BW, Ps 57:1-12
Przewodnikowi chóru. Na nutę: "Nie zatracaj..."
Miktam Dawida, gdy uciekał przed Saulem do jaskini.
2.Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną,
Bo tobie zaufała dusza moja
I w cieniu twych skrzydeł chcę się schronić,
Aż przeminie nieszczęście!
3.Wołam do Boga Najwyższego, do Boga,
Który do końca doprowadzi sprawę moją.
4.On ześle pomoc z nieba i wybawi mnie,
Gdy lży mnie gnębiciel. Sela.
Bóg ześle łaskę swoją i wierność swoją.
5.Przebywam wśród lwów, które chciwie pożerają ludzi,
Zęby ich są jak włócznie i strzały,
A język ich jak miecz ostry.
6.Wznieś się nad niebiosa, o Boże,
Niech będzie nad całą ziemią chwała twoja!
7.Zastawili sidła na kroki moje,
Ugięli duszę moją, wykopali przede mną dół:
Wpadli do niego. Sela.
8.Gotowe jest serce moje, Boże,
Gotowe jest serce moje,
Będę śpiewał i grał. Zbudź się, chwało moja!
9.Zbudź się, harfo i cytro,
A ja obudzę jutrzenkę.
10.Wysławiać cię będę, Panie, wśród ludów,
Będę grał tobie wśród narodów,
11.Bo wielka jest łaska twoja aż do niebios
I aż do obłoków sięga wierność twoja.
12.Wznieś się nad niebiosa, Boże,
Niech będzie nad całą ziemią chwała twoja!
BT'71, Ps 57:1-12
Kierownikowi chóru. Na melodię: ”Nie niszcz”. Dawidowy. Miktam. Gdy zbiegł od Saula do jaskini.
Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną, u Ciebie chronię swe życie: chronię się pod cień Twoich skrzydeł, aż przejdzie klęska.
Wołam do Boga Najwyższego, do Boga, który czyni mi dobro.
Niech ześle [pomoc] z nieba, niechaj mnie wybawi, niech hańbą okryje tych, co mnie dręczą; (Sela) niechaj ześle Bóg swoją łaskę i wierność.
5. Pośrodku lwów spoczywam, co pożerają synów ludzkich.
Ich zęby to włócznie i strzały, a język ich niby miecz ostry.
Bądź wywyższony, Boże, ponad niebo, a Twoja chwała ponad całą ziemię.
Zastawili sieć na moje kroki i zgnębili moje życie.
Przede mną dół wykopali: sami wpadli do niego. Sela
8. Serce moje jest mocne, Boże, mocne serce moje; zaśpiewam i zagram.
Zbudź się, duszo moja, zbudź, harfo i cytro! Chcę obudzić jutrzenkę.
Wśród ludów będę chwalił Cię, Panie; zagram Ci wśród narodów, bo Twoja łaskawość aż do niebios, a wierność Twoja po chmury.
Bądź wywyższony, Boże, ponad niebo, a Twoja chwała ponad całą ziemię.
EKU'18, Ps 57:1-12
Przewodnikowi chóru. Na melodię: „Al taszchet”. Dawida. Miktam. Gdy uciekał przed Saulem do jaskini.
Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną!
W Tobie moja dusza szuka schronienia,
chronię się pod osłonę Twoich skrzydeł
aż przeminie nieszczęście.
3.Wołam do Boga Najwyższego,
do Boga, który wyświadczył mi dobro.
Niech ześle z niebios pomoc, aby mnie ocalić,
niech upokorzy moich prześladowców,
niech Bóg okaże swoją łaskę i wierność, bo wśród lwów przebywam,
które pożerają ludzi.
Ich zęby, to włócznie i strzały, ich język jest ostry jak miecz.
6. Bądź wywyższony, Boże, nad niebiosa, a Twoja chwała nad całą ziemię!
Sieć zastawili na moje stopy i udręczyli moją duszę.
Dół wykopali przede mną, lecz sami do niego wpadli.
8. Gotowe jest moje serce, Boże, gotowe jest moje serce, będę grał i śpiewał.
Zbudź się, moja duszo, zbudź się, harfo i cytro!
Chcę obudzić jutrzenkę!
10. Będę Cię, Panie mój, wysławiał wśród ludów,
zagram Ci pośród narodów, bo Twoja łaska sięga aż do niebios,
a Twoja wierność do obłoków.
Bądź wywyższony, Boże, nad niebiosa, a Twoja chwała nad całą ziemię!
SNP'18, Ps 57:1-12
Dla prowadzącego chór. Na melodię: Nie niszcz. Dawidowy. Do złotej myśli. Dawid schronił się wówczas przed Saulem w jaskini.
Zmiłuj się nade mną, Boże,
zmiłuj się nade mną,
Bo moja dusza w Tobie szuka schronienia.
W cień Twoich skrzydeł uciekam,
Dopóki trwa zagrożenie!
Wołam do Boga Najwyższego —
Do Boga, stróża moich spraw!
On ześle mi pomoc i ratunek z nieba,
Podepcze moich gnębicieli. Sela.
Bóg okaże mi łaskę i objawi swą wierność.
Moja dusza mieszka pośród lwów,
Gotowych na pożarcie ludzi,
Ich zęby niczym włócznie i strzały,
Ich języki niczym ostry miecz.
Wznieś się ponad niebo, o Boże,
Niech całą ziemię okryje Twoja chwała!
Zastawili sieć na moje stopy,
Zasiali niepokój, wykopali dół —
Sami jednak dosięgli jego dna. Sela.
Gotowe jest moje serce, o Boże,
Gotowe jest moje serce,
Będę Ci śpiewał i grał.
Obudź się, całe me wnętrze!
Obudź się, harfo i cytro,
A ja obudzę jutrzenkę.
Będę Cię wysławiał wśród ludów, o Panie,
Będę dla Ciebie grał wśród narodów,
Bo wielkość Twojej łaski sięga niebios,
A Twej wierności — obłoków.
Wznieś się nad niebiosa, o Boże,
Niech całą ziemię okryje Twoja chwała!
KPHA, Księga Psalmów 57
Zmiłuj się Boże, zmiłuj nade mną,
U Ciebie szukam schronienia.
Chcę pod skrzydłami przetrwać noc ciemną,
W czasie mojego strapienia.
Wołam do Ciebie, myśli mnie męczą,
I pytam: „Czy mnie ocalisz?
Czy hańbą dotkniesz, tych co mnie dręczą,
Co zawsze na mnie czyhali?”
Jak lwy przychodzą, by żreć i szkodzić,
A zęby mają jak piki,
By tak w uczciwych życie ugodzić
I cięte mają języki.
Ref.: Niebo jest Boże, wysoko nad nami,
A Chwała Twoja ponad niebiosami.
Sideł wokoło mnie nastawiali
I patrzą czy się w nie złowię.
W dół wykopany sami wpadali!
Nie wyszło im to na zdrowie.
Serce mam mocne, wsparte Twą Siłą,
Więc chcę uwielbić Cię Panie.
Coś jak jutrzenka duszę zbudziło,
Czas na śpiewanie i granie!
Harfę pochwycę, zagram na lirze,
Zaśpiewam Ci w Zgromadzeniu!
Niech pieśń ma Panie dotrze najwyżej!
Tam, gdzie Ty mieszkasz, w chmur Cieniu.
Ref.: Niebo jest Boże, ...
Psalm 57 Pośród lwów MSG
Gdy [Dawid] zbiegł przed Saula do jaskini.
1-3 Bądź dla mnie dobry, Boże, nie “kiedyś” ale właśnie “teraz”!
Uciekam do ciebie, aby żyć.
Chowam się pod twoimi skrzydłami
dopóki nawałnica się nie skończy.
Wołam do Boga Najwyższego,
Do Boga, który trzyma mnie żebym się nie rozpadł na kawałki.
On wysyła rozkazy z nieba i ratuje mnie,
upokarza tych, którzy mnie kopią.
Bóg zapewnia hojną miłość,
on dotrzymuje słowa.
4 Znalazłem się pośród wściekłych lwów
które dostają szału dla smaku ludzkiego mięsa;
Ich zęby to lance i strzały,
ich języki są ostrymi sztyletami.
5 Wznieś się wysoko ponad niebiosa, o Boże!
Okryj całą ziemię swoją chwałą!
6 Oni zastawili pułapkę na mojej drodze;
Myślałem, że jestem martwy i skończony.
Wykopali pułapkę, żeby mnie złapać,
a sami wpadli do niej po uszy.
7-8 Jestem gotowy, Boże, tak bardzo gotowy,
gotowy od stóp do głów,
Gotowy do śpiewania, gotowy do wznoszenia pieśni:
"Obudź się, duszo!
Obudź się, harfo, obudź się, lutnio!
Obudź się, zaspane słoneczko!".
9-10 Dziękuję Ci, Boże, donośnie na ulicach,
śpiewając Twoją chwałę w mieście i w kraju.
Im głębsza Twoja miłość, tym wyżej się wznosi;
każda chmura jest sztandarem Twojej wierności.
11 Wznieś się wysoko w przestworza, o Boże!
Okryj całą ziemię swoją wspaniałością!
PSALM 57
Po uwolnieniu z Gat, odnotowanym w Ps. 56, Dawid schronił się w jaskini Adullam (1 Sam. 22,1 i nast.), a później przeniósł się do jaskini w Engedi (1 Sam. 24; zob. Ps. 142). Lepiej za wolą Boga znajdować się w jaskini niż poza Jego wolą w pałacu królewskim.
Melodia "Nie niszcz”’; bw:”nie zatracaj” została przypisana także do 58, 59 i 75.
Psalm ten obejmuje jeden dzień z życia Dawida jako uciekiniera, gdyż werset 4/5 odnotowuje moment jego kładzenia się, a werset 8/9 jego przebudzenie by powitać świt. Bóg uciszył jego serce i dał mu sen, którego potrzebował (zob. 4,8; 5,3).
Zwróć uwagę na powtórzenia (też w Ps.56): bw: zlituj się (miłosierdzie i ostoja w. 1/2), bw: ześle (posyła w. 3/4), bw: gotowe (niezłomność w. 7/8) i budzić (w. 8/9) oraz refren w wersetach 5 i 11.
Ze swojego trudnego doświadczenia w Gat, Dawid dzieli się z nami pewnymi odpowiedzialnościami (i przywilejami), które mają wierzący na co dzień.
Każdy dzień jest dniem modlitwy (w. 1-5)
ubg:(1) Przewodnikowi chóru. Al taszchet.
Miktam Dawida, kiedy uciekał przed Saulem do jaskini.
Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną, bo moja dusza ufa tobie;
w cieniu twoich skrzydeł będę się chronił, aż przeminie nieszczęście.
(2) Będę wołał do Boga Najwyższego,
do Boga, który doprowadzi moją sprawę do końca.
(3) On ześle pomoc z nieba i wybawi mnie od urągania tego, który chce mnie pochłonąć. Sela.
Ześle mi Bóg swoje miłosierdzie i prawdę.
(4) Moja dusza przebywa wśród lwów;
leżę wśród płonących, wśród synów ludzkich,
których zęby są jak włócznie i strzały, a język jak miecz ostry.
(5) Bądź wywyższony, Boże, ponad niebiosa, a twoja chwała ponad całą ziemię.
Podobnie jak w 56,1/2, Dawid zaczyna się od wołania o miłosierdzie, gdyż polega na łasce Boga, która przeprowadzi go przez jego próby.
Jego uwielbienie i modlitwa zamieniły jaskinię w Święte Miejsca, gdzie mógł się ukryć pod skrzydłami cherubinów znajdujących się w miejscu przebłagania/miłosierdzia w arce Przymierza (Wj. 25:17-20, zwróć uwagę na czasownik "przysłaniać/ocienić"). Obraz ten występuje często w Piśmie Świętym i nie powinien być mylony ze skrzydłami ptaka, jak w 91:4, Pwt 32:11, Mt 23:37 i Łk 13:34 (zob. 17:8; 36:7-8; 61:5; 121:5; Rut 2:12).
Dawid chciał mieć skrzydła gołębicy, aby odlecieć (55:6), podczas gdy potrzebował skrzydeł cherubinów w "tajemnym miejscu Najwyższego", gdzie mógł się bezpiecznie ukryć.
Hbr 10:19-25 (19) Mając więc, bracia, ufność, iż przez krew Jezusa mamy wstęp do świątyni (20) drogą nową i żywą, którą otworzył dla nas poprzez zasłonę, to jest przez ciało swoje, (21) oraz kapłana wielkiego nad domem Bożym, (22) wejdźmy na nią ze szczerym sercem, w pełni wiary, oczyszczeni w sercach od złego sumienia i obmyci na ciele wodą czystą; (23) trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo wierny jest Ten, który dał obietnicę; (24) i baczmy jedni na drugich w celu pobudzenia się do miłości i dobrych uczynków, (25) nie opuszczając wspólnych zebrań naszych, jak to jest u niektórych w zwyczaju, lecz dodając sobie otuchy, a to tym bardziej, im lepiej widzicie, że się ten dzień przybliża.
Dawid wiele razy w przeszłości chronił się w Panu i wiedział, że Pan jest wierny. Słowo nieszczęście oznacza "niszczycielską burzę, która mogłaby pochłonąć". [hawwa - zagłada 5:10; 38:13; 52:4,9; 55:12; 91:3; Piktogram przedstawia kogoś, kto patrzy na wielki obszar z podniesionymi rękami, jak przy mówieniu "patrz".]
Mk.9(7) I powstał obłok, który ich zacienił, a z obłoku rozległ się głos: Ten jest Syn mój umiłowany, jego słuchajcie.
Łk.1(35) I odpowiadając anioł, rzekł jej: Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię. Dlatego też to, co się narodzi, będzie święte i będzie nazwane Synem Bożym.
Łk.9(34) A gdy on to mówił, powstał obłok i zacienił ich. I zlękli się, gdy wchodzili w obłok.
Hebr.9(5) nad nią zaś cherubini chwały, zacieniający wieko skrzyni, o czym teraz nie ma potrzeby szczegółowo mówić.
Saul i jego ludzie byli jak dyszące zwierzęta ścigające swoją ofiarę (w. 3-4; zob. 7,2; 10,9; 17,12; 57,4; Dn 6; 1 P 5,8), ale Bóg chronił Dawida swoją miłością i wiernością. Gdyby Dawid położył się w jaskini, by spać, być może ludzie Saula znaleźliby go.
Ale Bóg Dawida jest "Bogiem Najwyższym" (7,17; 57,2; 78,56) i "właścicielem nieba i ziemi" (Rdz 14,19 [bt:Stwórcę nieba i ziemi! bg:dzierżawcy nieba i ziemi]), a On wypełni swoje wielkie cele wobec Dawida (138,8).
Dawid włączył pieśń pochwalną do swojej wieczornej modlitwy (w. 5), po czym położył się i zasnął. Dawid nie modlił się tylko w porze snu, jak to często bywa, ale przez cały dzień, jednak dzień zamknął specjalnym czasem uwielbienia i skupienia na Bogu.
Każdy dzień jest dniem chwały (w. 6-11)
(6) Zastawili sidła na moje kroki, zgnębili moją duszę,
wykopali przede mną dół, ale sami do niego wpadli. Sela.
(7) Gotowe jest moje serce, Boże, gotowe jest moje serce;
będę śpiewał i oddawał chwałę.
(8) Obudź się, moja chwało, obudź się, cytro i harfo; ja się zbudzę o świcie.
(9) Będę cię wysławiał wśród ludu, Panie, będę ci śpiewał wśród narodów.
(10) Bo wielkie jest twoje miłosierdzie, aż do niebios, i aż pod obłoki twoja prawda.
(11) Bądź wywyższony ponad niebiosa, Boże, a ponad całą ziemię twoja chwała.
W wersetach 1-5 kolejność jest następująca: modlitwa (w. 1), świadectwo (w. 2-3), opis wroga (w. 4), po którym następuje refren, ale w tej części kolejność jest następująca: wróg (w. 6), świadectwo o Panu (w. 7-8), pochwała (w. 9-11), przy czym pochwała jest tu głównym akcentem.
Dawid porównał teraz swoich wrogów do myśliwych, którzy wykopali doły i zastawili pułapki na swoją ofiarę, co jest obrazem często używanym w poezji biblijnej (7,15; 9,15n; 35,7). Jednak Dawid ufa Bogu i ma dobry powód, by śpiewać i chwalić Pana.
Niezłomne serce to takie, które jest utwierdzone w obietnicach Pana i nie waha się między zwątpieniem a wiarą (51:10; 108:1; 112:7; 119:5). To samo słowo jest używane do opisania stałości ciał niebieskich (8:3; 74:16). Zauważ, że wersety 7-11 znajdują się również w 108:1-5.
Dawid chwalił Pana przez cały dzień, ale zaczynał dzień ze szczególnym uwielbieniem, a nawet przewidywał wschód słońca. Zamiast budzącego go świtu, jego głos obudził świt. (Patrz 30:5; Lam. 3:22-23.)
Dawid chciał, aby jego zwycięstwo w Panu było świadectwem dla innych narodów, gdyż jako król wiedział, że Izrael ma być światłem dla pogan. Jego psalmy świadczą dziś o wielkich rzeczach, które Bóg uczynił dla niego.
W wersecie 3 Bóg zesłał z nieba swoje miłosierdzie i prawdę, ale w wersecie 10 miłosierdzie i prawda sięgają aż do chmur!
