Oszustwa grzechu..

Grzech sprawia, że:

(1) mam wysokie mniemanie o swojej sprawiedliwości ale 

(2) bardziej  koncentruję się na twoim grzechu. 

Oto ostre napomnienie, trudne słowa, które oddają przerażającą istotę własnej (grzesznej) sprawiedliwości: 

  (14) A do anioła zboru w Laodycei napisz: 

To mówi ten, który jest Amen, 

świadek wierny i prawdziwy, 

początek stworzenia Bożego: 

(15) Znam uczynki twoje, 

żeś ani zimny, ani gorący. 

Obyś był zimny albo gorący! 

(16) A tak, żeś letni,

 a nie gorący ani zimny, 

wypluję cię z ust moich. 

(17) Ponieważ mówisz: 

Bogaty jestem i wzbogaciłem się, 

i niczego nie potrzebuję, 

a nie wiesz, 

żeś pożałowania godzien 

* nędzarz i biedak, 

** ślepy i goły, 

(18) radzę ci, 

* abyś nabył u mnie złota w ogniu wypróbowanego, 

→ abyś się wzbogacił 

i → abyś przyodział szaty białe, 

→ aby nie wystąpiła na jaw haniebna nagość twoja, 

** oraz maści, 

→ by nią namaścić oczy twoje, 

→ abyś przejrzał. 

(19) Wszystkich, których miłuję, karcę i smagam; 

bądź tedy gorliwy i upamiętaj się.

Objawienia 3:14-19. 

Oto mój problem: 

Lubię myśleć, że nikt nie postrzega MNIE trafniej i lepiej niż JA SAM. 

Wszyscy zbytnio ufamy pozytywnym, wytworzonym przez nas samych obrazom siebie. 

Czynimy tak, ponieważ nie bierzemy poważnie tego, co Biblia mówi o dynamice duchowej ślepoty. 

Jeśli grzech jest zwodniczy (a jest), to dopóki czai się w moim wnętrzu 

- będą pojawiały się duchowe białe plamy. 

Po prostu nie będę postrzegał SIEBIE tak prawdziwie, jak mi się wydaje, że jest. 

Mówiąc językiem ubóstwa i bogactwa:

.. przyglądasz się sobie i myślisz, że jesteś w porządku, 

ale tak naprawdę - jest to dalekie od prawdy. 

Fakty są takie, że 

- grzech nie tylko nas oślepia, 

ale jako grzesznicy 

- bierzemy aktywny udział we własnej ślepocie.

(działamy jak całkowicie NIEWIDOMI) 

Kłócimy się, że jesteśmy lepsi, że dobrze sobie radzimy, a nie jest to w Bożych oczach prawdą. 

Duchowa rzeczywistość jest taka, 

że jesteśmy jak 

nadzy, bezdomni ludzie, 

ale postrzegamy siebie jako 

zamożnych i dobrze ubranych. 

To bardzo upokarzający obraz. Pokazuje, jak głęboko wypaczony i zwodniczy jest nasz obraz siebie samych. 

Czytając te słowa, nie przyjmuj defensywnej postawię, lecz przyjmij ostrzeżenie. 

O to co się dzieje jeśli myślisz, że masz już temat sprawiedliwości zamknięty 

- zaczynasz zajmować się bardziej grzechem innych, 

a przestajesz myśleć o swoim. 

Kiedy zaczynasz myśleć więcej o grzechu osoby stojącej obok niż o swoim własnym, naprawdę musisz uświadomić sobie, że masz duchowy problem. 

Dobry wzrok duchowy zawsze prowadzi do smutku i wyznania grzechu, a nie potępienia bliźniego (lub innego porównywania się i usprawiedliwiania). 

Może twoje oczy są bardziej zamknięte, niż ci się wydaje. 

Może nie znasz się tak dobrze, jak myślisz. 

Módl się o cudowną, pełną miłości, dającą jasne widzenie służbę Ducha Świętego przekonującą o grzechu. Jego obecność w tobie to łaska.

P.D.Tripp 17 lipca