Podstwa usprawiedliwienia

Usprawiedliwienie - to jedyny fundament dla osobistej przemiany. 

Usprawiedliwienie - nigdy nie jest owocem osobistej przemiany. 

(BW) List do Tytusa 2 

(11) Albowiem objawiła się ŁASKA Boża, 

zbawienna dla wszystkich ludzi, 

(12) nauczając nas, abyśmy 

→ wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości 

→ i na tym doczesnym świecie 

wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie żyli, 

(13) oczekując błogosławionej nadziei 

i objawienia chwały wielkiego Boga 

i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa, 

(14) który dał samego siebie za nas, 

aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości 

i oczyścić sobie lud na własność, 

gorliwy w dobrych uczynkach. 

Trudno znaleźć bardziej konfrontujący, napełniający pokorą i zachęcający fragment. 

Przede wszystkim konfrontuje nas z rzeczywistością, iż nie ma sposobu, byśmy zyskali akceptację u Boga za pomocą osobistej odnowy i dzieł sprawiedliwości. (jest to kwintesencja wszelkich ludzkich Religii)

Nasza relacja z Bogiem zawsze jest wynikiem Jego inicjatywy, a nie naszej. 

To On zrezygnował z siebie dla nas. 

Odkupił nas. 

Wziął nas jako swoją własność. 

On nas oczyszcza. 

Dlaczego wykorzystuje swoją suwerenną inicjatywę 

w ten sposób? 

Czyni to, bo nie ma innej drogi. 

Nasza własna sprawiedliwość nigdy nie poprzedza naszego osobistego usprawiedliwienia. 

To Boża ŁASKA sprawia, że odrzucamy bezbożność, żeby uciec od światowych uciech i żyć zacnie, stosując samokontrolę.

Pozbawieni ŁASKI - jesteśmy moralnie pogrzebani. 

Usprawiedliwienie nigdy nie polega na tym, że uznaje naszą czystość i sprawiedliwość i na nie reaguje, ponieważ bez Bożej ŁASKI niczego z tych rzeczy w nas nie ma. 

To, co wnosimy do naszej relacji z Bogiem, 

to dramatyczne duchowe i moralne potrzeby. 

Przychodzimy do Niego zbrukani i obciążeni doczesnością i bezbożnością oraz brakiem samokontroli. 

Potrzebujemy mocy Jego usprawiedliwiającej i przemijającej ŁASKI, by obmyła nas i wyposażyła w moc do życia sposób, do którego zostaliśmy stworzeni. 

On nas bierze.

Usprawiedliwia. 

Oczyszcza. 

Przemienia. 

Napełnia mocą. 

Tchnie w nas nadzieję wieczną. 

Czyni z nas swoich ludzi. 

Nic z tych rzeczy by się nie wydarzyło, gdyby Jezus się za nas nie oddał, ponieważ nie mieliśmy żadnych skłonności ani możliwości, by sami tego dokonać. 

Tak więc ty i ja nie mamy żadnego powodu, by się chełpić. 

Za to mamy wszelkie powody ku temu, by oddać się pełnemu wdzięczności uwielbieniu Boga. 

Mamy też wszystkie powody ku temu, by czuć się zachęceni, ponieważ nasz Odkupiciel nie zadziałał w naszym imieniu wyłącznie raz. 

Robi to i będzie robił, aż staniemy przed Nim jako jego lud, całkowicie oczyszczeni już na wieki wieków. 

Gdybyśmy mogli sami dokonać tych rzeczy dla siebie - życie, ofiara, śmierć oraz zmartwychwstanie Jezusa nie byłyby potrzebne. 

Najcenniejszej rzeczy w naszym życiu i naszej relacji z Bogiem też sobie nie wypracowaliśmy. 

A jest nią wieczny dar ŁASKI ku przemianie. 

D.Tripp 16 lipca

Ef. 1:3-14

(2) ŁASKA wam i pokój od 

Boga, Ojca naszego i od Pana Jezusa Chrystusa.  

(3) Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, 

który nas ubłogosławił w Chrystusie 

wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios; 

(4) w nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, 

→ abyśmy byli święci i nienaganni przed obliczem jego; 

w miłości (5) przeznaczył nas dla siebie 

do synostwa przez Jezusa Chrystusa 

według upodobania woli swojej, 

(6) → ku uwielbieniu chwalebnej łaski swojej, 

którą nas obdarzył w Umiłowanym. 

(7) W nim mamy odkupienie przez krew jego, 

odpuszczenie grzechów, według bogactwa ŁASKI jego, 

(8) której nam hojnie udzielił 

w postaci wszelkiej mądrości i roztropności, 

(9) oznajmiwszy nam według upodobania swego, 

którym go uprzednio obdarzył, 

(10) tajemnicę woli swojej, 

→ aby z nastaniem pełni czasów wykonać ją 

i w Chrystusie połączyć w jedną całość wszystko, 

i to, co jest na niebiosach, i to, co jest na ziemi w nim, 

(11) w którym też przypadło nam w udziale stać się jego cząstką, 

nam przeznaczonym do tego od początku według postanowienia tego, 

który sprawuje wszystko według zamysłu woli swojej, 

(12) → abyśmy się przyczyniali do uwielbienia chwały jego, 

my, którzy jako pierwsi nadzieję mieliśmy w Chrystusie. 

(13) W nim i wy, którzy usłyszeliście słowo prawdy, 

ewangelię zbawienia waszego, 

i uwierzyliście w niego, 

zostaliście zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym, 

(14) który jest rękojmią dziedzictwa naszego, 

aż nastąpi odkupienie własności Bożej, 

→ ku uwielbieniu chwały jego.