A.Begg 19 lipca Nieodwołalnie splecione

 A.Begg 19 lipca

Nieodwołalnie splecione

“Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jakaś pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakieś współczucie i zmiłowanie, Dopełnijcie radości mojej i bądźcie jednej myśli, mając tę samą miłość, zgodni, ożywieni jednomyślnością". Filipian 2:1-2 bw

Stawanie się chrześcijaninem przypomina trochę małżeństwo. W małżeństwie dwie samotne osoby łączą się ze sobą, a ich życie staje się nieodwołalnie splecione. 

Podobnie, gdy przyjmujemy Chrystusa w całej Jego miłości i akceptujemy zbawienie, które zdobył dla nas na krzyżu, jednoczymy się z Nim - i już nigdy nie jesteśmy tacy sami.

Tak jak Filipianom przypomniał o tym apostoł Paweł, tak i my dzisiaj możemy dostrzec zachętę wynikającą z naszej jedności z Panem Jezusem Chrystusem. Nasza relacja z Nim jest darem Bożej łaski dla nas i możemy znaleźć bezpieczeństwo w świadomości, że dzięki mocy Jego Ducha jest On z nami wszędzie tam, gdzie idziemy. 

Jeśli jesteś zjednoczony z Chrystusem przez wiarę, 

On jest bliżej ciebie niż twoje własne ręce i stopy. 

Twoje życie jest trwale splecione z Panem.

Jedną z dominujących trudności życia w XXI wieku jest to, że tak wielu z nas czuje się czasami opuszczonych, pozbawionych towarzystwa i samotnych, nawet gdy znajdujemy się w tłumie. Możemy próbować ukryć nasze poczucie izolacji powierzchowną rozmową lub cienką warstwą uśmiechu, ale z czasem wręcz odsuwamy się od ludzi, czując się rozpaczliwie zagubieni. 

Jednak chrześcijanie nie muszą odczuwać takiej rozpaczy, ponieważ znamy i doświadczamy zapewnienia o naszym zjednoczeniu z Chrystusem. On zarówno zna nas na wskroś, jak i kocha nas bezgranicznie. Świadomość tego jest bardzo pocieszająca! 

"Pocieszenie", o którym mówi tutaj Paweł, nie jest tylko prostym, przyjemnym uczuciem; słowo to opisuje coś, co ma w sobie moc i atrakcyjność. Jest to słowo, które działa: pocieszenie wypływa na nasze wzajemne relacje, ponieważ Duch jednoczy nas nie tylko z Bogiem, ale także ze sobą nawzajem, i to już po tej stronie nieba. 

Im bardziej cieszymy się korzyściami płynącymi z naszego zjednoczenia z Chrystusem - z których najcenniejszą jest sam Chrystus - tym bardziej będziemy zbliżać się i głębiej kochać naszych braci i siostry w wierze.

Jednak chociaż takie pocieszenie jest dla nas błogosławieństwem, to jest również zobowiązaniem. Nasze poznanie miłosierdzia i współczucia Chrystusa powinno przymuszać nas do okazywania sobie nawzajem serdeczności i współczucia, w miarę jak wzrastamy w naszej jedności z Nim. 

Może się zdarzyć, że staniemy się zatwardziali z powodu życiowych wybojów i urazów, że zabraknie nam łaski, która objawia się w delikatności, że będziemy tak zajęci sobą, że nie będziemy w stanie okazywać miłości innym…

-Czy dasz się dziś napomnieć?

-Czy przyjmiesz zachętę lub pocieszenie? 

-Zastanów się nad swoim zjednoczeniem z Chrystusem i odnajdź te pociechy w Nim. 

-Następnie poproś Ducha, aby pokazał ci kogoś, kto potrzebuje dziś zachęty lub pocieszenia, i stań się narzędziem, dzięki któremu Chrystusowe pocieszenie zostanie mu przyniesione.

    

Kolosan 3:1-11

Eku

Jeśli więc razem z Chrystusem zostaliście wskrzeszeni, szukajcie tego, co w górze, gdzie Chrystus zasiada po prawicy Boga. 

Myślcie też o tym, co w górze, a nie o tym, co ziemskie. 

Umarliście bowiem i wa­sze życie jest razem z Chrystusem ukryte w Bogu. A kiedy ukaże się Chrystus, który jest waszym życiem, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale. 

Uśmierćcie więc w sobie ziemskie skłonności: rozwiązłość, nieczystość, namiętność, złe pożądanie i chciwość, która jest bałwochwalstwem. 

Z ich powodu gniew Boga przychodzi na synów buntu. 

Poprzednio wy także żyliście podobnie, gdy im ulegaliście. 

Teraz jednak i wy odrzućcie je wszystkie: gniew, gwałtowność, złość, bluźnierstwo i nieprzyzwoite słowa z waszych ust. 

Nie okłamujcie się wzajemnie, skoro pozbyliście się starego człowieka wraz z jego uczynkami, a przyoblekliście nowego, który jest odnawiany na obraz swojego Stwórcy, aby Go poznać. 

Nie ma tu już Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, cudzoziemca, Scyty, niewolnika, wolnego, ale wszystkim we wszystkich jest Chrystus.

Sz

Kol 3:1-11

Skoro razem z Chrystusem zostaliście ożywieni, skupcie się na niebie, gdzie Chrystus zasiada po prawej stronie Boga. Sprawy nieba niech będą dla was ważniejsze od ziemskich. Dla świata jesteście już bowiem martwi, a wasze prawdziwe życie jest życiem dla Boga i jest nierozerwalnie związane z Chrystusem. 

Gdy więc Chrystus, który jest waszym życiem, ukaże się w chwale całemu światu, wtedy również wy ukażecie się razem z Nim w Jego wspaniałej chwale. 

Odrzućcie więc wszystko, co jest grzeszne i przyziemne: rozwiązłość seksualną, niemoralność, pożądanie, złe pragnienia oraz chciwość, która sprawia, że pieniądze zajmują miejsce należne Bogu. Z powodu takich grzechów ludzie zbuntowani przeciwko Bogu staną przed Jego sądem. 

A przecież i wy kiedyś tak żyliście! Teraz więc odrzućcie to wszystko: gniew, nienawiść, złość, obelgi i wulgarne słowa. 

Nie okłamujcie się nawzajem! Przecież zdarliście z siebie łachmany starej natury i jej czynów, a ubraliście się we wspaniałą szatę nowej natury, nieustannie odnawiającej się na wzór Jezusa, który ją w was stworzył. 

Teraz nie liczą się już podziały na pogan, Żydów, obrzezanych, nieobrzezanych, cudzoziemców, Scytów, niewolników i wolnych. Liczy się tylko Chrystus, a On mieszka w nas wszystkich.

BT, Flp 2:1-2

Jeśli więc jest jakieś napomnienie w Chrystusie, jeśli - jakaś moc przekonująca Miłości, jeśli jakiś udział w Duchu, jeśli jakieś serdeczne współczucie - dopełnijcie mojej radości przez to, że będziecie mieli te same dążenia: tę samą miłość i wspólnego ducha, pragnąc tylko jednego,

BWP, Flp 2:1-2

Jeżeli tedy mogę was o coś prosić przez wzgląd na jedność z Chrystusem, jeżeli [Jego] miłość posiada jakąś moc przekonywającą, jeżeli jest jakaś wspólnota w Duchu [Świętym], jeżeli istnieje jakieś współczucie jednych dla drugich, to [proszę was:] zechciejcie być dla mnie powodem do radości! Niech zaistnieje wśród was jedność dążeń, tożsamość miłości, wspólnota ducha i zbieżność pragnień.

NPD'21, Flp 2:1-2

Jeśli więc chcielibyście w jakiś sposób wesprzeć mnie w Chrystusie, pocieszyć jakimś dowodem ofiarnej miłości, podkreślić duchową wspólnotę czy okazać mi swoją serdeczność lub współczucie, to dopełnijcie mojej radości, pokazując, że jesteście jednomyślni, że w postawie ofiarnej miłości wzajemnie troszczycie się o siebie i że trwacie w duchowej jedności.

PSZ, Flp 2:1-2

Przykład Chrystusa stanowi dla was zachętę, Jego miłość niesie wam pocieszenie, a Duch Święty pomaga wam żyć w jedności i okazywać innym współczucie oraz miłość. Sprawcie więc, żeby moja radość była pełna—bądźcie jednomyślni, zgodni i okazujcie sobie miłość oraz gotowość do współpracy!

SNP'18, Flp 2:1-2

Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jakaś pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakaś serdeczność i miłosierdzie, pomnóżcie moją radość i bądźcie jednomyślni, związani tą samą miłością, skupieni na wspólnym celu, złączeni jednym zdaniem.

TLB, Flp 2:1-2

Czy istnieje coś takiego jak chrześcijanie pocieszający się nawzajem? Czy kochacie mnie na tyle, by chcieć mi pomóc? Czy ma dla was znaczenie to, że jesteśmy braćmi w Panu, mającymi tego samego Ducha? Czy wasze serca są w ogóle czułe i współczujące? To sprawcie, bym był naprawdę szczęśliwy, okazując sobie wzajemną miłość i zgadzając się ze sobą z całego serca, pracując razem jednym sercem, umysłem i celem.

MSG'18, Flp 2:1-2

Jeśli cokolwiek zyskaliście, podążając za Chrystusem, jeśli Jego miłość zmieniła coś w waszym życiu, jeśli bycie we wspólnocie Ducha coś dla was znaczy, jeśli macie serce, jeśli wam zależy - wyświadczcie mi przysługę: Zgadzajcie się ze sobą, darzcie się miłością, bądźcie głęboko wierzącymi przyjaciółmi. 

Nie pchaj się na przód, nie mów słodko, by dostać się na szczyt. 

Odłóż siebie na bok i pomóż innym iść naprzód. 

Nie miej obsesji na punkcie własnej przewagi. 

Zapomnij o sobie na tyle długo, by wyciągnąć pomocną dłoń.