Nasze własne próby wyobrażenia sobie Boga w oderwaniu od Boskiego objawienia niezmiennie kończą się niepowodzeniem. Bóg opublikował swoją prawdę w Słowie Bożym, więc musimy przylgnąć do tego, co zostało tam objawione.
Stawką w tym wszystkim jest nie tylko rzetelność naszego wyznania, ale także naszego życia - ponieważ kiedy ludzie błądzą w swoim wyznaniu, błądzą także w swoim życiu.
Wszystko i wszyscy, którzy zachęcają nas do niewłaściwego oddawania czci właściwemu Bogu, okażą się szkodliwi dla naszego duchowego rozwoju.
Jaką tragedią byłoby trzymanie się wizerunku i … przegapienie osoby Chrystusa, siedzenie w świątyni i… przegapienie Zbawiciela, oddawanie czci błędnemu przekonaniu - bez poznania Jezusa.
Zamiast tego oprzyj się pokusie modyfikowania Boga w swoim umyśle lub dostosowywania Go do własnego wizerunku i upewnij się, że znasz Go takim, jakim się objawił.
Izajasza 40
(12) Kto zmierzył swoją garścią wody i piędzią wytyczył granice niebiosom? A kto korcem odmierzył glinę?
Kto zważył na wadze góry, a pagórki na szalach wagi?
(13) Kto kieruje Duchem Pana, a czyja rada pouczyła go?
(14) Z kim się naradzał, aby nabrać rozumu i nauczyć się właściwej drogi?
Kto uczył go poznania i wskazał mu drogę rozumu?
(15) Oto narody są jak kropla w wiadrze i znaczą tyle, co pyłek na szalach wagi, oto wyspy ważą tyle, co ziarnko piasku.
(16) Nawet Libanu nie starczy na ogień ofiarny, a jego zwierzyny na całopalenie.
(17) Wszystkie narody są niczym u niego, uważa je za pustą nicość.
(18) Z kim więc porównacie Boga i jakie podobieństwo mu przeciwstawicie?
(19) Czy bałwana, którego ulał rzemieślnik, a złotnik powlókł złotem i przylutował srebrne łańcuszki?
(20) Kogo z powodu ubóstwa na to nie stać, obiera sobie drzewo nie próchniejące, wyszukuje sobie zręcznego rzemieślnika, aby sporządził bałwana rytego, który się nie chwieje.
(21) Czy nie wiecie? Czy nie słyszeliście? Czy wam tego nie opowiadano od początku? Czy nie pojmujecie tego dzieła stworzenia ziemi?
(22) Siedzi nad okręgiem ziemi, a jej mieszkańcy są jak szarańcze; rozpostarł niebo jak zasłonę i rozciąga je jak namiot mieszkalny.
(23) Książąt obraca wniwecz, sędziów ziemi unicestwia; (24) zaledwie ich zaszczepiono, zaledwie ich zasiano, zaledwie zakorzenił się ich pień w ziemi, gdy powiał na nich, usychają, a burza unosi ich jak plewę.
(25) Z kim więc mnie porównacie, że mam mu być równy? - mówi Święty.
Pan Jezus mówi do uczniów: „..kto mnie widział widział ojca”.
Ap 1:10,12-17: 10 Pewnego razu, w dzień Pański, ogarnął mnie Duch Święty i usłyszałem za sobą potężny głos, brzmiący jak dźwięk trąby: ... 12 Gdy się odwróciłem, aby zobaczyć, czyj to głos, ujrzałem siedem złotych świeczników, 13 a między nimi kogoś, kto wyglądał jak Syn Człowieczy. Był ubrany w długą szatę i przepasany na piersiach złotym pasem.
14 Jego głowa i włosy były białe jak śnieżnobiała wełna, a spojrzenie—przenikające jak płomień ognia.
15 Jego stopy lśniły jak rozgrzany w piecu mosiądz, a głos brzmiał jak huk fal.
16 W prawej ręce trzymał siedem gwiazd, a z Jego ust wychodził ostry, obosieczny miecz. Jego twarz lśniła jak słońce w pełnym blasku.
17 Gdy Go ujrzałem, padłem jak martwy u Jego stóp. Ale On dotknął mnie swoją prawą ręką i rzekł: —Nie bój się! Jestem Pierwszy i Ostatni.
Ap 5:11-14: 11 Potem zobaczyłem mnóstwo aniołów, otaczających tron, cztery istoty oraz starszych, i usłyszałem ich śpiew. Setki milionów aniołów 12 wołały:
„Baranek, który został zabity,
zasługuje na to, aby otrzymać władzę,
bogactwo, mądrość i moc
oraz odebrać cześć, chwałę i uwielbienie!”.
13 Usłyszałem również, jak każde stworzenie—na niebie, na ziemi, pod ziemią, na morzu oraz w jego głębinach—wołało:
„Temu, który zasiada na tronie,
oraz Barankowi należy się
wieczne uwielbienie,
cześć, chwała i moc!”.
14 Po tych słowach cztery istoty powiedziały: „Amen!”, a starsi padli na twarz, oddając Mu pokłon.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz