Zrozumienie wolnej woli – R.C.Sproul

Rozważanie 22-02-18

Marcin Luter głęboko rozważał związek pomiędzy Bożą suwerennością a ludzką wolną wolą i grzechem.

Jedna z największych książek na ten temat, "Niewola Wolnej Woli" (O niewolnej woli), wyszła spod pióra Lutra.

Kiedy Luter rozważał ten problemem, szczególnie borykał się ze starotestamentowymi fragmentami, w których czytamy, że Bóg zatwardził serce faraona.

2 Moj. 4:21  PAN powiedział do Mojżesza: Gdy pójdziesz i wrócisz do Egiptu, dopilnuj, abyś wszystkich cudów, które dałem ci do ręki, dokonał przed faraonem. A ja zatwardzę jego serce, tak że nie wypuści ludu.

2 Moj. 7:3  A ja zatwardzę serce faraona i pomnożę moje znaki i cuda w ziemi Egiptu. 

2 Moj. 7:4  Faraon was nie posłucha, lecz ja położę moją rękę na Egipcie i wyprowadzę moje zastępy, mój lud, synów Izraela, z ziemi Egiptu przez wielkie sądy. 

2 Moj. 7:13  Serce faraona stało się jednak zatwardziałe i nie posłuchał ich, jak PAN zapowiedział.

2 Moj. 7:14  Potem PAN powiedział do Mojżesza: Serce faraona jest zatwardziałe, wzbrania się wypuścić lud. 

2 Moj. 7:22  Lecz egipscy czarownicy uczynili to samo swoimi czarami.

Pozostało więc zatwardziałe serce faraona i nie posłuchał ich, jak PAN zapowiedział. 

2 Moj. 7:23  Faraon odwrócił się i poszedł do swego domu, i tego również nie wziął sobie do serca. 

2 Moj. 8:15  Gdy faraon zauważył, że nadeszło wytchnienie, zatwardził swoje serce i nie posłuchał ich, jak PAN zapowiedział. 

2 Moj. 8:19  Wtedy czarownicy powiedzieli do faraona: To jest palec Boży.

Ale serce faraona pozostało zatwardziałe i nie posłuchał ich, jak PAN zapowiedział.

2 Moj. 8:30  Mojżesz wyszedł więc od faraona i wstawił się u PANA. 

2 Moj. 8:31  I PAN uczynił według słowa Mojżesza, i oddalił rozmaite muchy od faraona, od jego sług i od jego ludu. Nie została ani jedna. 

2 Moj. 8:32  Jednak faraon i tym razem zatwardził swe serce i nie wypuścił ludu. 

2 Moj. 9:27  Faraon kazał więc wezwać Mojżesza i Aarona i powiedział do nich: Tym razem zgrzeszyłem.

PAN jest sprawiedliwy, a ja i mój lud jesteśmy niegodziwi. 

2 Moj. 9:28  Wstawcie się u PANA, aby ustały Boże grzmoty i grad, bo już dość. Wypuszczę was i nie będziecie tu dłużej mieszkać. 

2 Moj. 9:29  Mojżesz powiedział do niego: Gdy wyjdę z miasta, wyciągnę ręce do PANA, a grzmoty ustaną i nie będzie więcej gradu, abyś wiedział, że ziemia należy do PANA. 

2 Moj. 9:30  Ale wiem, że ty i twoi słudzy jeszcze nie boicie się PANA Boga. 

2 Moj. 9:31  Len i jęczmień zostały zbite, bo jęczmień miał już kłosy, a len zakwitł. 

2 Moj. 9:32  Pszenica jednak i żyto nie zostały zbite, bo były późniejsze. 

2 Moj. 9:33  Mojżesz wyszedł więc od faraona za miasto i wyciągnął ręce do PANA. Ustały wtedy grzmoty i grad, a deszcz nie padał na ziemię. 

2 Moj. 9:34  Kiedy faraon zobaczył, że deszcz, grad i grzmoty ustały, jeszcze bardziej zgrzeszył i zatwardził serce, on i jego słudzy. 

2 Moj. 9:35  I serce faraona pozostało zatwardziałe i nie wypuścił synów Izraela, jak PAN zapowiedział przez Mojżesza. 

2 Moj. 10:1  Potem PAN powiedział do Mojżesza: Idź do faraona, bo zatwardziłem jego serce i serca jego sług, abym czynił te moje znaki wśród nich; 

2 Moj. 10:2  I abyś opowiadał do uszu swoich synów i wnuków, co uczyniłem w Egipcie i o moich znakach, których wśród nich dokonałem, abyście wiedzieli, że ja jestem PAN. 

2 Moj. 10:16  Dlatego faraon czym prędzej wezwał Mojżesza i Aarona i powiedział: Zgrzeszyłem przeciwko PANU, waszemu Bogu, i przeciwko wam. 

2 Moj. 10:17  Teraz więc wybaczcie, proszę, mój grzech jeszcze ten raz i wstawcie się u PANA, waszego Boga, aby tylko oddalił ode mnie tę śmierć. 

2 Moj. 10:18  I Mojżesz wyszedł od faraona i wstawił się u PANA. 

2 Moj. 10:19  A PAN odwrócił bardzo silny wiatr zachodni, który porwał szarańczę i wrzucił ją do Morza Czerwonego.

Nie została ani jedna szarańcza we wszystkich granicach Egiptu. 

2 Moj. 10:20  PAN jednak zatwardził serce faraona i ten nie wypuścił synów Izraela. 

2 Moj. 10:24  A faraon wezwał Mojżesza i powiedział: Idźcie, służcie PANU. Tylko niech wasze trzody i bydła zostaną i niech idą z wami wasze dzieci. 

2 Moj. 10:25  I Mojżesz odpowiedział: Dasz nam także ofiary i całopalenia, które złożymy w ofierze PANU, naszemu Bogu. 

2 Moj. 10:26  Pójdzie więc też z nami nasz dobytek, nie zostanie nawet kopyto.

Z niego bowiem weźmiemy, aby służyć PANU, naszemu Bogu, gdyż nie wiemy, czym mamy służyć PANU, dopóki tam nie przyjdziemy. 

2 Moj. 10:27  Lecz PAN zatwardził serce faraona i ten nie chciał ich wypuścić. 

2 Moj. 10:28  Faraon powiedział do Mojżesza: Idź ode mnie i strzeż się, abyś więcej nie widział mego oblicza.

Tego dnia bowiem, w którym zobaczysz moje oblicze, umrzesz. 

Czytając te fragmenty, można pomyśleć, że Bóg nie tylko działa poprzez pragnienia i działania ludzi, ale że faktycznie zmusza ludzi do zła!

Wszakże Biblia mówi, że Bóg zatwardził serce faraona!

Kiedy Luter omawia tą kwestię, zauważa, że kiedy Biblia mówi, że „Bóg zatwardził serce faraona”, to Bóg nie stwarza świeżego zła w sercu niewinnego człowieka.

Luter mówi, że Bóg nie zatwardza ludzi, wkładając zło w ich serca.

Wszystko, co Bóg musi uczynić, aby zatwardzić czyjeś serce, to powstrzymać Swoją łaskę.

Oznacza to, że On zdaje człowieka na samego siebie.

Ps. BEZ-BOŻNOŚĆ nie musi oznaczać, że ktoś jest degeneratem i kryminalistą - ale, że radzi sobie BEZ BOGA.

CoramDeo – przed obliczem Boga

Czy twoje serce jest otwarte na potrzeby innych?

Czy reaguje na sprawy duchowe?

Proś Boga, aby twoje serce było wrażliwe i giętkie względem Jego boskiej woli i celów.

Fragmenty do dalszego studiowania:

Psa 95:8  Nie zatwardzajcie waszych serc jak w Meriba, jak w czasie kuszenia na pustyni;

5 Moj 15:7  Jeśli będzie u ciebie jakiś ubogi spośród twoich braci w którymkolwiek z twoich miast w ziemi, którą ci daje PAN, twój Bóg, nie zatwardzaj swego serca ani nie zamykaj swej ręki przed swoim ubogim bratem;