"Spokojne serce daje życie ciału,
ale zazdrość sprawia, że kości gniją".
Przysłów 14:30
Zazdrość to duchowy rak, który niszczy człowieka od środka.
Konsekwencje zazdrości są poważne. Król Salomon nie przebiera w słowach, ostrzegając nas przed tą diagnozą za pomocą sugestywnych obrazów i kierując nas w stronę życia w zdrowiu i pokoju.
Zazdrość szkodzi nam. Nawet jeśli nic nie robi innym, to i tak niszczy tego, kto zazdrości. Wpływa na nasze postrzeganie innych. Rodzi destrukcyjnie krytycznego ducha, prowadząc nas do patrzenia na naszych sąsiadów z nieuzasadnioną podejrzliwością i złością. Sprawia, że nie potrafimy cieszyć się szczęściem innych i podważa wszelkie szanse na zadowolenie, ponieważ zawsze znajdzie się ktoś, kto ma więcej, do kogo możemy czuć urazę. Zazdrość sprawia, że “kości gniją”.
Zazdrość może zaatakować szybko i subtelnie. Weźmy na przykład apostoła Piotra. Przed ukrzyżowaniem Piotr narobił bałaganu, trzykrotnie zapierając się Chrystusa. Jan zapisał, że po swoim zmartwychwstaniu Jezus przygotował śniadanie dla Piotra i kilku innych uczniów na plaży, a Jezus rozmawiał z Piotrem, przywracając ich relacje, przypominając mu o swoim wezwaniu do pójścia za Nim i zlecając mu pasterzowanie i karmienie Jego ludu.
Gdyby zapytać Piotra dzień wcześniej, czego najbardziej pragnie jego serce, byłoby to właśnie to. Ale kiedy Jezus dodał, że pewnego dnia Piotr zostanie wezwany do oddania życia za swojego Pana, jak zareagował Piotr? Spojrzał na Jana i zapytał: "A co z nim?".
Jezus jednak, w pełni świadomy niebezpieczeństwa zazdrości, odpowiedział: "Jeśli moją wolą jest, aby pozostał, aż przyjdę, cóż ci do tego? Ty pójdź za mną!" (Jana 21:22).
Jakże łatwo jest, nawet w chwilach wielkiego sukcesu, przełomu czy uniesienia zarazić się zazdrością i sprawić, że zapominamy o wszystkim, co Jezus dla nas uczynił i co nam dał!
Jak zatem znaleźć jakiekolwiek lekarstwo na tę duchową zgniliznę?
Pierwszą rzeczą, którą musimy zrobić, jest rozpoznanie zazdrości jako tego, czym jest - grzechem - i doprowadzenie jej do światła Bożej obecności poprzez jej wyznanie.
Następnie musimy z modlitwą odrzucać zazdrość, chwila po chwili, prosząc aby Duch Święty uzdolnił nas do refleksji nad wszystkim, co mamy w Chrystusie, aż ogarnie nas nie zazdrość, ale radość.
Ci, którzy potrafią wyliczać swoje błogosławieństwa, są bardziej zdolni do chwalenia Boga za błogosławieństwa, jakimi obdarza innych. A "spokojne serce" daje życie.
Nie pozwól, by zazdrość zżerała cię bez opamiętania.
-W jaki sposób ma ona na ciebie wpływ?
-Wyznaj to, módl się o to i zwalczaj ją zgodnie z prawdą ewangelii.
Jana 21:15-23
Po śniadaniu zwrócił się do Szymona Piotra:
- Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie bardziej niż inni?
- Tak, Panie - odparł Piotr. - Wiesz, że Cię kocham.
- Paś więc moje baranki - rzekł Jezus.
Zapytał go jednak drugi raz:
- Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?
- Tak, Panie. Wiesz, że Cię kocham. - Opiekuj się więc moimi owcami.
I zapytał go po raz trzeci: - Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?
Posmutniał Piotr, słysząc, że trzeci raz go spytał: "Czy kochasz Mnie?", ale odpowiedział: - Panie! Ty wiesz wszystko. Wiesz, że Cię kocham.
- Paś więc moje owce - powiedział Jezus.
- Zapewniam cię: Gdy byłeś młodszy, sam o sobie decydowałeś i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale na starość kto inny zadecyduje o tobie i poprowadzi cię tam, gdzie byś nie chciał. Mówiąc to, Jezus dał mu do zrozumienia, jaką śmiercią uwielbi Boga. I dodał: - Pójdź za Mną.
Piotr odwrócił się i zobaczył ukochanego ucznia Jezusa, tego, który podczas wieczerzy był blisko Niego i powiedział: "Panie, kto Cię zdradzi?" I zapytał: - A co będzie z nim, Panie?
- Może zechcę, by pozostał do mojego powtórnego przyjścia? Po co ci to wiedzieć? Ty masz iść za Mną.
Stąd właśnie wzięła się wśród braci pogłoska, że uczeń ten nie umrze. Ale Jezus nie powiedział, że nie umrze, tylko: "Może zechcę, by pozostał do mojego powtórnego przyjścia? Po co ci to wiedzieć?"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz