A.Begg 26 lipca
Skoncentrowani na Bogu
„Ja jestem krzewem winnym, a wy latoroślami.
Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity,
ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić”.
Jana 15:5
Początkujący fotografowie często nie wiedzą, na czym ustawiają ostrość. Czasami wydaje im się, że wiedzą, na czym się skupiają, ale w rezultacie zdjęcia zawierają rozmazane twarze i przekrzywione budynki. Później patrzą na swoje dzieło i mówią:
- "To nie jest to, co chciałem sfotografować!".
Ale faktem jest, że zdjęcia pokazują dokładnie, gdzie i jak ustawiony był obiektyw.
W życiowych wzlotach i upadkach oraz każdej chwili pomiędzy nimi - sposób, w jaki ty i ja reagujemy na okoliczności, ujawnia kąt naszego obiektywu, skupienie naszych serc i umysłów. Wyzwaniem dla wierzących jest więc życie w skupieniu na Bogu.
Jezus jasno dał do zrozumienia, że abyśmy potrafili skupić się na Bogu, musimy najpierw zrozumieć, kim jesteśmy bez Niego. Jezus wyjaśnił swoim uczniom, że bez Niego nic nie mogą uczynić; w końcu "w Nim wszystkie rzeczy trzymają się razem" (Kol 1:17 zob. poniżej różne tłumaczenia; np. Dlatego ON JEST przed wszystkim i wszystko jedynie w Nim ma swój cel, sens i miejsce.).
Nasza potrzeba Jezusa nie jest częściowa, lecz całkowita. Nikt z nas nie może nawet oddychać bez Bożego wsparcia. Jak możemy myśleć o przypisywaniu sobie zasług za jakiekolwiek dzieło, które On wykonał przez nas? Bez Bożej pomocy jesteśmy całkowicie bezsilni.
Zasada ta przewija się przez całą Biblię.
Mojżesz, wybrany przez Boga do wyprowadzenia ludu izraelskiego z niewoli, nieugięcie twierdził, że nie może wykonać tego zadania, jeśli Bóg nie będzie z nim - i miał rację (Wj 3:11-12).
Amos był hodowcą drzew figowych i pasterzem; nie miał nic do wniesienia do służby, gdy Bóg powołał go na proroka (Amos 7:14-15).
Podobnie Daniel, ze swoją niesamowitą zdolnością interpretowania snów, szybko przypisał Bogu wszelkie zasługi (Daniela 2:26-28).
Każdy z tych ludzi uznawał swoją całkowitą zależność od Boga.
W rzeczywistości nikt w Piśmie Świętym, kto dokonał wielkich rzeczy dla Boga,
nie uczynił tego bez całkowitego polegania na Bogu.
Aby móc wykonywać pracę, do której zostali powołani,
patrzyli w górę, a nie do wewnątrz.
Jako chrześcijanie powołani do życia skoncentrowanego na Bogu, nie możemy przypisywać sobie ani naszym zdolnościom zbyt wiele uwagi, ponieważ czyniąc to, możemy przesłonić Bożą łaskę i moc w naszym życiu.
W Chrystusie nie powinniśmy przechwalać się naszymi zdolnościami ani szukać okazji do zwrócenia na siebie uwagi. Zamiast tego powinniśmy jedynie pragnąć być znani jako słudzy żywego Boga, być użytecznymi w Jego służbie, gdy On działa w nas zgodnie ze swoim dobrym zamiarem, i we wszystkim, co robimy i mówimy, odwracać się od nas samych i kierować ku Niemu.
Na czym się dziś skupisz?
Bo kiedy przyjdzie sukces lub pochwała na kogoś wskażesz?
Kto to będzie?
————————-
Łukasza 17:7-19
bw
Łuk 17:7-19:
7 Kto zaś z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie do niego, gdy powróci z pola: Chodź zaraz i zasiądź do stołu?
8 Czy nie powie mu raczej: Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż się najem i napiję, a potem i ty będziesz jadł i pił?
9 Czy dziękuje słudze, że uczynił to, co mu polecono?
10 Tak i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: Sługami nieużytecznymi jesteśmy, bo co winniśmy byli uczynić, uczyniliśmy.
11 A w drodze do Jerozolimy przechodził między Samarią i Galileą. 12 Gdy wszedł do pewnej wioski, wyszło naprzeciw niego dziesięciu trędowatych mężów, którzy stanęli z daleka.
13 I podnieśli swój głos, mówiąc: Jezusie, Mistrzu! Zmiłuj się nad nami.
14 A gdy ich ujrzał, rzekł do nich: Idźcie, ukażcie się kapłanom. A gdy szli, zostali oczyszczeni.
15 Jeden zaś z nich, widząc, że został uzdrowiony, wrócił, donośnym głosem chwaląc Boga.
16 I padł na twarz do nóg jego, dziękując mu, a był to Samarytanin.
17 A Jezus odezwał się i rzekł: Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? A gdzie jest dziewięciu?
18 Czyż nikt się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?
19 I rzekł mu: Wstań, idź! Wiara twoja uzdrowiła cię.
———————
BT, Kol 1:17
On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie.
BW, Kol 1:17
On też jest przed wszystkimi rzeczami i wszystko na nim jest ugruntowane,
EKU'18, Kol 1:17
On też jest przed wszystkim i wszystko istnieje dzięki Niemu,
NP, Kol 1:17
On sam jest przed wszystkim i w Nim trwa wszystko razem połączone.
NPD'21, Kol 1:17
Dlatego ON JEST przed wszystkim i wszystko jedynie w Nim ma swój cel, sens i miejsce.
MSG
Kol 1:17,18:
On był nadrzędny na początku i - przewodząc paradzie zmartwychwstania - jest nadrzędny na końcu.
Od początku do końca jest tym, który góruje daleko ponad wszystkim i wszystkimi.
Jest tak wszechogarniający, tak przemożny, że wszystko, co Boże, znajduje w Nim swoje właściwe miejsce bez stłoczenia.
Nie tylko to, ale wszystkie połamane i przemieszczone kawałki wszechświata - ludzie i rzeczy, zwierzęta i atomy - zostają odpowiednio naprawione i dopasowane do siebie w żywej harmonii, a wszystko to dzięki Jego śmierci, Jego krwi, która polała się na krzyżu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz