sobota, 31 maja 2025

1 czerwca 2025 | Karen Huang | Bóg wie najlepiej | ODB


Izajasza 55 

(6) Szukajcie Pana, dopóki pozwala się znaleźć, 

wzywajcie Go, póki jeszcze jest blisko. 

(7) Niechaj bezbożny zejdzie ze swej drogi, 

a przestępca niech odejdzie od swoich złych myśli. 

Niech wróci do Pana, który się lituje, 

i do Boga, który w nieskończoność przebacza. 

(8) Bo wasze myśli nie są myślami moimi 

a wasze drogi nie są moimi, mówi Pan. 

(9) Niebo jest w górze, a ziemia na dole, 

a moje drogi są ponad waszymi 

i myśli moje wyższe są niż wasze. 

(10) Jak pada deszcz i śnieg z nieba, 

i tam nie powraca, dopóki nie nawodni ziemi, 

nie uczyni jej urodzajną i nie zapewni wzrostu jej plonów, 

aby dała ziarno dla siewcy i chleb na pokarm, 

(11) tak będzie ze słowem, które wychodzi z Moich ust, 

nie wraca do Mnie bezowocnie, 

zanim nie wykona tego, co chciałem, 

i nie osiągnie celu, w jakim je posłałem.


Martwiąc się o problem zdrowotny mojej nastoletniej siostrzenicy, ucieszyłam się, gdy usłyszałam o obiecującym naturalnym lekarstwie. Moja siostra jednak uważała, że ​​może ono powodować skutki uboczne, opierając się na historii choroby jej córki. Chciałam się spierać, ale powstrzymałam się. Bez względu na to, jak bardzo martwiłam się o moją siostrzenicę, musiałam zdać się na autorytet jej mamy.


Później lekarz powiedział nam: „Ten naturalny środek wywołałby silną reakcję alergiczną”. Jeśli chodzi o dobro mojej siostrzenicy, jej mama naprawdę wie, co jest dla niej najlepsze - i to w sposób, który dla mnie jest nie do pojęcia.


Przypominam sobie ten incydent, gdy martwię się o innych bliskich, prosząc Boga, aby pomógł im w sposób, w jaki moim zdaniem powinni otrzymać pomoc. Muszę pamiętać, że Bóg, który ich kocha zna ich o wiele lepiej niż ja, On wie najlepiej.


W Księdze Izajasza 55:9 Bóg mówi: „Jak niebiosa są wyższe od ziemi, tak moje drogi są wyższe od waszych dróg”. Hebrajskie słowo oznaczające drogi (derek) odnosi się do moralnych działań i zachowań Boga w przeciwieństwie do niegodziwych ludzi. 


Mądrość Boga i Jego prawe drogi są o wiele wyższe od naszych. To, co dzieje się w życiu ukochanej osoby, może nie być tym, czego chcemy, ale możemy zaufać, że On będzie działał w jej życiu tak, jak On uważa to za najlepsze.


Powierzajmy nadal tych, których kochamy Bogu, przedstawiając „[nasze] prośby Bogu” (Filipian 4:6). Tylko On jest doskonały w miłości, miłosierdziu, mądrości i suwerenności (Izajasz 55:3, 7-11).


___________________

Dzisiejsze spostrzeżenia


Księga Izajasza 55:8-9 mocno podkreśla wyższość i nieporównywalność Boga. 

Ponad tysiąc lat przed prorokowaniem Izajasza przyjaciel Hioba rzucił wyzwanie starożytnemu patriarsze: 

(7) Czy zgłębiłeś tajemnicę Boga? 

Czy przeniknąłeś doskonałość Wszechmocnego? 

(8) Jest wyższa niż niebiosa — a co ty możesz zrobić? 

Jest głębsza niż świat umarłych — a co ty wiesz? 

(9) Długością wykracza za ziemię, jest szersza niż morze. 

(10) Kiedy On przechodzi i bierze kogoś pod straż, albo gdy kogoś pociąga do odpowiedzialności, to kto Go powstrzyma?” (Księga Hioba 11:7-10 ). 


Retoryczne pytanie zadawane przez lud Boży brzmi: 

Któż jest jak Ty, o Jahwe, wśród rozlicznych bogów? 

Kto jest jak Ty potężny i święty? 

Kto budzi taką grozę i takich cudów dokonuje?” 

(2 Mojz 15:11 BWP). 


Sam Bóg rzucił wyzwanie swojemu ludowi: 

Do kogo mnie porównasz? Albo kto jest mi równy?” 

(Izajasz 40:25; patrz w. 18; 46:5). 


Ponieważ Bóg nie przypomina żadnej innej istoty, nasze skończone umysły nigdy nie mogą Go w pełni zrozumieć. 


A jednak ten niezrównany i niepojęty Bóg zaprasza nas: 

Nadstawcie ucha, przyjdźcie do Mnie! 

Słuchajcie, a będziecie żyli!” (55:3) 

oraz: 

Szukajcie PANA, dopóki pozwala się znaleźć! 

Wzywajcie Go, kiedy jest blisko!” (w. 6).


__________________

Jakie obawy masz w stosunku do ukochanej osoby? 

Jak możesz poddać swoje zrozumienie sytuacji Bożej mądrości?


Kochany Boże, powierzam moich bliskich Twojej opiece. 

Tylko Ty wiesz, co jest dla nich najlepsze.


piątek, 30 maja 2025

ODB | W jaki sposób doświadczyłeś mocy Ducha Bożego?

 


31 maja sob

Nasze miasto pogrążyło się w ciemnościach po tym, jak potężna burza śnieżna zerwała kilometry linii energetycznych, pozostawiając wielu naszych przyjaciół bez prądu, który mógłby ogrzać ich domy w środku mroźnej zimy. Rodziny z utęsknieniem czekały na pojawienie się w ich sąsiedztwie ekip naprawczych, pracujących nad przywróceniem zasilania. Później dowiedziałem się, że parking kościelny służył jako tymczasowe centrum dowodzenia dla pojazdów wysyłanych w celu pomocy potrzebującym.

Słysząc o pojazdach naprawczych, przypomniałem sobie polecenie Jezusa skierowane do Jego uczniów w Dziejach Apostolskich. Przez czterdzieści dni po swoim zmartwychwstaniu Chrystus ukazywał się swoim uczniom, aby zachęcać ich i nauczać o królestwie Bożym (Dz 1:3). Przed powrotem Jezusa do nieba dał im ostatnią obietnicę: „Otrzymacie moc, gdy Duch Święty zstąpi na was” (w. 8).

Chrystus obiecał, że nieporównywalnie wielka moc Boża będzie dostępna dla uczniów poprzez Jego Ducha. Ale celem posiadania mocy nie było zatrzymanie jej dla siebie. Zamiast tego uczniowie pozwolili, by Bóg umocnił ich w misji mówienia innym, jak ponownie doświadczyć połączenia z Bożą mocą i miłością, które zostało zerwane przez grzech.

Gdy wychodzimy do naszego społeczeństwa, mamy tę samą moc i powołanie. Umocnieni Bożym Duchem, możemy troszczyć się o tych, którzy cierpią i dzielić się tym, jak oni również mogą mieć dostęp do Bożej mocy.

___________________

W jaki sposób doświadczyłeś mocy Ducha Bożego? 

Jak mógłbyś podzielić się tym przesłaniem z innymi?

Drogi Boże, dziękuję Ci za dar Twojej mocy i miłości.

____________________

Dzisiejsze spostrzeżenia


Księga Łukasza kończy się wniebowstąpieniem Jezusa (Łk 24:50-53). Księga Dziejów Apostolskich, również napisana przez Łukasza, rozpoczyna się od przypomnienia czytelnikowi, Teofilowi, tej wcześniejszej relacji, odnosząc się do „mojej (jego) poprzedniej księgi” (Dz 1:1). 


Następnie Łukasz potwierdza prawdę o zmartwychwstaniu Chrystusa: „Po swoim cierpieniu [Jezus] ukazywał się im i dał wiele przekonujących dowodów, że żyje” (w. 3). 


Łukasz kończy swoje wprowadzenie, zapewniając nas o powrocie Chrystusa: „Ten sam Jezus ... powróci w ten sam sposób, w jaki widzieliście Go wstępującego do nieba” (w. 11). 


Rzeczywistość triumfu Jezusa nad śmiercią i Jego obiecany powrót są podstawą naszej wiary - wiary, która pozwala nam żyć Jego mocą w naszym życiu.






czwartek, 29 maja 2025

ODB | Idź i głoś | Alyson Kieda

 




2 Tymoteusza 1 PSZ

(6) Dlatego właśnie chcę cię raz jeszcze zachęcić, abyś rozpalił w sobie duchowy dar, który otrzymałeś od Boga, gdy położyłem na tobie swe ręce.

(7) Bóg bowiem nie obdarował nas strachem, ale dał nam Ducha mocy, miłości i rozsądku. 

(8) Nie wstydź się więc świadectwa o naszym Panu ani o mnie, że siedzę w więzieniu z Jego powodu. Dzięki mocy Boga bądź gotów, tak jak ja, cierpieć dla ewangelii. 

(9) To On nas zbawił i powołał do życia w świętości - nie ze względu na nasze osiągnięcia, ale z własnej woli i łaski, którą obdarzył nas w Chrystusie. Zaplanował to już przed wiekami, (10) a teraz ujawnił, posyłając naszego Zbawiciela - Jezusa Chrystusa, który pokonał śmierć, a drogę do życia i nieśmiertelności rozświetlił dzięki ewangelii.

(11) Mnie zaś uczynił jej głosicielem, apostołem i nauczycielem. 

(12) Z tego właśnie powodu znoszę obecne cierpienia. Nie wstydzę się jednak tego, bo wiem, komu zaufałem, i pewien jestem, że Chrystus potrafi zachować wszystko, co mi powierzył, aż do dnia swego powrotu.

(13) Twoim wzorem niech będzie zdrowa nauka, którą ode mnie usłyszałeś - oparta na wierze i miłości do Chrystusa. 

(14) Z pomocą Ducha Świętego, który w nas mieszka, strzeż tego wszystkiego, co powierzył ci Bóg.




Elliot z pasją opowiada innym o Jezusie. Podczas tygodnia spędzonego na nauczaniu z 2 Listu do Tymoteusza dla przywódców kościoła w południowoazjatyckim kraju, przypomniał im o pożegnaniu Pawła z Tymoteuszem. Zachęcał ich, aby nie wstydzili się dobrej nowiny, ale zamiast tego przyjęli cierpienie i prześladowania ze względu na ewangelię, tak jak Paweł (1: 8-9). Kilka dni później Elliot dowiedział się, że ewangelizacja i nawracanie chrześcijan zostało zakazane w tym kraju. Z głęboką troską o ich dobro, modlił się za tych przywódców, aby wytrwali i odważnie i pilnie kontynuowali głoszenie ewangelii.

Paweł rozumiał niebezpieczeństwo związane z głoszeniem dobrej nowiny. Spędził czas w więzieniu (w. 8, 16) i cierpiał na wiele różnych sposobów z powodu swojego nauczania (w. 11-12) - w tym był bity, chłostany i kamienowany (zob. 2 Koryntian 11: 23-29). Nic jednak nie powstrzymywało Pawła przed opowiadaniem innym o Jezusie. Jego filozofia? „Dla mnie bowiem żyć - to Chrystus, a umrzeć - to zysk” (Flp 1:21). Żył po to, by opowiadać innym o Chrystusie, ale wiedział, że gdy umrze, będzie z Jezusem. Paweł przypomniał Tymoteuszowi, że Duch Święty da mu moc (2 Tm 1:7).

Bóg wzywa nas wszystkich, którzy wierzymy, gdziekolwiek jesteśmy - w kraju czy za granicą - abyśmy mówili innym o Jezusie. Możemy cierpieć, ale On jest tam z nami.

_______________


Dalsze spostrzeżenia.

Wielki pożar Rzymu miał miejsce w roku 64, mniej więcej w czasie, gdy Paweł pisał 2 List do Tymoteusza. Cesarz Neron obwiniał o to wierzących w Jezusa i prześladował ich. Paweł był w więzieniu, a jego śmierć była bliska, gdy napisał ten list, aby zachęcić Tymoteusza do wytrwałości w głoszeniu ewangelii (4:2-8). Nie miał się bać ani wstydzić, ale odważnie świadczyć i być przygotowanym na cierpienie dla Chrystusa (1:7-8). Ponieważ Bóg uzdolnił go do prowadzenia świętego życia (w. 9), nie musiał obawiać się śmierci, ponieważ Jezus ją zniszczył i wkrótce powróci, aby potwierdzić autentyczność i ważność jego wiary (w. 10-12). Ten rodzaj wiary pozwala nam odważnie dzielić się naszą wiarą z innymi.


_______________

Co pomaga ci mówić innym o Jezusie? 

Ile kosztuje cię głoszenie komuś dobrej nowiny?

Drogi Boże, chcę, aby inni poznali Ciebie tak jak ja! Proszę, uzdolnij mnie przez Twojego Ducha Świętego, abym opowiadał im wspaniałą nowinę o Tobie.


środa, 28 maja 2025

ODB | Tim Gustafson | Od miecza śmiertelnego wybaw mnie | Psalm 144



 ODB Od miecza śmiertelnego wybaw mnie

Psalm 144 BW

... (9) Boże, zaśpiewam ci nową pieśń, 

Na harfie dziesięciostrunnej zagram ci. 

(10) Ty dajesz królom zwycięstwo;...


Niezwykła rzeźba Sabina Howarda A Soldier's Journey tchnie witalnością i udręką. Trzydzieści osiem postaci z brązu pochyla się do przodu na 58-metrowej płaskorzeźbie, która śledzi życie żołnierza I wojny światowej. 


Ukończona w 2024 roku panorama zaczyna się od rozdzierającego serce pożegnania z rodziną, prowadzi nas przez naiwne uniesienie związane z wyjazdem i przenosi do horroru bitwy. Na koniec rzeźba powraca do domu, gdzie córka weterana zagląda do jego odwróconego hełmu - tylko po to, by przewidzieć II wojnę światową.


Howard starał się „znaleźć nić, która biegnie przez ludzkość - że istoty ludzkie mogą osiągnąć wielkie wyżyny, ale mogą też spaść do poziomu zwierzęcia”. Wojna ujawnia tę rzeczywistość.


Psalmista Dawid dobrze znał krwawe konsekwencje wojny. Świadomy tragicznej konieczności konfrontacji ze złem, wychwalał Boga, który „ćwiczy jego ręce do wojny” (Ps 144:1). 


Jednocześnie jednak wzbraniał się przed walką, modląc się: „Od miecza śmiertelnego wybaw mnie” (w. 10-11). 


Dawid wyczekiwał czasu, w którym młodzi nie będą ginąć na wojnie, ale synowie „będą jak dobrze pielęgnowane rośliny”, a córki „jak filary wyrzeźbione dla ozdoby pałacu” (w. 12). 


W tym dniu „nie będzie burzenia murów, nie będzie pójścia do niewoli, nie będzie krzyku trwogi na naszych ulicach” (w. 14).


____________________

Dzisiejsze spostrzeżenia

Sprawny we władaniu bronią wojenną Dawid zyskał rozgłos po zabiciu Goliata procą i kamieniem (zob. 1 Księga Samuela 17). 

Chociaż był Bożym pomazańcem, by poprowadzić Izrael do bitwy, Dawidowi zabroniono budować świątynię dla Boga (zob. 1 Księga Kronik 17), częściowo z powodu tego, jak „wiele krwi” „przelał” (22:8). 


Pomimo swojej sprawności wojskowej, wiedział, że nie może polegać na sile militarnej. 

W Psalmie 20 napisał: „Niektórzy ufają rydwanom, a inni koniom, lecz my ufamy imieniu Pana, Boga naszego” (w. 7). 


Ufając Mu, możemy znaleźć siłę do promowania pokoju, gdziekolwiek jesteśmy.


Patrząc wstecz, wspominamy tych, którzy polegli w bitwie. Patrząc w przyszłość, śpiewamy z Dawidem: „Będę śpiewał nową pieśń Tobie, mój Boże” (w. 9).

______________

Jak świadomość realności wojny wpływa na ciebie? 

Co możesz zrobić, aby działać na rzecz pokoju?

______________

Ojcze, wspominamy tych, którzy wciąż giną na wojnach. 

Tym bardziej oczekujemy od Ciebie trwałego pokoju.


_________

Adamczyk:

Ps 144


Błogosławiony Boże, Skało moja!

Ty, co me ręce do boju zaprawiasz...

W Tobie jest mojej pewności ostoja,

Ty mnie z ucisków swą Mocą wybawiasz.


Jesteś mi Tarczą godną zaufania,

A Ludem rządzę z Twojego nadania.


Kimże jest człowiek, że go Boże chronisz?

Kim syn człowieczy, że tak dbasz o niego?

Czyż nie jest tchnieniem wiatru, co wciąż goni,

Cieniem z pamięci, dnia już zanikłego?


Ty jednak chylisz ku niemu Oblicze

I dbasz o niego, według jego życzeń...


Prośbę odważam się Tobie przedstawić:

(Nachyl swych niebios, przybliż swą Obecność),

„Zechciej jak kiedyś sługę swego zbawić,

(Czyż wróg mój będzie mnie szarpał przez wieczność?)

Wyciąg swą Rękę ze swego Mieszkania

I połóż tamę fali zatapiania.”


Raz jeszcze Panie, jak kiedyś przed Ludem,

Spraw aby góry z Mocy zadymiły

I piorun raził moich wrogów cudem

Przestrasz tych obcych, co chcą użyć siły

Przeciwko temu, co był dla nich królem,

A dziś przeszyli jego serce bólem!


Wtedy Ci Panie, pieśń zaśpiewam nową,

Dziesięciostrunna harfa zawtóruje!

(Gdyż Boże pragnę wielbić Cię wzorowo

Za to, że w bojach, Twą Rękę już czuję.)


Tylko mnie ocal od fałszywych braci

Z mieczem stojących, chcących mnie zatracić.


Niech w naszym Kraju spokój zaistnieje

By nasze dzieci, szczepki naszych rodów

Czas miały wzrosnąć, poznać nasze dzieje

I cieszyć oko swym pięknem za młodu.


Chłopcy dorodni, a każdy z nich dumny,

Cudne dziewczęta – rzeźbione kolumny.

I spichrze nasze aby pełne były

Zboża i płodów ziemi nam rodzącej...

I stada, by nam też się pomnożyły,

Na łąkach w setki, a nawet w tysiące...

A bydło juczne, pracą obłożone,

Świadczy tłustością, że jest wykarmione.


Oby nie było wyłomu ni przejścia

Dla obcych w murach miasta bezpiecznego.

I skarg mieszkańców, żadnego nieszczęścia

Dla tu żyjących, dla ludu wiernego.


Naród szczęśliwy, który tak mieć będzie,

I ten, co ufa Bogu Jahwe wszędzie.


_____________

Psalm 144 EKU

(1) Dawida. 


Błogosławiony PAN, moja opoka, 

który zaprawia moje ręce do walki i moje palce do bitwy. 

(2) On jest łaską i twierdzą moją, fortecą i moim wybawcą, moją tarczą 

– w nim mam schronienie, On mi poddaje narody. 


(3) PANIE, czym jest człowiek, że troszczysz się o niego, 

czym jest syn człowieczy, że o nim myślisz? 

(4) Człowiek jest jak tchnienie, 

dni jego jak cień, który przemija. 


(5) PANIE, uchyl niebios i zstąp, 

dotknij gór, by zadymiły! 

(6) Przeraź ich błyskawicą i rozpędź, wypuść swoje strzały, zmuś ich do ucieczki! 

(7) Wyciągnij swoje ręce z wysoka, 

wybaw mnie i ocal z wód ogromnych, z rąk cudzoziemców! 

(8) Ich usta mówią kłamstwa, fałszywie przysięga ich prawica. 

(9) Boże, będę Ci śpiewał pieśń nową, 

zagram Ci na harfie o dziesięciu strunach. 


(10) Ty, który królom dajesz zwycięstwo, 

który wybawiłeś Dawida, swojego sługę od zabójczego miecza, 

(11) wybaw mnie i ocal z rąk cudzoziemców, 

których usta mówią kłamstwa, i fałszywie przysięga ich prawica. 


(12) Niech nasi synowie jak rośliny bujnie wzrastają w swej młodości, 

a nasze córki niech będą jak kolumny narożne, wyrzeźbione na wzór kolumn świątyni. 

(13) Nasze spichlerze niech będą pełne plonów wszelkiego rodzaju. 

Niech tysiąckrotnie się mnożą nasze stada, niech się na naszych pastwiskach pasą dziesiątki tysięcy. 

(14) Nasze bydło niech będzie płodne, niech szkód i strat nie ponosi. Niech nikt nie podnosi lamentu na naszych ulicach. 

(15) Szczęśliwy lud, któremu tak się powodzi, 

szczęśliwy lud, którego PAN jest Bogiem.