Rz.2(4) Albo może lekceważysz bogactwo jego dobroci i cierpliwości, i pobłażliwości, nie zważając na to, że dobroć Boża do upamiętania cię prowadzi?
Rz.9(23) a uczynił tak, aby objawić bogactwo chwały swojej nad naczyniami zmiłowania, które uprzednio przygotował ku chwale,
2Kor.8(2) iż mimo licznych utrapień, które wystawiały ich na próbę, niezwykła radość i skrajne ubóstwo ich przerodziły się w nadzwyczajne bogactwo ich ofiarności;
Ef.1(18) i oświecił oczy serca waszego, abyście wiedzieli, jaka jest nadzieja, do której was powołał, i jakie bogactwo chwały jest udziałem świętych w dziedzictwie jego,
Ef.2(7) aby okazać w przyszłych wiekach nadzwyczajne bogactwo łaski swojej w dobroci wobec nas w Chrystusie Jezusie.
Ef.3(8) Mnie, najmniejszemu ze wszystkich świętych, została okazana ta łaska, abym zwiastował poganom niezgłębione bogactwo Chrystusowe
Kol.1(27) Im to chciał Bóg dać poznać, jak wielkie jest między poganami bogactwo chwały tej tajemnicy, którą jest Chrystus w was, nadzieja chwały.
He.11(26) uznawszy hańbę Chrystusową za większe bogactwo niż skarby Egiptu; skierował bowiem oczy na zapłatę.
Jakuba 5(2) Bogactwo wasze zmarniało, a szaty wasze mole zjadły.
Ap.5(12) i mówili głosem donośnym: Godzien jest ten Baranek zabity wziąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo.
Ap.18(17) w jednej godzinie zniweczone zostało tak wielkie bogactwo! I wszyscy sternicy, i wszyscy przewoźnicy, i żeglarze, i wszyscy, którzy prowadzą handel morski, przystanęli z dala,
Każdy dzień jest dniem wywyższania Pana (w. 5, 11)
Refren ten wzywa Pana do zamanifestowania Jego wielkości w taki sposób, aby ludzie musieli powiedzieć: "To jest dzieło Pana; jest to cudowne w naszych oczach" (118:23; ubg: PAN to sprawił ..).
Dawid często wzywał ludzi do wywyższania Pana.
34(3) Uwielbiajcie PANA ze mną i wspólnie wywyższajmy jego imię.
18(46) PAN żyje, niech będzie błogosławiona moja skała, niech będzie wywyższony Bóg mego zbawienia.
21(13) Powstań, PANIE, w swojej mocy; będziemy śpiewać i wysławiać twą potęgę.
30(1) ..PANIE, będę cię wywyższać, bo podniosłeś mnie i nie pozwoliłeś mym wrogom cieszyć się z mojego powodu.
35(27) Ale niech śpiewają i radują się ci, którzy sprzyjają mojej słusznej sprawie; niech mówią nieustannie: Niech będzie wywyższony PAN, który pragnie pokoju dla swego sługi.
40(16) Niech się radują i weselą w tobie wszyscy, którzy cię szukają; niech ci, którzy miłują twoje zbawienie, mówią zawsze: Niech PAN będzie wywyższony.
99(5) Wywyższajcie PANA, naszego Boga, i oddajcie pokłon u podnóżka jego stóp, bo on jest święty.
(9) Wywyższajcie PANA, naszego Boga, i oddajcie pokłon na jego świętej górze, bo PAN, nasz Bóg, jest święty.
107(32) Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu i w radzie starszych niech go chwalą.
145(1) Pieśń pochwalna Dawida. Będę cię wywyższać, Boże mój, królu mój, i będę błogosławić twe imię na wieki wieków.
108(5) Bądź wywyższony ponad niebiosa, Boże, a twoja chwała ponad całą ziemię;
Mat. 5(16) Tak niech wasza światłość świeci przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili waszego Ojca, który jest w niebie.
Jeśli modlimy się, ufamy i chwalimy Pana, nie powinniśmy mieć problemu z wywyższaniem Jego imienia we wszystkim, co mówimy, robimy i cierpimy.
Mamy nakazane, aby wszystko czynić na chwałę Bożą (1 Kor. 10:31), a jeśli "wszystko" obejmuje ukrywanie się w jaskiniach, to niech Pan będzie wywyższony!
Modlitwa (czyli zwracanie się do Boga, wzywanie Jego imienia), zachwycanie się Bogiem i pragnienie, by Bóg był wywyższony, przemienią każdą jaskinię w Święte Miejsce ku chwale Boga.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz